«Ο κόσμος με βλέπει να καλουπώνω και κοντοστέκεται, κοιτάει καλύτερα να βεβαιωθεί ότι είμαι πραγματικά γυναίκα! Πλάκα έχουν τα παιδιά που με παρατηρούν ξανά και ξανά και μόλις βλέπουν τον κότσο μου και βεβαιώνονται ψιθυρίζουν “είναι γυναίκα- είναι γυναίκα”» μας λέει με πολύ καλή διάθεση η κα Ευθυμία Δαλκεναρίδου που εργάζεται εδώ και 13 μήνες στο κατασκευαστικό τμήμα της αποχέτευσης της ΔΕΥΑΧ.
Εργάτρια στο κατασκευαστικό τμήμα της αποχέτευσης της ΔΕΥΑΧ η κα Ευθυμία Δαλκεναρίδου!
Προσελήφθη ως τεχνίτης οικοδόμος με την προκήρυξη της 3Κ. Μητέρα δύο παιδιών ηλικίας 31 και 29 ετών και γιαγιά δύο εγγονιών 6 και 2,5 ετών η κα Ευθυμία καλουπώνει φρεάτια, φτυαρίζει, τραβάει λάστιχα!
Τη συναντήσαμε σε ένα συνεργείο της ΔΕΥΑΧ να εργάζεται μέσα στο ψιλόβροχο. Το ότι μια γυναίκα εργάζεται σε τεχνικό συνεργείο μας έκανε εντύπωση, δεν είναι κάτι συνηθισμένο τουλάχιστον εδώ στα Χανιά. Για την ίδια πάντως δεν υπάρχουν “ταμπού” στην εργασία. Μέχρι να διοριστεί σε μόνιμη θέση έχει εργαστεί σε ζαχαροπλαστείο, έχει κρατήσει παιδιά, ήταν υπάλληλος σε καφετέρια και ψησταριά, μπήκε στη σχολή Τοπογράφων Μηχανικών στην Αθήνα, δούλεψε με δύο συμβάσεις κοινωφελούς εργασίας στο Λαγκαδά και στις Πρέσπες και για λίγους μήνες στο ορυχείο της ΔΕΗ στην Πτολεμαίδα, στον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε!
ΠΡΟΒΛΗΜΑ; ΜΟΝΟ Η ΖΕΣΤΗ!
«Μπορεί να στερούμαστε εμείς οι γυναίκες μυική δύναμη σε σύγκριση με τους άνδρες αλλά τα καταφέρνουμε και εμείς μια χαρά. Το μοναδικό που δεν αντέχω εδώ στα Χανιά είναι η ζέστη! Με καταβάλλει πάρα πολύ, επειδή δεν έχω συνηθίσει το κλίμα! Το κρύο και η βροχή αυτών των ημερών είναι ό,τι πρέπει για μένα» αναφέρει η γυναίκα που χρειάσθηκε να αφήσει την οικογένεια της στην Πτολεμαίδα για να μετακομίσει στα Χανιά.
Η απόφαση δεν ήταν εύκολη. «Ο πατέρας μου είναι 75 ετών, η μητέρα μου κοντά στα 70. Όταν διορίστηκα στα Χανιά μου είπαν να πάω. Ξέρετε στην Πτολεμαίδα δεν υπάρχουν δουλειές, κλείνουν τα ορυχεία και οι σταθμοί της ΔΕΗ και υπάρχει μεγάλη ανεργία. Από τη στιγμή που μου δόθηκε η ευκαιρία για κάτι μόνιμο και σταθερό δεν μπορούσα να πω όχι!» αφηγείται. Όταν κατέθεσε τα δικαιολογητικά της η νομοθεσία προέβλεπε ότι μπορούσε να μείνει δύο χρόνια στην υπηρεσία του αρχικού διορισμού της και στη συνέχεια να επιδιώξει μετάταξη, αμοιβαία μετάθεση κ.α. Αυτό τώρα έχει αλλάξει και πρέπει να παραμείνει στη ΔΕΥΑΧ για επτά χρόνια!
«Δεν έχω παράπονο από την υπηρεσία, έχω άριστες σχέσεις με τους συναδέλφους. Με σέβονται και τους σέβομαι, παρότι ο χώρος μου είναι αντροκρατούμενος με έχουν αποδεχτεί όλοι. Τώρα η ζωή εδώ έχει τις δυσκολίες της. Στα Χανιά είναι ακριβά τα ενοίκια, ο μισθός είναι πολύ χαμηλός -χωρίς να ευθύνεται η ΔΕΥΑΧ γιατί αυτές είναι οι νέες συμβάσεις- και πραγματικά οι συνθήκες είναι κάτι παραπάνω από δύσκολες» αναφέρει.
Παρότι έχει πτυχίο ως τοπογράφος μηχανικός και γεωπληροφορικάριος και έχει τελειώσει και τα παιδαγωγικά στην ΑΣΠΑΙΤΕ της Κοζάνης η κα Έφη συμμετείχε στο διαγωνισμό της προκήρυξης 3Κ απλά ως απόφοιτη Λυκείου και κατέθεσε τα χαρτιά της για τη θέση του εργάτη. «Δεν υπήρχαν πολλές θέσεις για τη θέση του τοπογράφου μηχανικού έτσι κατέθεσα τα δικαιολογητικά μου ως Δ.Ε. Κτηριακών έργων, γιατί είχα μεγαλύτερες πιθανότητες να διοριστώ. Τα Χανιά ήταν η τρίτη επιλογή μου και είχα τη διαίσθηση ότι θα έλθω εδώ όπως και έγινε. Στις 6 Αυγούστου του 2019 αποχαιρέτησα την οικογένεια μου ήλθα στα Χανιά και στις 10 Σεπτεμβρίου άρχισα να δουλεύω στο κατασκευαστικό τμήμα της αποχέτευσης» θυμάται.
ΑΝΕΡΓΙΑ…
Τη ρωτάμε για τις εντυπώσεις της για τα Χανιά. Πέρα από τη ζέστη και την υγρασία που δεν μπορεί να συνηθίσει, έχει καλή άποψη. «Είναι ωραία πόλη, έχει κόσμο και κίνηση, οι άνθρωποι είναι εύποροι. Δυστυχώς η Πτολεμαΐδα μαραζώνει και οικονομικά και γιατί η νεολαία δεν έχει δουλειά και αναγκάζεται να φεύγει και μου έκανε εντύπωση ότι ο κόσμος εδώ στα Χανιά ήταν καλοντυμένος, τα μαγαζιά γεμάτα, τα αυτοκίνητα ακριβά! Μου αρέσουν τα φαγητά και η διάθεση του κόσμου. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να πάω σε κρητικό γλέντι, ήθελα πολύ να πάω σε πανηγύρι και σε γάμο αλλά λόγω κορωνοϊού.
Ευελπιστώ να ξεμπλέξουμε κάποια στιγμή με τον κορωνοιό…» τονίζει.
Ένα άλλο ζήτημα είναι η απόσταση… «σπούδασα στην Αθήνα από όπου έπαιρνες το λεωφορείο το πρωί και το μεσημέρι ήσουν στην Πτολεμαϊδα. Επομένως το πρώτο που σκέφτηκα ήταν η απόσταση γιατί από την Κρήτη μεσολαβεί και μια… θάλασσα! Αυτές τις ημέρες τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Η περιοχή μου είναι σε lockdown, δεν μπορώ να πάω ούτε εγώ, ούτε να έλθουν οι δικοί μου και αυτό με στεναχωρεί…», αναφέρει η γυναίκα που παρά τις δυσκολίες, δεν χάνει το χαμόγελο της και παραμένει ένα αληθινό παράδειγμα για μίμηση!
Πηγή: haniotika-nea.gr
