15 Μαΐου: Όσιος Πανηγύριος ο θαυματουργός…

Ο βίος του Οσίου Πανηγύριου δεν διασώζεται και ούτε έχει συναξάρι. Τα όσα θ’ αναφερθούν παρακάτω είναι κάποια στοιχεία από την Ακολουθία του και από την περιγραφή της εικόνας του. Καταγόταν κατά πάσα πιθανότητα από το χωριό Μαλούντα της Λευκωσίας και ασκήτευσε σε ασκητήριο δίπλα από το χωριό αυτό.

Ο Όσιος Πανηγύριος φαίνεται να ακολούθησε τον ασκητικό βίο από νεαρή ηλικία. Φαίνεται να ήταν ιερομόναχος ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα, να έγινε μοναχός και μετά ιερέας σε κάποιο κοντινό μοναστήρι. Στην εικόνα του παρουσιάζεται ενδεδυμένος με φελόνιον ως ιερέας και με το δεξί του χέρι ευλογεί και με το αριστερό του κρατεί Σταυρό. Η εικόνα του Αγίου ζωγραφίστηκε το έτος 1708 μ.Χ. και επισκευάσθηκε ξανά το έτος 1841 μ.Χ. Στα δεξιά της εικόνας αναγράφεται: «1708. Έγινεν η παρούσα εικών, Μνήσθητι Άγιε του δούλου σου Χριστοδούλου Ιερέως μετά πάντος του οίκου». Και στα αριστερά αναγράφεται: «Ανεκαινίσθη η παρούσα απί της Επιτροπής Χαραλάμπους προσκυνητού 1841 από Χριστού». Η εικόνα του που είναι μεγάλη, σε μέγεθος θέσεως τέμπλου, βρισκόταν στη παλαιά εκκλησία της Χρυσοπαντάνασας Μαλούντας, μεταφέρθηκε όμως μαζί με άλλες εικόνες, στη νέα εκκλησία του χωριού που επίσης είναι αφιερωμένη στην Παναγία Χρυσοπαντάνασσα.

Ο χρόνος που έζησε ο Όσιος είναι άγνωστος, αλλά από την Ακολουθία του φαίνεται ότι έζησε κατά τη περίοδο των αραβικών επιδρομών όπου διάφορα μέρη της Κύπρου είχαν έρθει κατά διαστήματα στην εξουσία των Αράβων. Γι’ αυτό δίδασκε τους χριστιανούς το χριστιανικό δρόμο και τους απότρεπε από τον εξισλαμισμό λέγοντας τους ότι αυτή η θρησκεία ήταν μια πλάνη «την μυθουργίαν των Αγαρηνών». Ζώντας με άσκηση και έχοντας πάντοτε κατά νου την δόξα της επόμενης ζωής, ο Όσιος Πανηγύριος απέκτησε θεία κατάνυξη και έζησε βίο ακηλίδωτο. Και αφού απέκτησε αυτές τις αρετές, αξιώθηκε από τον Θεό να γίνει θαυματουργός. Έδιωξε τις καταστροφικές ακρίδες και θεράπευσε ασθενείς που έπασχαν από διάφορες ασθένειες.

Ο Όσιος Πανηγύριος κοιμήθηκε με ειρήνη.

Σύμφωνα με τοπική παράδοση του χωριού Μαλούντας, πριν μερικά χρόνια, σωζόντουσαν ίχνη και ερείπια νοτιοανατολικά της κοινότητας, κάποιου ασκητηρίου που πίστευαν οι κάτοικοι του χωριού τότε, ότι ήταν το ασκητήριο του Οσίου Πανηγυρίου.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Θείας πίστεως.
Τῶν Κυπρίων τὸ κλέος, Μαλουντίων τὸ καύχημα καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε Πατὴρ ἠμῶν Πανηγύριε, ἱερωσύνης ἐνεδύσω τὴν στολὴν καὶ θαυμάτων τὲ πηγὴ ἀνεδείχθης, τοὶς προστρέχουσιν ἐν πίστει ἐν τῷ πανσέπτῳ καὶ θείω τεμένει σου. Δόξα τῷ οὕτως εὐδοκήσαντι Θεῶ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ δωρησαμένῳ σὲ ἠμὶν πρέσβυν ἀκοίμητον.