Η Υπαπαντή του Κυρίου…

Όταν, σύμφωνα με το μωσαϊκό νόμο, συμπληρώθηκαν και οι μέρες για τον καθαρισμό τους, έφεραν το παιδί πάνω στα Ιεροσόλυμα, για να το αφιερώσουν στο Θεό.

Σύμφωνα με το νόμο του Κυρίου, αν το πρώτο παιδί που φέρνει μια γυναίκα στον κόσμο είναι αγόρι, πρέπει να θεωρείται αφιερωμένο στον Κύριο.

Έπρεπε να προσφέρουν και θυσία ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια, όπως λέει ο νόμος του Κυρίου.

Στα Ιεροσόλυμα βρισκόταν ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Συμεών. Ήταν πιστός και ευλαβής, περίμενε τη σωτηρία του Ισραήλ και τον καθοδηγούσε το Πνεύμα το Άγιο.

Του είχε φανερώσει, λοιπόν, το Άγιο Πνεύμα ότι δε θα πεθάνει προτού να δει το Μεσσία.

Τότε το Άγιο Πνεύμα του υπέδειξε να πάει στο ναό. Μόλις οι γονείς έφεραν εκεί το παιδί, τον Ιησού, για να κάνουν γι΄ αυτό τα έθιμα του νόμου,

τον πήρε στην αγκαλιά του, δόξασε το Θεό και είπε:

“Τώρα, Κύριε, μπορείς ν΄αφήσεις το δούλο σου να πεθάνει ειρηνικά, όπως του υποσχέθηκες,

γιατί τα μάτια μου είδαν το σωτήρα,

που ετοίμασες για όλους τους λαούς,

φώς που θα φωτίσει τα έθνη και θα δοξάσει το λαό σου τον Ισραήλ”.

Ο Ιωσήφ και η μητέρα του θαύμασαν για όσα λέγονταν γι΄ αυτό.

Ο Συμεών τους ευλόγησε και είπε στη Μαριάμ, τη μητέρα του Ιησού: “Αυτός θα γίνει αιτία να καταστραφούν ή να σωθούν πολλοί Ισραηλίτες. Θα είναι σημείο αντιλεγόμενο,

για να φανερωθούν οι πραγματικές διαθέσεις πολλών· όσο για σένα, ο πόνος για το παιδί σου θα διαπεράσει την καρδιά σου σαν δίκοπο μαχαίρι”.

Στα Ιεροσόλυμα ζούσε μια γυναίκα που προφήτευε και την έλεγαν Άννα· ήταν θυγατέρα του Φανουήλ από τη φυλή Ασήρ. Αυτή ήταν πολύ ηλικιωμένη. Έζησε επτά χρόνια με τον άνδρα της μετά το γάμο,

και τώρα χήρα, ηλικίας ογδόντα τεσσάρων χρονών, δεν είχε φύγει από το ναό, αλλά λάτρευε το Θεό νύχτα και μέρα με νηστείες και προσευχές.

Αυτή παρουσιάστηκε εκείνη την ώρα και δοξολογούσε το Θεό και μιλούσε για το παιδί σε όλους όσοι στην Ιερουσαλήμ περίμεναν τη λύτρωση.

Όταν έκαναν όλα όσα πρόσταζε ο νόμος του Κυρίου, γύρισαν στη Γαλιλαία, στην πόλη τους τη Ναζαρέτ.

Το παιδί, στο μεταξύ, μεγάλωνε και δυνάμωνε στο πνεύμα, γέμιζε από σοφία και η χάρη του Θεού ήταν μαζί του.

Μετάφραση: (Λουκ. β΄ 22-40)

Σχόλιο:

Αρχικά σε αυτή την ευαγγελική περικοπή, παρατηρούμε και βλέπουμε την τήρηση του Μωσαϊκού Νόμου από τον Κύριο. Ο Κύριος σε ολόκληρη την πορεία της ζωής του, απέδειξε πως δεν κατήργησε τον Νόμο, αλλά ούτε τους προφήτες.

Ο Κύριος αυτό, μας το αποκάλυψε και μέσα από τον λόγο του, και είπε συγκεκριμένα:

Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι. (Ματθ. 5,17)

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, είναι αυτός που εκπλήρωσε τον Νόμο και τους Προφήτες, είναι ο Μεσσίας, και αυτό αποδεικνύετε πάλι, και με τα παντοδύναμα θαύματα του, αλλά και με τον παντοδύναμο λόγο του.

Ο Κύριος μας λοιπόν, εκπλήρωσε και ολοκλήρωσε τον Νόμο. Και αυτή η ολοκλήρωση του Νόμου, βρίσκετε σήμερα στην Εκκλησία. Ας δούμε όμως τώρα τι ακριβώς αποκαλύπτει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, για μία συγκεκριμένη τήρηση του Μωσαϊκού Νόμου, που τήρησε ο Κύριος:

Όταν, σύμφωνα με το μωσαϊκό νόμο, συμπληρώθηκαν και οι μέρες για τον καθαρισμό τους, έφεραν το παιδί πάνω στα Ιεροσόλυμα, για να το αφιερώσουν στο Θεό.

Σύμφωνα με το νόμο του Κυρίου, αν το πρώτο παιδί που φέρνει μια γυναίκα στον κόσμο είναι αγόρι, πρέπει να θεωρείται αφιερωμένο στον Κύριο.

Έπρεπε να προσφέρουν και θυσία ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια, όπως λέει ο νόμος του Κυρίου.

Και λέει το ευαγγελικό ανάγνωσμα συγκεκριμένα πριν την τελευταία γραμμή το εξής:

Όταν έκαναν όλα όσα πρόσταζε ο νόμος του Κυρίου, γύρισαν στη Γαλιλαία, στην πόλη τους τη Ναζαρέτ. (Λουκ. 2,39)

Ένα άλλο χαρακτηριστικό που αξίζει να αναφέρουμε από αυτή την ευαγγελική περικοπή, είναι η μεγάλη στιγμή που αξιώθηκε να ζήσει ο ευλαβής δίκαιος πιστός του Θεού, ο Άγιος Συμεών.

Σε αυτόν τον άνθρωπο, το Άγιο Πνεύμα του φανέρωσε ότι δεν θα πέθανε, προτού να δει τον Μεσσία. Και όταν ήρθε η συγκλονιστική εκείνη στιγμή, τον καθοδήγησε το Άγιο Πνεύμα, και έτσι είδε τον Κύριο του με τα ίδια του τα μάτια, και τον πήρε στην αγκαλιά του, και όχι μόνο, διότι αξιώθηκε να ευλογήσει και να προφητεύσει.

Τα λόγια του Συμεών, και η εμπειρία που έζησε, είναι πολύ σπουδαία, και αποκαλυπτική, και προφητική. Ας δούμε όμως τώρα τι ακριβώς αποκαλύπτει το ευαγγελικό απόσπασμα για την εμπειρία του Αγίου:

Στα Ιεροσόλυμα βρισκόταν ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Συμεών. Ήταν πιστός και ευλαβής, περίμενε τη σωτηρία του Ισραήλ και τον καθοδηγούσε το Πνεύμα το Άγιο.

Του είχε φανερώσει, λοιπόν, το Άγιο Πνεύμα ότι δε θα πεθάνει προτού να δει το Μεσσία.

Τότε το Άγιο Πνεύμα του υπέδειξε να πάει στο ναό. Μόλις οι γονείς έφεραν εκεί το παιδί, τον Ιησού, για να κάνουν γι΄ αυτό τα έθιμα του νόμου,

τον πήρε στην αγκαλιά του, δόξασε το Θεό και είπε:

“Τώρα, Κύριε, μπορείς ν΄αφήσεις το δούλο σου να πεθάνει ειρηνικά, όπως του υποσχέθηκες,

γιατί τα μάτια μου είδαν το σωτήρα,

που ετοίμασες για όλους τους λαούς,

φώς που θα φωτίσει τα έθνη και θα δοξάσει το λαό σου τον Ισραήλ”.

Ο Ιωσήφ και η μητέρα του θαύμασαν για όσα λέγονταν γι΄ αυτό.

Ο Συμεών τους ευλόγησε και είπε στη Μαριάμ, τη μητέρα του Ιησού: “Αυτός θα γίνει αιτία να καταστραφούν ή να σωθούν πολλοί Ισραηλίτες. Θα είναι σημείο αντιλεγόμενο,

για να φανερωθούν οι πραγματικές διαθέσεις πολλών· όσο για σένα, ο πόνος για το παιδί σου θα διαπεράσει την καρδιά σου σαν δίκοπο μαχαίρι”.

(Το απόσπασμα σε μετάφραση από το Λουκ. 2,25 – 2,35)

Στο ευαγγελικό απόσπασμα, δεν αναφέρεται μόνο η εμπειρία του Αγίου Συμεών, αναφέρεται και η εμπειρία της Προφήτιδας Άννας, που ήταν θυγατέρα του Φανουήλ, και καταγόταν από τη φυλή του Ασήρ, ογδόου γιου του Ιακώβ. Ας δούμε τώρα τι λέει το ευαγγελικό απόσπασμα για την Προφήτιδα:

Στα Ιεροσόλυμα ζούσε μια γυναίκα που προφήτευε και την έλεγαν Άννα· ήταν θυγατέρα του Φανουήλ από τη φυλή Ασήρ. Αυτή ήταν πολύ ηλικιωμένη. Έζησε επτά χρόνια με τον άνδρα της μετά το γάμο,

και τώρα χήρα, ηλικίας ογδόντα τεσσάρων χρονών, δεν είχε φύγει από το ναό, αλλά λάτρευε το Θεό νύχτα και μέρα με νηστείες και προσευχές.

Αυτή παρουσιάστηκε εκείνη την ώρα και δοξολογούσε το Θεό και μιλούσε για το παιδί σε όλους όσοι στην Ιερουσαλήμ περίμεναν τη λύτρωση.

Ένα άλλο σημείο που αποκαλύπτει πάλι το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, βρίσκεται στο τέλος, εκεί που μας λέει συγκεκριμένα:

Το παιδί, στο μεταξύ, μεγάλωνε και δυνάμωνε στο πνεύμα, γέμιζε από σοφία και η χάρη του Θεού ήταν μαζί του.

Σύμφωνα με την Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα μας λέει το εξής:

Το δε παιδίον ηύξανε κατά το σώμα και ισχυροποιείτο πολύ κατά το πνεύμα και επληρούτο από σοφίαν, την οποίαν εις αυτό μετέδιδεν, καθόσον επροχωρούσε η ηλικία του, η ενωμένη με αυτό θεία του φύσις. Και χάρις Θεού ήτο εις αυτό, η οποία το επροφύλασσε αμόλυντο από κάθε αμαρτίαν, το καθωδηγούσε δε και το ενίσχυε προς κάθε αρετήν. (Λουκ. 2,40)

Αρχικό Κείμενο:

Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ,

καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται,

καὶ τοῦ δοῦναι θυσίαν κατὰ τὸ εἰρημένον ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου, ζεῦγος τρυγόνων ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν.

Καὶ ἰδοὺ ἦν ἄνθρωπος ἐν Ἰερουσολύμοις ᾧ ὄνομα Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ Πνεῦμα ἦν ἅγιον ἐπ’ αὐτόν·

καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου.

καὶ ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον Ἰησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ

καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε·

Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ,

ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου,

ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν.

φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ.

καὶ ἦν Ἰωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖς λαλουμένοις περὶ αὐτοῦ.

καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπεν πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· Ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον.

καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ῥομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί.

Καὶ ἦν Ἅννα προφῆτις, θυγάτηρ Φανουήλ, ἐκ φυλῆς Ἀσήρ· αὕτη προβεβηκυῖα ἐν ἡμέραις πολλαῖς, ζήσασα μετὰ ἀνδρὸς ἔτη ἑπτὰ ἀπὸ τῆς παρθενίας αὐτῆς,

καὶ αὐτὴ χήρα ἕως ἐτῶν ὀγδοήκοντα τεσσάρων, ἣ οὐκ ἀφίστατο ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ νηστείαις καὶ δεήσεσι λατρεύουσα νύκτα καὶ ἡμέραν·

καὶ αὕτη αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐπιστᾶσα ἀνθωμολογεῖτο τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ πᾶσι τοῖς προσδεχομένοις λύτρωσιν ἐν Ἱερουσαλήμ.

Καὶ ὡς ἐτέλεσαν πάντα τὰ κατὰ τὸν νόμον Κυρίου, ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἰς πόλιν ἑαυτῶν Ναζαρέτ.

Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ’ αὐτό.

(Λουκ. β΄ 22-40)