Στούς Αγίους ἁρμόζει μιά ἰδιαίτερη προσκύνησις διότι:
α) Οἱ ῞Αγιοι ὑπῆρξαν εὐσεβεῖς καί ἀφοσιωμένοι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ καί ἔκαναν μίαν ἁγίαν ζωή· γι’ αὐτό «ἡ δόξα καί τιμή καί εἰρήνη παντί τῷ ἐργαζομένῳ τό ἀγαθόν» (Ρωμ.2,10).
β) Οἱ ῞Αγιοι προσεύχονται γιά μᾶς στόν Θεό. Οἱ προσευχές τῶν ῾Αγίων ἀνεβαίνουν σάν θυμίαμα ἀπό θυμιατήριο στόν Οὐρανό (‘Αποκ.5,8).
γ) Οἱ ῞Αγιοι θά κρίνουν τόν κόσμο, (Α.Κορ. 6,2) ἔχοντες ἐπικεφαλῆς τόν Κύριόν μας ‘Ιησοῦν Χριστόν.
δ) Οἱ ῞Αγιοι εἶχαν πάντοτε μέσα στήν ‘Εκκλησία μιά ἰδιαίτερη τιμητική θέσι, καί ἡ ὑποδειγματική ζωή τους γράφθηκε γιά νά διαβάζωνται ἀπό τούς Χριστιανούς μέ πολύ τιμή.
Οἱ ῞Αγιοι διά τῆς πίστεως «κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στάματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπό ἀσθενείας, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι ὅ»(‘Εβρ. 11,33-37). Γιά ὅλα αὐτά πρέπει νά τιμοῦμε τούς ῾Αγίους καί βλέποντες τό τέλος τῆς ζωῆς τους νά τούς μιμούμεθα στήν πίστι (‘Εβρ. 13,7).
῾Η ‘Εκκλησία μας τιμᾶ καί τά ὀστά των, τά ὁποῖα ὀνομάζει λείψανα τῶν ῾Αγίων. Μέ αὐτά πολλές φορές οἱ ῞Αγιοι κάνουν θαύματα, ἐνῶ πολλά ἀπ’ αὐτά εἶναι ἄφθαρτα εἴτε ὡς σώματα εἴτε ὡς τεμάχια.
από το βιβλίο: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ» – ΔΡ. + ΑΝΔΡΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΡΑΝΤ ΚΑΙ ΧΟΥΝΕΝΤΟΑΡΑΣ 1957 ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ – ῾Ιερά Μονή ῾Οσίου Γρηγορίου῞Αγιον ῎Ορος1995
