Αμέσως μετά το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων, ο Ιησούς υποχρέωσε τους μαθητές του να μπουν στο καΐκι, και να πάνε να τον περιμένουν στην απέναντι όχθη, ωσότου αυτός διαλύσει τα πλήθη. Αφού τους διέλυσε, ανέβηκε μόνος του στο βουνό να προσευχηθεί. Όταν βράδιασε ήταν μόνος του εκεί. Στο μεταξύ το καΐκι βρισκόταν κιόλας στη μέση της λίμνης και το παίδευαν τα κύματα, γιατί ήταν αντίθετος ο άνεμος.

Κατά τα ξημερώματα, ήρθε ο Ιησούς κοντά τους περπατώντας πάνω στη λίμνη. Οι μαθητές, όταν τον είδαν να περπατάει πάνω στη λίμνη, τρόμαξαν, έλεγαν πως είναι φάντασμα κι έβαλαν τις φωνές από το φόβο τους. Αμέσως όμως ο Ιησούς τους μίλησε και τους είπε: «Θάρρος! Εγώ είμαι, μη φοβάστε».

Ο Πέτρος του αποκρίθηκε: «Κύριε, αν πράγματι είσαι εσύ, δώσε μου εντολή να έρθω κοντά σου, περπατώντας στα νερά». Κι εκείνος του είπε: «Έλα». Κατέβηκε τότε από το πλοίο ο Πέτρος κι άρχισε να περπατάει πάνω στα νερά για να πάει στον Ιησού. Βλέποντας όμως τον ισχυρό άνεμο φοβήθηκε, κι άρχισε να καταποντίζεται, έβαλε τότε τις φωνές: «Κύριε, σώσε με!».

Αμέσως ο Ιησούς άπλωσε το χέρι, τον έπιασε και του λέει: «Ολιγόπιστε, γιατί σε κυρίεψε η αμφιβολία;». Και μόλις ανέβηκε στο καΐκι κόπασε ο άνεμος. Τότε όσοι ήταν στο καΐκι ήρθαν και τον προσκύνησαν λέγοντας: «Αληθινά, είσαι ο Υιός του Θεού!». Αφού διασχίσανε τη λίμνη, ήρθαν στην περιοχή της Γεννησαρέτ.

Απόδοση: (Ματθ. Ιδ’ 22-34)

Η Ερμηνεία

Η ευαγγελική περικοπή κατά βάση με λίγα λόγια, μας παρουσιάζει το περπάτημα του Κυρίου πάνω στα νερά, και την δύναμη της πίστης, αλλά και την κατάπαυση της τρικυμίας η οποία βασάνιζε το πλοίο στο οποίο βρισκόταν οι Μαθητές του Χριστού. Και αυτή η κατάπαυση έγινε με την θαυματουργική ενέργεια του Χριστού.

Η ευαγγελική περικοπή, παρατηρούμε πως τονίζει αρκετά την μεγάλη δύναμη που έχει η ακλόνητη πίστη στον Κύριο μας, και έτσι αυτό που θέλει να μας διδάξει κατά κύριο λόγο, είναι πως όταν υπάρχει η σωστή και ακλόνητη πίστη, θα μπορούμε και εμείς που πιστεύουμε να πετύχουμε ανάλογα θαύματα, έτσι λοιπόν, διαμέσου της πίστεως μας μπορούμε να πετύχουμε μεγάλες εύνοιες από τον Θεό, αλλά πόσοι σήμερα άραγε ολιγοπιστούν και δεν κερδίζουν ανάλογα θαύματα, αυτό το νόημα λοιπόν τονίζεται, όταν ο Πέτρος αρχίζει να περπατάει πάνω στα νερά, αλλά βλέποντας τον ισχυρό άνεμο φοβήθηκε, και άρχισε να βυθίζεται.

Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει ο κάθε άνθρωπος να ζητάει από τον Θεό με μεγάλη πίστη πάντοτε, και αν δεν του γίνεται δεκτό το αίτημα του, να σηκώνει τον σταυρό της δοκιμασίας του, ώστε να μην μας πει και εμάς μια μέρα όπως είπε στον Πέτρο, Ολιγόπιστε, γιατί σε κυρίεψε η αμφιβολία;

Έτσι λοιπόν, ας μάθουμε στους εαυτούς μας την ακλόνητη πίστη, και τότε πιθανότατα θα χαρούμε αρκετά θαύματα, ώστε και εμείς να τον προσκυνήσουμε μέσα στις προσευχές μας και να πούμε «Αληθινά, είσαι ο Υιός του Θεού!».

Το Αρχικό Κείμενο: (Ματθ. Ιδ’ 22-34)

Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.

καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ.

τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος.

τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης.

καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν.

εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε.

ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρός σε ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα.

ὁ δὲ εἶπεν, ἐλθέ. καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν Ἰησοῦν.

βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με.

εὐθέως δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;

καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος·

οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ.

Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ.