Όταν ο άνθρωπος έχει την Ελπίδα του στο Θεό δεν επιτρέπει στον εαυτό του να καταβληθεί από την απελπισία, διότι ο θεός δεν είναι άδικος.

Εάν αγωνίζεται ο άνθρωπος και αν ακόμη δεν φτάσει την τελειότητα, όμως κάνει βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση και θα ευρη Χάριν.

Όταν σου λέει ο λογισμός ότι θα κολασθείς, ότι δεν προοδεύεις καθόλου στην πνευματική ζωή, ότι άδικα προσπαθείς και τα παρόμοια εσύ να μην απελπίζεσαι.

Και να απαντάς τον πειρασμό που σου φέρνει αυτό το λογισμό: Εγώ θα αγωνίζομαι ως την τελευταία μου πνοή, σε όλη μου τη ζωή και όταν με πάρει ο Θεός εγώ θα κάνω καλά μαζί Του, εσένα πειρασμέ τι σε ενδιαφέρει;

Γι’ αυτόν, που ελπίζει στον Θεό, δεν υπάρχουν ποτέ αδιέξοδα.

Γέρων Γερμανός Σταυροβουνιώτης