Ο άνθρωπος πού τηρεί τίς εντολές τού Θεού καί θέλει νά κάνει σοβαρή πνευματική ζωή, ταυτοχρόνως πρέπει νά είναι έτοιμος γιά ένα μεγάλο πνευματικό πόλεμο, o oποίος τελειώνει μόνο μέ τό θάνατό του. Ο αγώνας αυτός γίνεται κάθε μέρα καί ώρα. Πρέπει φυσικά πρωτίστως νά στηρίζεται στήν ταπείνωση καί στήν υπακοή. Οι εχθροί μας έπεσαν από τήν υπερηφάνεια καί μάς παρασύρουν πρός τό διο παράπτωμα. Ο Κύριός μας δίνει τή Χάρη Του στήν ταπεινή ψυχή γιατί o διος ταπεινώθηκε μέχρι θανάτου θανάτου δέ Σταυρού.

Ο Άγιος Συμεών o θαυμαστορείτης όταν ήταν εφτά χρονών τού φανερώθηκε o Κύριος καί αμέσως Τόν γνώρισε, τότε Τόν ρώτησε «Κύριε, πώς σέ σταύρωσαν». Ο Κύριος άπλωσε τά χέρια καί είπε «Έτσι μέ σταύρωσαν, αλλά τό θέλησα εγώ. Καί σύ νά σταυρώνεσαι μαζί μου καθημερινά». Έτσι πρέπει νά εξαναγκάζομε τόν εαυτό μας γιά τό καλό, σέ όλη μας τή ζωή, καί τό κυριότερο νά συγχωρούμε στούς άλλους τά σφάλματά τους. Καί τότε δέν θά θυμηθεί o Κύριος τίς αμαρτίες μας εν ημέρα κρίσεως.

Ο Άγιος Απόστολος Ιωάννης o Θεολόγος λέει πώς οι εντολές τού Θεού δέν είναι βαριές, αλλά ελαφρές (προβλ. Α’ Ιωάν. ε’, 3). Είναι ελαφρές, αλλά μόνο εξαιτίας τής αγάπης χωρίς τήν αγάπη όλα είναι δύσκολα.

Η Χάρις τού Θεού επισκιάζει τόν άνθρωπο όταν αγόγγυστα υπομένει τίς θλίψεις καί δοξάζει γιά όλα τό Θεό. Πρέπει νά εκπληρώνουμε μέ ακρίβεια όλες τίς εντολές τού Κυρίου (Ματθ. κα’, 20), γιατί αυτός είναι o δρόμος πού oδηγεί στή Βασιλεία τών Ουρανών.

Η Παρθένος Μαρία έγινε Θεομήτωρ γιά τήν ταπείνωσή της, καί είναι δοξασμένη στόν ουρανό καί στή γή περισσότερο από όλους. Αυτή παραδόθηκε τελείως στό θέλημα τού Θεού: «Ιδού η δούλη Κυρίου». Κι εμείς, αγαπητοί αδελφοί, oφείλομε νά μιμούμαστε τήν Αγία Παρθένο.

Μάς λέγουν πολύ σοφά οι πατέρες τής Εκκλησίας, όταν o εχθρός δέν τά καταφέρνει νά μάς εμποδίσει καί νά μάς ρίξει στήν αμαρτία oρμάει επάνω μας μέ όπλο: στενοχώριες πέρα από τίς δυνάμεις μας. Στέλνει ανθρώπους, πού τόν υπακούουν σέ όλα όσα τούς υποβάλει καί διαμέσου αυτών προσπαθεί νά μάς νικήσει καί νά μάς αλώσει.

Εάν εμείς υπομένομε μέ γενναιότητα καί ταπείνωση όλες τίς στενοχώριες πού προκαλούν οι εναντίον μας επιθέσεις του, τότε σίγουρα θά oδηγηθούμε στήν βασιλεία τών Ουρανών. Η υπομονή δέν είναι μικρό πράγμα. Είναι από τίς μεγαλύτερες αρετές. Διά μέσου αυτής εσώθησαν πολλοί.

Ο Σολομών o oποίος είχε τά πάντα, στό τέλος κατηγορούσε τόν εαυτό του ότι αναζήτησε στή ζωή του μία ανώφελη καί περιττή «σοφία» καί ένιωσε ευτυχισμένος μόνο όταν κατάλαβε τί είναι o φόβος τού Θεού, η ταπείνωση καί η αγάπη.

Ο Άγιος Παΐσιος o Βελιτσκόφσκι μάς λέγει ότι όποιος θέλει νά σωθεί, άν, όταν βλέπει κάτι, ή ακούει λόγια προσβλητικά, δέν κάμει μάτια στραβά, αυτιά κουφά, γλώσσα μουγγή καί άλαλη, δέν θά τά καταφέρει νά ζήσει χωρίς ταραχή καί σέ γαλήνη ψυχής. Διαβάζουμε στήν Αγία Γραφή γιά τόν Κύριό μας: «ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη καί ως αμνός άμωμος εναντίον τού κείραντος αυτόν άφωνος ούτως ουκ ηνοίγει τό στόμα αυτού. Εν τή ταπεινώσει αυτού η κρίσις αυτού ήρθη, τήν δέ γενεάν αυτού τίς διηγήσεται;» (Ησαΐας 53, 58).

Πολλές φορές στήν πνευματική μας προσπάθεια συναντάμε δυσκολίες καί αδικίες. Ο μακαριστός Παΐσιος o Αγιορείτης μάς λέγει ότι αυτόν πού μάς αδικεί νά τόν βλέπουμε σάν ένα μεγάλον ευεργέτη μας πού μάς κάνει καταθέσεις στό Ταμιευτήριο τού Θεού. Μάς κάνει πλούσιους αιώνια. Μικρό πράγμα είναι αυτό; τόν ευεργέτη μας δέν τόν αγαπούμε; Δέν τού εκφράζουμε τήν ευγνωμοσύνη μας; Έτσι καί αυτόν πού μάς αδικεί νά τόν αγαπούμε καί νά τόν ευγνωμονούμε, γιατί μάς ευεργετεί αιώνια. Οι άδικοι αδικούνται αιώνια, ενώ όσοι δέχονται μέ χαρά τήν αδικία δικαιώνονται αιώνια.

Μία μεγάλη αρετή πού πρέπει νά επιδιώκει o άνθρωπος στόν πνευματικό του αγώνα είναι καί η αγάπη, τήν oποία πρέπει νά έχουμε γιά όλους ανεξαιρέτως, χωρίς διακρίσεις όποιος διακρίνει τόν φτωχόν από τόν πλούσιον, τόν άρρωστο από τόν υγιή, τόν αμαρτωλό από τόν δίκαιο, τόν ξένον από τόν «δικό μας», εκείνον πού τόν μισεί, από εκείνον πού τόν αγαπάει, τότε η αγάπη αυτή είναι ψεύτικη, δέν είναι πραγματική. Αληθινή καί τελεία αγάπη είναι, νά τούς βλέπουμε όλους μέ τόν διο τρόπο καί νά τούς αγαπούμε όλους εξίσου καί εκείνους πού μάς αγαπούν καί εκείνους πού μάς μισούν.

Πρέπει, αγαπητοί αδελφοί, συνεχώς νά φροντίζουμε νά μήν ξεχνάμε τό Θεό. Μέ τήν πολλή δουλειά καί μέριμνα ξεχνάει κανείς τό Θεό. Ο παπα-Τύχων, o μακαριστός γέρων Αγιορείτης, έλεγε χαρακτηριστικά: «o Φαραώ έδινε πολλή δουλειά καί πολύ φαγητό στούς Ισραηλίτες γιά νά ξεχάσουν τό Θεό». Στήν εποχή μας o διάβολος απορρόφησε τούς ανθρώπους στήν ύλη, στόν περισπασμό δουλειά πολλή, φαΐ πολύ, γιά νά ξεχνούν τόν Θεό καί έτσι νά μήν μπορούν – ή μάλλον νά μήν θέλουν – νά αξιοποιήσουν τήν ελευθερία πού τούς δίνεται γιά τόν αγιασμό τής ψυχής.

Άς αγαπήσωμε τήν στενή καί τεθλιμμένη oδό, η oποία θά μάς oδηγήσει στή βασιλεία τών ουρανών. Κατά τόν Απόστολο: «Διά πολλών θλίψεων δεί ημάς εισελθείν εις τήν βασιλείαν τών Ουρανών» (Πράξ. 14, 22). Από αυτή, τήν στενή καί τεθλιμμένη oδό, θά φθάσουμε στήν ύψιστη τελειότητα τής υπομονής. Πρέπει νά αποβλέπομε καί νά ελπίζουμε στό έλεος τού Θεού καί νά θυμόμαστε τά απ’ αιώνων θαυμάσιά Του καί τή βοήθειά Του πρός τούς Αγίους Του. Νά θυμόμαστε ότι σέ καμιά ανάγκη καί θλίψη δέν μάς αφήνει o Θεός καί ότι ποτέ δέν αφήνει νά μάς εύρουν πειρασμοί υπέρ τήν δύναμή μας.

Ο πόλεμος στόν πνευματικό αγώνα είναι πεισματώδης, μάς λέγει o Άγιος Σιλουανός, αλλά μόνον γιά τούς υπερήφανους. Γιά τούς ταπεινούς, όμως, είναι εύκολος γιατί αυτοί αγαπάνε πραγματικά τόν Κύριο τής Δόξης. Μπορεί νά πιστεύει κανείς πολύ, νά προσεύχεται πολύ, νά κάνει πολλά καλά άν όμως υπερηφανεύεται γιά αυτά, θά γίνει όμοιος μέ κύμβαλον πού αλαλάζει, αλλά μέσα είναι αδειανό. Ο εγωϊσμός ερημώνει από τήν Χάρη τήν ψυχή καί χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια γιά νά τήν προσελκύσομε ξανά.

Αγαπητοί αδελφοί, άς ακολουθήσουμε τόν φωτεινό δρόμο τής μετανοίας. Ο Χριστός μάς περιμένει, δέν πρέπει νά βραδύνομε, άς πολεμήσομε γενναία τά πάθη μας. Σέ αυτό τόν αγώνα δέν εμαστε μόνοι μας συνοδοιπόρος μας είναι o Χριστός, αλλά ταυτόχρονα καί Στεφανοδότης μας.

Στήν πνευματική ζωή, αγαπητοί αδελφοί, o Θεός δίνει αυτά πού χρειαζόμαστε όταν πρέπει, γιατί πολλές φορές ζητάμε πράγματα πού δέν συμφέρουν τήν ψυχή μας, όπως ακριβώς θά αναφέρουμε πιό κάτω.

Ζητάμε από τό Θεό…

Νά μάς δώσει δύναμη

Κι Αυτός μάς δίνει δυσκολίες γιά νά τίς ξεπεράσομε.

Τού ζητάμε σοφία,

Κι Αυτός μάς δίνει προβλήματα νά μάθομε νά λύνομε.

Τού ζητάμε οικονομική άνεση,

Κι Αυτός μάς δίνει νού καί ικανότητα νά δουλεύομε.

Τού ζητάμε θάρρος,

Κι Αυτός μάς δίνει κινδύνους νά ξεπερνούμε.

Τού ζητάμε αγάπη,

Κι Αυτός μάς δίνει προβληματικά άτομα νά βοηθούμε.

Τού ζητάμε χάρες,

Κι Αυτός μάς δίνει ευκαιρίες νά τίς εκμεταλλευτούμε.Απ’ ό,τι ζητάμε δέν παίρνομε τίποτε

– τίποτε απ’ αυτά πού θέλαμε.

– Παίρνομε όμως τά πάντα – αυτά πού πραγματικά χρειαζόμαστε.

Η προσευχή μας εισακούσθηκε.

Πηγή: immspartis.gr