«Τον Ιούνιο του 1997 βρισκόμουν σε δύσκολη ψυχολογικά θέση, εξαιτίας σοβαρού οικογενειακού προβλήματος (η σύζυγός μου αδυνατούσε να συλλάβει παιδί).

Απευθυνθήκαμε στην επιστήμη και μετά από ταλαιπωρία 18 μηνών ενημερωθήκαμε από τον γιατρό μας ότι έπρεπε να προχωρήσουμε σε τεχνητά μέσα για την επίτευξη του σκοπού μας.

Ο πνευματικός μας μάς έλεγε πάντα να μή χάνουμε τις ελπίδες και την πίστη μας στον Θεό και την Παναγία. Με αφορμή αυτό αποφάσισα να επισκεφθώ το Άγιον Όρος. Τότε ήλθα και στο μοναστήρι σας.

Ο μοναχός-εκκλησάρης μου έδωσε φυλαχτό από την Τιμία Ζώνη της Παναγίας και μου είπε ότι κάνοντας προσευχή και ακουμπώντας το σχοινάκι στην κοιλιά της συζύγου μου την ώρα που κοιμόταν, η Παναγία θα μάς βοηθούσε.

Γυρίζοντας από το Άγιον Όρος ήμουν γεμάτος συναισθήματα χαράς και ελπίδας ότι η Παναγία θα μάς βοηθούσε.

Μετά από 15 ημέρες η σύζυγός μου μου ανακοίνωσε με μεγάλη χαρά και συγκίνηση ότι το θαύμα έγινε. Ενημερώνοντας τον γιατρό μας τηλεφωνικώς ότι η σύζυγός μου ήταν σε ενδιαφέρουσα, δεν πίστευε στα λόγια μας, με αποτέλεσμα να μάς ζητήσει να τον επισκεφθούμε.

Κατά την συνάντησή μας ο γιατρός άνοιξε το φάκελο της συζύγου και δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που είχε συμβεί.

Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη και η ευγνωμοσύνη μας στην Παναγία πολύ μεγάλη.

Μετά από 9 μήνες αποκτήσαμε ένα υγιέστατο κοριτσάκι και μετά από 19 μήνες αποκτήσαμε και ένα αγοράκι».

Με τις ευλογίες σας

Αθήνα

Ν. Μ.