Στην προσευχή μα πολλές φορές επικαλούμαστε τους αγίους. Αν τους αναφέρουμε μέσα μας και ονομαστικά, πάει να πει πως τους φέρνουμε στην καρδιά μας. Γι’ αυτό να τους ζητάς με παρρησία να πρεσβεύουν και να μεσιτεύουν για σένα.

Θα σ’ ακούσουν και θα μεταφέρουν την προσευχή σου μπροστά στο θρόνο του Κυρίου τόσο γρήγορα, όσο κρατάει το ανοιγόκλεισμα του ματιού. Γιατί ο Θεός είναι πανταχού παρών, Πάνσοφος. Στην αγία αναφορά επικαλείσαι τον Ιησού Χριστό ή την Παναγία Μητέρα Του ή τους αγίους, ή μνημονεύεις τα ονόματα «ζώντων και τεθνεώντων».

Τότε τα ψίχουλα που τρίβει από το πρόσφορο αντιπροσωπεύουν τον Κύριο ή την παναγία Μητέρα Του ή κάποιον άγιο ή πολλούς αγίους μαζί. Το ίδιο γίνεται όταν μνημονεύονται οι ζωντανοί και οι κεκοιμημένοι. Έτσι στα χείλη μας και στην καρδιά μας αντιπροσωπεύονται σε μικρογραφία ο επάνω και ο κάτω κόσμος. Κι όλα αυτά με την πίστη, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, του Παρακλήτου.

Όταν προσεύχομαι, πιστεύω απόλυτα, ότι ο Θεός «πληροί» τα πάντα, επομένως είναι και στα δεξιά μου. Πιστεύω ότι αυτός ο ίδιος μου έδωσε το δικαίωμα να προσεύχομαι και να Τον επικαλούμαι. Δεν πρέπει την ώρα της προσευχής να είμαστε «ψυχικοί, Πνεύμα μη έχοντες» γιατί έτσι η προσευχή μας θα είναι άκαρπη.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης