Η υπερηφάνεια είναι ικανή από μόνη της να καταστρέψει κάθε αρετή της ψυχής, είτε ελεημοσύνη βρει, είτε προσευχή, είτε νηστεία, είτε οτιδήποτε παρόμοιο. Διότι «η υψηλοφροσύνη των ανθρώπων, λέει, είναι ακάθαρτη απέναντι στον Κύριο».

Επομένως δεν μολύνει μόνο η πορνεία εκείνους που επιδίδονται σε αυτήν, ούτε η μοιχεία, αλλά και η υπερηφάνεια και μάλιστα πολύ περισσότερο από εκείνες.

Γιατί; Διότι η μεν πορνεία, μολονότι είναι ασυγχώρητο κακό, εν τούτοις έχει να προβάλλει κάνεις ως δικαιολογία την επιθυμία.

Ενώ η αλαζονεία δεν μπορεί να βρει ούτε κάποια δικαιολογία, ούτε οποιαδήποτε πρόφαση, για την οποία θα μπορούσε να πετύχει κάποια σκιώδη συγγνώμη.

Αλλά αυτή δεν είναι τίποτα άλλο παρά διαστροφή της ψυχής και πολύ βαριά νόσος που δεν γεννιέται από πουθενά αλλού, παρά μόνο από ανοησία.

Διότι δεν υπάρχει πιο ανόητο πράγμα από τον άνθρωπο τον αλαζόνα, είτε είναι περιτριγυρισμένος από πλούτο, είτε κατέχει πολύ κοσμική σοφία, είτε βρίσκεται στην εξουσία, είτε έχει όλα εκείνα που θεωρούνται από τους ανθρώπους αξιοζήλευτα.

Εις Ιωάννην Ομιλία ΙΣΤ 4, ΕΠΕ 13, 221-223