Παράκληση Παναγίας: Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον την θαυματουργόν Μυρτιδιώτισσαν εν ω και τινά εκ των απείρων αυτής Θαυμάτων.

Ποίημα Γερασίμου μοναχού Μικραγιαννανίτου

Ευλογήσαντος τού ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εισάκουσον τής προσευχής μου, ενώτισαι τήν δέησίν μου εν τή αληθεία Σου, εισάκουσον μου εν τή δικαιοσύνη Σου καί μή εισέλθης εις κρίσιν μετά τού δούλου Σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν Σου, πάς ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός τήν ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γήν τήν ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος καί ηκηδίασεν επ εμέ τό πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοίς έργοις Σου, εν ποιήμασι τών χειρών Σου εμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός Σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε τό πνεύμα μου. Μή αποστρέψης τό πρόσωπόν Σου απ εμού καί ομοιωθήσομαι τοίς καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μου τό πρωΐ τό έλεός Σου, ότι επί Σοί ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι, ότι πρός Σέ ήρα τήν ψυχήν μου. Εξελού με εκ τών εχθρών μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά Σου, ότι Σύ εί ο Θεός μου. Τό Πνεύμα Σου τό αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν τού ονόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τή δικαιοσύνη Σου εξάξεις εκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί εν τώ ελέει Σου εξολοθρεύσεις τούς εχθρούς μου. Καί απολείς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος Σου ειμί.

Καί ευθύς ψάλλεται τετράκις εξ υπαμοιβής, μετά τών οικείων στίχων:
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος ά΄. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. β. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με καί τό ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. γ. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη καί έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Είτα τά παρόντα Τροπάρια.

Ήχος δ. Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ.
Τών Κυθηρίων δεύτε άπαν τό πλήθος, τής Θεοτόκου τώ πανσέπτω τεμένει πανευλαβώς προσέλθωμεν κραυγάζοντες φύλαττε τήν νήσον σου, τήν παρούσαν Παρθένε, τών εν βίω θλίψεων, καί παντοίας ανάγκης ότι τή σή Εικόνι εν χαρά, Μυρτιδιώτισσα, σπεύδει εκάστοτε.

Δόξα. Τό αυτό. Καί νύν. Όμοιον.
Εν τή ευρέσει τής σεπτής σου Εικόνος, ανεστομώθη δαψιλώς εν Κυθήροις, τών σών χαρίτων κρήνη, ανεξάντλητος βρύει γάρ ιάματα, τοίς προστρέχουσι χύδην, παύει δε νοσήματα, καί κινδύνων λυτρούται, τούς εξαιτούντας όλης τής ψυχής, Μυρτιδιώτισσα Κόρη, τήν χάριν σου.

Ο Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός Σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών Σου, εξάλειψον τό ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διά παντός. Σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν Σου εποίησα, όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις Σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί Σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας Σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι, πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν καί ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον τό πρόσωπόν Σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου. Μή απορρίψης με από τού προσώπου Σου καί τό Πνεύμα Σου τό Άγιον μή αντανέλης απ εμού. Απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου Σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τάς οδούς Σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός τής σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν Σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τή ευδοκία Σου τήν Σιών καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν καί ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Καί ό Κανών ου η ακροστιχίς.
«Σε Μυρτιδιώτισσα επιβοώμαι. Γερασίμου.

Ωδή α. Ήχος πλ. δ. Υγράν διοδεύσας.
Σωτήριον σκέπην καί αρωγόν, η νήσος Κυθήρων, ευραμένη σε θαυμαστώς, τή σή προστασία καταφεύγει, Μυρτιδιώτισσα Κόρη.

Εφάνης ποιμένι τώ ευσεβεί, καί τήν σήν Εικόνα, απεκάλυψας τήν σεπτήν αλλά καί νύν φάνηθι αΰλως, καί πάσι δίδου, Παρθένε, τήν χάριν σου.

Μυρίων ηξίωσας αγαθών, τήν νήσον Κυθήρων, δούσα ταύτη ως θησαυρόν, τήν σήν χαριτόβρυτον Εικόνα, χάριν καί έλεος πάσι βλυστάνουσα.

Υψίστου Μητέρα σε συμπαθή, ειδώς σοι προστρέχει, τήν ρώσιν, ούτως ημάς παράλυτος ευλαβώς αλλ ως τούτω δέδωκας πάσης νόσου απάλλαξον.

Ωδή γ. Ουρανίας αψίδος.
Ρώσιν νέμουσα Κόρη, τοίς εν δεινοίς πάθεσι, τόν ημιπληγία παθόντα, ξένως ιατρεύσας όθεν θεράπευσον, καμού, τό άλγος Παρθένε, καί υγείαν δίδου μοι, ψυχής καί σώματος.

Τήν ορμήν ως πάλαι, τών πειρατών ήλασας, τών επιδραμόντων Παρθένε, κατά τής νήσου σου, ούτως απέλασον, τήν καθ ημών τών δαιμόνων, χαλεπήν επήρειαν, Μυρτιδιώτισσα.

Ιλασμόν καί ειρήνην, καί τών δεινών λύτρωσιν, τοίς εγγύς καί πόρρω παρέχεις, Μυρτιδιώτισσα ότι τό όνομα, τό σόν πηγή ευφροσύνης, πέλει τοίς προστρέχουσι, τή αντιλήψει σου.

Δωρεών σου αγίων, ως αληθώς έδειξας, τόν εν Μυρτιδίοις ναόν σου, κρουνόν ακένωτον, Μυρτιδιώτισσα πάς γάρ προστρέχων εν τούτω, πάσης απαλλάττεται, λύπης καί μάστιγος.

Διάσωσον, Μυρτιδιώτισσα Κόρη Θεογεννήτορ, πάσης βλάβης καί πειρασμών τε καί θλίψεων τούς προσιόντας τή θεία σου προστασία.

Επίβλεψον, Μυρτιδιώτισσα Κόρη, εν ευμενεία, τούς εν πίστει τώ σώ ναώ καταφεύγοντας, καί πάσι δίδου υγείαν καί σωτηρίαν.

Αίτησις καί τό Κάθισμα.
Ήχος β. Τά άνω ζητών.
Τήν κλήσιν τήν σήν, πιστώς επικαλούμενοι εκ βάθους ψυχής, πάσης χαράς πληρούμεθα, καί λύτρωσιν ευρίσκομεν, τών εν βίω δεινών περιστάσεων. Αλλ ώ Μυρτιδιώτισσα, ημών τάς αιτήσεις πλήρου πάντοτε.

Ωδή δ. Εισακήκοα Κύριε.
Ιλαρώς ως τεθέασαι, πλήρης συμπαθείας τοίς κινδυνεύουσι, τής αυτής μετάδος χάριτος, τοίς σε ανυμνούσι, Μυρτιδιώτισσα.

Ως πλοίον διέσωσας, εκ τού θαλαττίου πνιγμού, Πανάχραντε, ούτω πρόφθασον καί λύτρωσαι, τής νύν επελθούσης ημίν θλίψεως.

Τών Κυθήρων η νήσος σε, άγρυπνον προστάτην, Παρθένε, κέκτηται όθεν χαίρει τή Εικόνι σου, καί τά σά κηρύττει ξένα θαύματα.

Ιδού πάντες προστρέχομεν, τή σή παναγία Εικόνι, Άχραντε, ίνα λάβωμεν βοήθειαν, εκ τής σής ταχείας αντιλήψεως.

Ωδή έ. Φώτισον ημάς.
Σκέπασον ημάς εν τή σκέπη τής σής χάριτος, ως εσκέπασας τήν νήσον σού πότε, εκ πανώλους λοιμικού, Μυρτιδιώτισσα.

Σβέσον τά πικρά, καθ ημών εχθρού τοξεύματα, ως κατέσβεσας πότε τών κεραυνών, τόν ολέθριον σκηπτόν, Μυρτιδιώτισσα.

Άνοιξον καί νύν, τήν πηγήν τής σής χρηστότητος, καί επόμβρησον ως πάλαι τοίς πιστοίς, τών χαρίτων σου τά ρείθρα τά γλυκύρροα.

Έχει η νησίς, τών Κυθήρων τήν Εικόνα σου, ως εχέγγυον τής σής επισκοπής διά τούτο εν σοι χαίρουσι Κυθήριοι.

Ωδή στ. Τήν δέησιν.
Παράδεισος νοητός ανεδείχθη, ο λαμπρός εν Μυρτιδίοις ναός σου, καθάπερ ξύλον ζωής έχων μέσον, τήν θαυμαστήν σου Εικόνα, Πανάχραντε, εξ ής υγείαν καί ζωήν, οι νοσούντες τρυγώντες υμνούσι σε.

Ιλύος φθοροποιών νοσημάτων, καί ποικίλων χαλεπών συμπτωμάτων, ρύσαι ημάς τή θερμή σου πρεσβεία, Μυρτιδιώτισσα Κόρη Πανύμνητε, η απαλλάξασα πολλούς, εκ κινδύνων καί πόνων καί θλίψεων.

Βοάται η σή βοήθεια όντως, Κυθηρίοις εμφανώς παρά πάντων αλλά καί πάσι βοήθει ταχέως, τοίς αλλαχού προσφωνούσι τήν κλήσίν σου, καί δίδου τούτοις συμπαθώς, τά σωτήρια Κόρη αιτήματα.

Οι νόσων κατατρυχόμενοι πόνοις, καί στενούμενοι ανάγκαις καί λύπαις, εν κατανύξει προσπέσωμεν πάντες, τή τής Παρθένου Εικόνι κραυγάζοντες Μυρτιδιώτισσα Αγνή, δός ημίν τήν θερμήν σου βοήθειαν.

Διάσωσον, Μυρτιδιώτισσα Κόρη, Θεογεννητορ, πάσης βλάβης καί πειρασμών τε καί θλίψεων, τούς προσιόντας τή θεία σου προστασία.

Άχραντε, η διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως, επ εσχάτων τών ημερών τεκούσα, δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις καί Κοντάκιον.
Ήχος β. Τοίς τών αιμάτων σου.
Τών Κυθηρίων προστάτις καί έφορος, παντός τού κόσμου δε μέγα προσφύγιον, υπάρχεις, Αγνή Αειπάρθενε, Μυρτιδιώτισσα, πάσι παρέχουσα, τήν σήν οξυτάτην αντίληψιν.

Προκείμενον.
Μνησθήσομαι τού ονόματος σου εν πάση γενεά καί γενεά.
Στίχ. τό πρόσωπον σου λιτανεύουσιν οι πλούσιοι τού λαού.

Ευαγγέλιον εκ τού κατά Λουκάν (Κεφ. α΄ 39-49, 56).
Εν ταίς ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ επορεύθη εις τήν ορεινήν μετά σπουδής εις πόλιν Ιούδα, καί εισήλθεν εις τόν οίκον Ζαχαρίου καί ησπάσατο τήν Ελισάβετ. Καί εγένετο ως ήκουσεν η Ελισάβετ τόν ασπασμόν τής Μαρίας, εσκίρτησε τό βρέφος εν τή κοιλία αυτής καί επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ καί ανεφώνησε φωνή μεγάλη καί είπεν Ευλογημένη σύ εν γυναιξί καί ευλογημένος ο καρπός τής κοιλίας σου. Καί πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η μήτηρ τού Κυρίου μου πρός με; Ιδού γάρ ως εγένετο η φωνή τού ασπασμού σου εις τά ώτα μου, εσκίρτησε τό βρέφος εν αγαλλιάσει εν τή κοιλία μου. Καί μακαρία η πιστεύσασα ότι έσται τελείωσις τοίς λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. Καί είπε Μαριάμ Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον καί ηγαλλίασε τό πνεύμα μου επί τώ Θεώ τώ Σωτήρι μου, ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού. Ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί ότι εποίησε μοι μεγαλεία ο δυνατός καί άγιον τό όνομα αυτού. Έμεινε δε Μαριάμ σύν αυτή ωσεί μήνας τρείς καί υπέστρεψεν εις τόν οίκον αυτής.

Δόξα.
Ταίς τής Θεοτόκου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.

Καί νύν.
Ταίς τής Παναχράντου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.

Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β. Όλην αποθέμενοι.
Στίχ.Ελέησόν με ο Θεός
Μέγα καταφύγιον, Μυρτιδιώτισσα Κόρη, παντός πιστού πέφηνας, καί δόξα καί καύχημα καί διάσωσμα συμπαθώς πάντας γάρ, πάντοτε προφθάνεις, τούς φωνούντας τό σόν όνομα, καί δίδως, Άχραντε, τής μητρικής αγαθότητος, τήν χάριν καί τό έλεος, καί τών δωρεών τά γνωρίσματα, τοίς εν ασθενείαις, καί λύπαις καί κινδύνοις χαλεποίς όθεν τήν σήν μεγαλύνομεν πρόνοιαν σωζόμενοι.

Σώσον ο Θεός τών λαόν σου

Ωδή ζ. Οι εκ τής Ιουδαίας.
Ως ερρύσω πολλάκις, χαλεπής ανομβρίας, Αγνή, τά Κύθηρα, ούτω τούς θείους όμβρους, τών οικτιρμών Κυρίου, ταίς λιταίς σου υέτισεν, τοίς ανυμνούσιν αεί, τά ξένα θαύματά σου.

Μεγαλύνει σου, Κόρη, τά πολλά μεγαλεία η νήσος Κύθηρα αυτόπτις γάρ τυγχάνει, τών ευεργεσιών σου άς παρέχεις εκάστοτε, τοίς ευσεβέσι πιστοίς, αλλά καί αλοπίστοις.

Από πάσης ανάγκης, ανωτέρους συντήρει Μυρτιδιώτισσα, τούς πίστει προσιόντας, τή θεία σου πρεσβεία, ως πολλάκις διέσωσας, τούς προσελθόντας πιστώς, τή θεία σου Εικόνι.

Ιθυνόμενοι, Κόρη, αλιείς εν θαλάσση οι κινδυνεύσαντες, τή θεία χάριτι σου, εσώθησαν θανάτου καί ημάς τανύν ίθυνον, επί λιμένι Αγνή, τών θείων θελημάτων.

Ωδή η. Τόν Βασιλέα.
Γλώσσης απάσης, Μυρτιδιώτισσα, πέλει, τό σόν όνομα μελέτημα τό μέγα πάσι γάρ παρέχεις, σωτηριώδεις δόσεις.

Έσωσας παίδα, εξ ύψους, Κόρη, πεσόντα, τόν φωνήσαντα τήν σήν αγίαν κλήσιν ούτω κάμε σώσον, τής τού εχθρού μανίας.

Ρώσιν εφεύρον Μυρτιδιώτισσα Κόρη, καί παράφρονες εν τώ σεπτώ ναώ σου όθεν κάμε ρώσον, τής ένδον ασθενείας.

Ασθενημάτων πολυειδών ως ιάσω, τούς προστρέξαντας τή θεία αρωγή σου, ούτως ίασαι μου τήν ψυχικήν οδύνην.

Ωδή θ. Κυρίως Θεοτόκον.
Σεισμού καί ανομβρίας, καί παντοίων νόσων, τών Κυθηρίων, τήν νήσον διάσωζε, Μυρτιδιώτισσα Κόρη ανακειμένην σοι.

Ιλέω όμματι σου, ίδε τούς εστώτας, πανευλαβώς τή αγία Εικόνι σου, καί τάς φωνάς τούτων δέξαι Μυρτιδιώτισσα.

Μυρσίνης εν τοίς κλάδοις, ευρέθη η Εικών σου, Μυρτιδιώτισσα όθεν ωνόμασται, καί νοητόν μύρον φέρει τών χαρισμάτων σου.

Ολόφωτος οράται, ο εν Μυρτιδίοις, Μυρτιδιώτισσα, άγιος οικός σου, ως πεπλησμένος τής δόξης τών μεγαλείων σου.

Υψίστου ως καθέδρα, Κεχαριτωμένη, από κοπρίας παθόντα ανύψωσον, Μυρτιδιώτισσα, κάμε τόν δούλον σου.

Καί ευθύς.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον, τήν αειμακάριστον καί παναμώμητον καί Μητέρα τού Θεού ημών. Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.

Καί τά επόμενα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις, τών Κυθήρων η αρωγός, καί καύχημα μέγα, καί γλυκεία καταφυγή χαίροις ορθοδόξων ταχεία προστασία, Ευλογημένη Κόρη Μυρτιδιώτισσα.

Πάλαι ως ανεύρε τή σή ομφή, εν κλάδοις μυρσίνης, τήν Εικόνα σου τήν σεπτήν, ο ποιμήν Παρθένε, εν ευφροσύνη θεία, αυτήν Μυρτιδιώτισσαν επωνόμασε.

Νόσους θεραπεύεις τάς χαλεπάς, κεραυνούς διώκεις, ανομβρίαν λύεις δεινήν ως όντως μεγίστη, η δόξα καί η χάρις, καί η σεπτή σου κλήσις, Μυρτιδιώτισσα.

Ώφθη ιατρείον πνευματικόν, ο εν Μυρτιδίοις, θείος οικός σου καί σεπτός ψυχών γάρ ιάται καί τών σωμάτων πάθη, τή σή επισκιάσει, Μυρτιδιώτισσα.

Άπαντας προφθάνεις ως συμπαθής, τούς εν τοίς κινδύνοις, καί τούς πέλας καί τούς μακράν, καί τούτοις παρέχεις βοήθειαν ταχείαν υμνούντας σου τήν χάριν, Μυρτιδιώτισσα.

Τούς εξαιτουμένους από ψυχής, τής σής, Θεοτόκε, αντιλήψεως τήν ισχύν, σώζε πάσης βλάβης, καί πάσης δυσχερείας, ως Μήτηρ τού ελέους, Μυρτιδιώτισσα.

Ύμνοι Δοξολογικοί καί Παρακλητικοί
εις τήν Μυρτιδιώτισσαν, εις τύπον τών μεγαλυναρίων,*
ών η ακροστιχίς: «Μητρόθεε διάσωσον»

Οι ύμνοι ούτοι,συντεθέντες χάριτι Θεία καί ευδοκία τής Παναχράντου διά τήν προστασίαν τού λαού εκ τής φοβεράς τού σεισμού απειλής καί λοιπών κινδύνων, υπό τού Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ (Ιούνιος 2006), Ψάλλονται μετά τά Μεγαλυνάρια τής Ιεράς Παρακλήσεως καί κατά τάς ιεράς λιτανεύσεις τής αγίας Εικόνος τής Μυρτιδιωτίσσης.Μητρόθεε Άνασσα Ουρανού, όντως Πλατυτέρα, καί Αγγέλων φωτοειδών, τών ακαταπαύστως, υμνούντων τήν σήν δόξαν, Δέσποινα καί Κυρία, Θεομακάριστε.

Ηλίου τής δόξης τού νοητού, Τής Δικαιοσύνης, απαστράψαντος τοίς εν γή, τού πάντων Δεσπότου, Κυρίου καί Σωτήρος, Μήτηρ υπάρχεις όντως, η Παμμακάριστος.

Τεκούσα αφράστως τόν σόν Υιόν, τόν Παντευεργέτην, καί Σωτήρα καί Λυτρωτήν, τόν κόσμον λυτρούσαι, παθών καί καχεξίας, ως πάντων υπερτέρα, Μυρτιδιώτισσα.

Ράνον θείοις μύροις τόν σόν λαόν, η εν μυρτιδίοις, ανατείλασα θαυμαστώς, αγία Εικόνι, θαυματουργώ καί θεία, καί δίδου τήν σήν χάριν, Μυρτιδιώτισσα.

Οι έχοντες σκέπην σήν κραταιάν, σεμνύνονται πάντες, καί καυχώνται κατά Θεόν, σε έχοντες τείχος, καί θείαν προστασίαν, σεισμών πυρός καί βλάβης, διαφυλάττουσαν.

Θεράπευσον Κόρη σούς υμνητάς, ψυχών τε τάς νόσους, καί σωμάτων τάς χαλεπάς, καί ίασαι Μήτερ, κακών καί ασθενείας, δεινών αρρωστημάτων, Μυρτιδιώτισσα.

Εκ πάσης ανάγκης καί πειρασμών, χαλεπών κινδύνων, επηρείας τού πονηρού, ρύσαι νεολαίαν δεινώς κλονιζομένην, καί δοκιμαζομένην, Μυρτιδιώτισσα.

Έξελε τούς νέους Μήτερ Θεού, παθών καί κινδύνων, πολυτρόπων παντοδαπών, κράτυνον τήν πίστιν τά ήθη καί τό σέβας, θεία κληρονομία, Μυρτιδιώτισσα.

Δεσμών αμαρτίας φθοροποιών, καί πάσης κακίας, καταχρήσεων συμφορών, καί λευκού θανάτου, εκλύτρωσαι Παρθένε, φιλτάτην νεολαίαν, Μυρτιδιώτισσα.

Ιλέω σου όμματι στοργικώ, καί σή ευσπλαγχνία, διαφύλαττε μητρική, τάς νήσους Κυθήρων καί τών Αντικυθήρων, σεισμών πυρός μαχαίρας, Μυρτιδιώτισσα.

Αγάπην ομόνοιαν καί στοργήν, παράσχου συζύγοις, καί γονεύσι Μήτερ Θεού, καί δίδου πλουσίως, χαράν καί ευφροσύνην, πιστότητα ειρήνην, Μυρτιδιώτισσα.

Σεισμού διασώζουσα φυσικού, σεισμικάς δονήσεις, σύ απότρεψον ηθικάς, καί εκ ναυαγίων, οικογενείας σώζε, φρίκης διαζυγίων, Μυρτιδιώτισσα.

Ω Μήτερ τού Λόγου καί Λυτρωτού, σήν χάριν αιτούμεν, εκ καρδίας τε καί ψυχής, μετάνοιαν δούναι, σοίς δούλοις αναξίοις, οινοποσίας πάθους, σύ απαλλάττουσα.

Σωτήρα η τέξασα καί Θεόν, παντοίων κινδύνων, διασώζεις καί συμφορών, αιρέσεως πλάνης, σχίσματος τής μανίας, εν τάχει απαλλάττεις, Μυρτιδιώτισσα.

Ο πάντων αγίων τάς αρετάς, αεί υπερβαίνων, ως ο Κύριος καί Θεός, Μητέρα σου θείαν, σεμνήν Υπεραγίαν, πρόσδεξαι δυσωπούσαν, Μυρτιδιώτισσαν.

Νεότητα σώζουσα ώ Αγνή, ανθρώπους ωρίμους, οίκους νέους θεοσεβείς, καί τίμιον γήρας, διαφυλάττειν σπεύδεις, Κυρία τών Αγγέλων, Μυρτιδιώτισσα.

Πάσαι τών αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά τής Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις τό σωθήναι ημάς.

Τό Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υιώ, καί αγίω Πνεύματι,
καί νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημίν Άγιε, επίσκεψαι καί ίασαι τάς ασθενείας ημών, ένεκεν τού ονόματός σου.

Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί

Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομά σου ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω τό θέλημά σου, ως εν ουρανώ, καί επί τής γής. Τόν άρτον ημών τόν επιούσιον δός ημίν σήμερον καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ως καί ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού.

Ότι σού εστιν η βασιλεία καί η δύναμις καί η δόξα τού Πατρός καί τού Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.

καί τά Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι τήν ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.

Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής τών ανομιών ημών. Αλλ επίβλεψον καί νύν ως εύσπλαχνος καί λύτρωσαι ημάς εκ τών εχθρών ημών. Σύ γάρ εί Θεός ημών καί ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου καί τό όνομά Σου επικεκλήμεθα.

Καί νύν.
Τής ευσπλαχνίας τήν πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σέ μή αστοχήσομεν, ρυσθείημεν διά Σού τών περιστάσεων Σύ γάρ η σωτηρία τού γένους τών Χριστιανών.

Εκτενής καί Απόλυσις, μεθ ήν ψάλλομεν τα εξής

Ήχος β. Ότε εκ τού ξύλου.
Πάντας τούς προστρέχοντας θερμώς, τή σή προστασία Παρθένε Μυρτιδιώτισσα, καί τήν χαριτόβρυτον Αγνήν Εικόνα σου, προσκυνούντας εκ πίστεως, εκ πάσης ανάγκης, καί νόσων, καί θλίψεων ατρώτους φύλαττε, άφεσιν πταισμάτων αιτούσα, καί ειρήνην νέμουσα πάσι, τοίς τά μεγαλεία σου δοξάζουσιν.

Δέσποινα πρόσδεξαι τάς δεήσεις τών δούλων Σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.

Τήν πάσαν ελπίδα μου εις Σέ ανατίθημι, Μήτερ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην Σου.

Δι ευχών τών Αγίων Πατέρων ημών.
Κύριε Ιησού Χριστέ ό Θεός ημών ελέησον ημάς.
Αμήν.

Δίστιχον
Μυρτιδιώτισσα παράσχου μοι χάριν
Γερασίμω σπεύδοντι τή χάριτί σου.

Χαιρετισμοί εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον και Αειπαρθένο Μαρία τη Θαυματουργό Μυρτιδιώτισσα

Κανών Ψαλλόμενος κατά τήν εκ τού Ιερού Ναού τής ευρέσεως έξοδον τής θαυματουργού Εικόνος τής Θεοτόκου καί κατά τάς Λιτανείας αυτής.
Ο ακολούθως ειδικός Κανών εις τήν Παναγίαν Μυρτιδιώτισσαν, ψάλλεται κατά τήν ιεράν μετακομιδήν τής θαυματουργού Εικόνος από τήν Ιεράν Μονήν τής Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης, κατά τήν Κυριακή τής Ορθοδοξίας, εις τόν Ιερόν Μητροπολιτικόν Ναόν τού Εσταυρωμένου τής Χώρας Κυθήρων καί τήν επαναφοράν αυτής από τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τού Εσταυρωμένου τής Χώρας Κυθήρων, μέσω κωμοπόλεων καί χωρίων τής νήσου, κατά τήν Διακαινήσιμον Εβδομάδα (τήν «λαμπροβδομάδα») καί τήν επομένην τοιαύτην, μετά τήν Κυριακήν τού Θωμά, εις τήν Ιεράν Μονήν τής Μυρτιδιωτίσσης (Κυριακή τών Μυροφόρων).

Ο Κανών αυτός, ο πρός τιμήν τής Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης τών Κυθήρων συντεθείς υπό τού αειμνήστου Επισκόπου Κυθήρων Σωφρονίου τού Παγκάλου καί δημοσιευθείς εις προγενεστέραν έκδοσιν τής Ακολουθίας τής Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης, γενομένης υπό τού αειμνήστου Επισκόπου Κυθύρων Ευθυμίου Καββαθά, επανεκδίδεται εις τήν παρούσαν έκδοσιν με ωρισμένας διορθώσεις καί βελτιώσεις.

ΚΑΝΩΝ
Ψαλλόμενος κατά τήν εκ τού Ιερού Ναού τής ευρέσεως έξοδον τής θαυματουργού Εικόνος τής Θεοτόκου καί κατά τάς Λιτανείας αυτής.

Πρό τού Κανόνος δε ψάλλεται τό παρόν τροπάριον, ποίημα τού αοιδίμου Επισκόπου Κυθήρων Ευθυμίου Καββαθά.

Ήχος δ. Ταχύ προκατάλαβε.
Πιστοί νύν εξέλθωμεν πρός λιτανείαν σεμνήν, καί δεύτε υμνήσωμεν τήν Αειπάρθενον, πιστώς λιτανεύοντες
Χαίρε η Πολιούχος τών Κυθήρων τής Νήσου,
Χαίρε παντός τού κόσμου βοηθός καί προστάτις,
Χαίρε πιστών απάντων η ελπίς, χαρά καί σκέπη, καί ένθεον έρεισμα.

Κανών Σωφρονίου τού Παγκάλου αειμνήστου Επισκόπου Κυθήρων.

Ωδή α. Ήχος β. Εν βυθώ κατέστρωσε ποτέ.
Τήν αχλύν καθάρισον Αγνή, τού νόος μου Δέσποινα, ζόφον καρδίας φωτίζουσα, Σύ διδούσα μοι λόγον, η τετοκυία τόν Λόγον, ίνα εν αινέσει, χαίρων Σου υμνήσω τά θαυμάσια.

Παναγία τέτοκας Θεόν, πάντων αγιώτατον, Σύ καθοδήγησον Κόρη τόν λόγον μου, καί τήν γλώτταν κίνησον, μεγαλύναι ευφροσύνως Σά θαύματα, καί δοξολογήσαί Σε μόνην, τήν Δέσποιναν τού σύμπαντος.

Θαυμαστός καί λίαν ευκλεής, δέδεικται Πανάχραντε, τών Μυρτιδίων ο Πάνσεπτος Οίκος Σου, εις τόν κόσμον άπαντα εν αυτώ καί γάρ πάσι τοίς προσπελάζουσι βρύεις, ιαμάτων άφθονα χαρίσματα.

Ολοψύχως ήχθημεν πρός Σε, πάντες μετά πίστεως, τού ανυμνήσαι τά θεία θαυμάσια, καί τά μεγαλεία Σου. Διό Άχραντε Θεοτόκε πάσιν ημίν, δώρησαι πταισμάτων, καί πλημμελημάτων τήν συγχώρησιν.

Ωδή γ. Τής πίστεως εν πέτρα με.
Ευχόμενος εν πνεύματι καί καρδία, ορών αυτόν τελείως ιατρευθέντα, παράλυτος υπάρχων πρίν ο Σου δούλος, Αγνή εδόξαζε, τά μεγαλεία Σου, Σύ μου ει βοήθεια, κράζων Πανάχραντε.

Ο πλείστος όχλος Κόρη τών Κυθηραίων, συνήχθη μετά πόθου εν τώ Ναώ Σου, υμνών καί μεγαλύνων ακαταπαύστως, θαυματουργίαν Σου, ότι συνέσφιγξας, τόν ποτέ παράλυτον, δόξα τή δόξη Σου.

Μεγάλως εδοξάσθη ο θείος Οίκος, ο Σός Θεοκυήτορ τών Μυρτιδίων, εν ταύτη Σου τή νήσω τών Κυθηραίων, εν κόσμω δε παντί, μακαριούσι Σε, εν αυτώ γάρ ήγειρας τόν παράλυτον.

Καλώς προεμηνύθης η κολυμβήθρα, προβατική η πάλαι τών ιαμάτων, πηγή γάρ ποτέ Σύ ανεδείχθης, ώσπερ εκείνη τόν πάσχοντα, ιατρεύσασα ύστερον νέον παράλυτον.

Ενταύθα γίνεται αίτησις.

Κάθισμα. Ήχος δ. Ταχύ προκατάλαβε.
Παρθένε Πανάμωμε τών Μυρτιδίων αστήρ, καί ένθεον έρεισμα, τών προστρεχόντων εις Σε, Μαρία Θεόνυμφε, φώτισον τάς καρδίας τών τιμώντων Σε πόθω, στήριξον εν τή πίστει, πάντας τούς δεομένους, τής αντιλήψεως τής Σής, καί τούτους σκέπε καί φύλαττε Άχραντε.

Έτερον Κάθισμα. Ήχος α. Τού λίθου σφραγισθέντος.
Μυρτιδίων τό κλέος καί Κυθήρων θησαύρισμα, καί τής οικουμένης απάσης εγκαλλώπισμα ένθεον. Εικόνα τήν πάνσεπτον πιστοί, τιμήσωμεν ωδαίς πνευματικαίς όθεν πάντες Κυθηραίοι προσκυνηταί, εν άσμασι εκβοώμεν χαίρε παραμυθία τών πιστών, χαίρε τής νήσου πρόμαχος, χαίρε τέκνων σου αποδήμων, σκέπη καί έρεισμα.

Ωδή δ. Ελήλυθας εκ Παρθένου.
Ηγάλλετο ευφροσύνως καί πιστώς ο Θεόδωρος, ο πρώην παράλυτος, όλον ορών αξιούμενον, εαυτόν τής χάριτος, καί δωρεάς τής θείας, υμνολογών τήν ευσπλαγχνίαν Σου.

Τό θαύμα Σου καταπλήττει πιστών τήν διάνοιαν, Θεομήτορ Άχραντε, διό τήν θείαν Εικόνα Σου, πόθω ασπαζόμενοι, Σε μεγαλύνομεν, ταύτην προσκυνούντες Αειπάρθενε.

Ως φύλακα βοηθόν καί επίκουρον Άχραντε, πάντες Σε κεκτήμεθα, παντοίαις εν περιστάσεσι, καί νύν Σοι προσπίπτοντες δεόμεθα, μή παρίδης ημάς κινδυνεύοντας.

Ανύμφευτε η Θεόν σωματούμενον τετοκυία, σώσον με παράλυτον, γεγενημένον τοίς πταίσμασι, καί τών μωλώπων ίασιν, ψυχής τε καί σώματος, ως συμπαθεστάτη μοι δώρησαι.

Ωδή έ. Μεσίτης Θεού
Ρημάτων φωνών, καί τών δακρύων Δέσποινα υπήκουσας, τού παρακαλούντος Σε, πίστει καί πόθω παραλύτου ποτέ, καί ταχέως τήν ρώσιν, αυτώ τελείως ένειμας.

Ιδών ο λαός Κυθηραίων Πάναγνε, τά μεγαλεία τής θαυματουργίας Σου, πάντες τώ Ναώ Σου νύν προστρέχοντες, ευχαρίστως εν πίστει, συμφώνως Σε δοξάζουσιν.

Αγάλλεται νύν, καί χορεύει μυστικώς άπαν τό πλήρωμα, τών πιστών Πανάχραντε, εν πανδήμω λιτανεύσει, Εικόνος τής Σής τετιμημένης, ώ Μυρτιδιώτισσα.

Λυτρούται πασών αναγκών, καί πειρασμών η Νήσος Δέσποινα, έχουσα προστάτιν Σε αρωγόν, φύλακα καί πρόμαχον, καί γεραίρει διό Σου, λαμπρώς τήν επιείκειαν.

Ωδή στ. Εν αβύσσω πταισμάτων.
Σωτηρίας σφραγίς Κόρη πέφυκας, Μήτερ Αειπάρθενε τοίς προσπελάζουσιν, Αγνή τώ θείω Οίκω Σου, καί τιμώσι πιστώς τήν Εικόνα Σου.

Μόνη γέγονας Κόρη αντίληψις, ταύτης Σου τής Νήσου, Θεόν ως γεννήσασα, καί ανομβρίας έλυσας, τόν αυχμόν καί τήν γήν κατεδρόσισας.

Ανηγέρθη ο πάνσεπτος Οίκός Σου, Πάναγνε Θεόνυμφε παρά τών δούλων Σου, καί εν αυτώ οικήσασα η χάρις Σου, αναβλύζει πηγάς ιαμάτων τοίς αιτούσι Σε.

Λύτρωσον με Παρθένε τόν δείλαιον, πάσης περιστάσεως καί κατακρίσεως, εχθρών επεμβαινόντων μοι, καί κολάσεως ρύσαι τόν δούλον Σου.

Ενταύθα γίνεται δευτέρα αίτησις.

Είτα Κοντάκιον αυτόμελον. Ήχος δ.
Επεφάνη σήμερον τής Θεοτόκου η χάρις, καί η Νήσος άπασα εν Μυρτιδίοις επέστη πάντες δε οι εκ Κυθήρων αποδημούντες, χαίρουσι σύν ημίν εκβοώντες Χαίρε Δέσποινα τού κόσμου, καί πιστών η ταχεία αντίληψις.

Ωδή ζ. Αντίθεον πρόσταγμα.
Νεκρώσεως σώματος τήν ιατρείαν, ορών ο παράλυτος μεγάλως εξεπλήττετο, καί Σε τήν Πανάχραντον, πίστει καί πόθω πολλώ, βοών Σε εδόξαζε Σύ ει ευλογημένη καί υπερένδοξος.

Εν πίστει καί πόθω Σοι προσπεφευγότες, Παρθένε Πανάχραντε οι πεπτωκότες δούλοί Σου, εν πολλαίς αμαρτίαις καί νεκρωθέντες δεινώς, έγειρον δεόμεθα, τούς Σε ανευφημούντας τήν υπερένδοξον.

Α Οίκος Σου πάντοτε πάσιν εφάνη, πηγή αγιάσματος καί βρύσις ανεξάντλητος, ιάματα βλύζουσα τοίς προσιούσι πιστώς όθεν προσκυνούμεν ευσεβώς, Σε τήν ευλογημένην καί υπερένδοξον.

Νύν πάντως πεπλήρωται τών Ορθοδόξων, τό στίφος Πανάχραντε χαράς, καί απονέμει Σοι χαριστήριον αίνον, καί μεγαλύνει φαιδρώς Κόρη Σά θαυμάσια Σύ γάρ ευλογημένη καί υπερένδοξος.

Ωδή η. Κάμινος ποτέ.
Πάντων τών πιστών Σύ ει η προστασία, καταφυγή τε καί διάσωσμα, ελπίς τε καί στήριγμα, Θεοτόκε αειπάρθενε διό πάντες γεραίρομεν ψάλλοντες, ανυμνούμεν ευλογημένη Παρθένε τόν τόκον Σου.

Ρύσαί με Αγνή δεινών αρρωστημάτων, τών τής ψυχής τε καί τού σώματος παθών εκκαθαίρουσα, καί πταισμάτων δός συγχώρησιν, τώ πόθω Σε καί πίστει δοξάζοντι, χαίρε ευλογημένη Παρθένε, χαίρε πανθαύμαστε.

Όλος εν χαρά, όλος εν κατανύξει, πάς ο χριστώνυμος ήθροισται λαός, τού υμνήσαί Σου τά θαυμάσια Θεόνυμφε, παράλυτον γάρ ήγειρας, ψάλλοντα εν αινέσει δεδοξασμένη, χαίρε παμμακάριστε.

Σύ τών Προφητών τό κήρυγμα υπάρχεις, τών Αποστόλων τό κραταίωμα, Μαρτύρων τό στήριγμα, ιερέων εγκαλλώπισμα, πάντων ημών τό καύχημα διό Σε ανμνούμεν, δεδοξασμένη παντευλόγητε.

Ωδή Θ. Ανάρχου Γεννήτορος.
Άνακτα τέτοκας, τόν τού παντός Πανάχραντε, τής Τριάδος τόν ένα Θεόν παντέλειον, έχουσα παρρησίαν μεγίστη νούν πρός αυτόν, μή παύση πρεσβεύειν, σωθήναι τούς πόθω Σε, Θεοτόκον μεγαλύνοντας.

Δοξάσωμεν άπαντες, καί πίστει προσκυνήσωμεν, τήν Πανάχραντον Κόρην, τήν ιαμάτων πηγήν ρώσιν γάρ νοσούσι παρέχει τοίς ευσεβώς επικαλουμένοις αυτήν, καί παράλυτον υγιά όλον ειργάσατο.

Ως μέγιστον έρεισμα, τής ορθοδόξου πίστεως, τήν ασπόρως τεκούσαν, Χριστόν τόν πάντων Θεόν πάντες οι πιστοί Σε υμνούμεν πανευλαβώς, καί Σε προσκυνούμεν, τήν πάναγνον Δέσποιναν, ευσεβώς Σε μεγαλύνοντες.

Αγγέλων αγλάϊσμα, μερόπων τό διάσωσμα, Εκκλησίας η δόξα Πάναγνε πέφυκας, πάντων τών πιστών η προστάτις καί βοηθός, καί τών Κυθηραίων ελπίς καί τό καύχημα, καί Σε πάντες μεγαλύνομεν.

Μεγαλυνάριον.
Φάνηθι προστάτις εν πειρασμοίς, Άχραντε Παρθένε, Μυρτιδίων ο θησαυρός, τοίς πόθω προσιούσι, τή Μητρική Σου σκέπη, καί τούτων τάς ελπίδας, Δέσποινα πλήρωσον.