Εί­ναι φα­νε­ρό ότι η ζωή μας δεν πε­ριο­ρί­ζε­ται μόνο στον πα­ρόν­τα κό­σμο. Και τού­το απο­δει­κνύ­ε­ται από τους πει­ρα­σμούς.

Για­τί ου­δέ­πο­τε θα ανε­χό­ταν ο Θεός εκεί­νοι που έπα­θαν τόσο με­γά­λα και πολ­λά κακά και περ­νούν ολό­κλη­ρη τη ζωή τους με πει­ρα­σμούς και ανα­ρίθ­μη­τους κιν­δύ­νους, να μην αν­τα­μει­φθούν με πολύ με­γα­λύ­τε­ρες δω­ρε­ές. Και αν δεν υπήρ­χε άλλη ζωή, δεν θα επέ­τρε­πε πολ­λούς από τους πο­νη­ρούς αν­θρώ­πους να ζουν ευ­χά­ρι­στα κατά τον πα­ρόν­τα βίο, πολ­λούς δε από τους δι­καί­ους πάλι, να ζουν με ανα­ρίθ­μη­τα κακά.

Αλλά επει­δή έχει ετοι­μα­στεί άλλη ζωή, στην οποία ο Κύ­ριος θα απο­δώ­σει στον κα­θέ­να κατά την αξία του, σε άλ­λον κατά την πο­νη­ριά του και σε άλ­λον κατά την αρε­τή του, για τού­το ανέ­χε­ται να βλέ­πει τον μεν δί­καιο να κα­κο­πα­θεί, ενώ τον άδι­κο να ζει μέσα σε άφθο­να πλού­τη.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος