Η θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ…

Ύστερα από μερικές μέρες μπήκε πάλι ο Ιησούς στην Καπερναούμ και διαδόθηκε ότι βρίσκεται σε κάποιο σπίτι.

Αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί, ώστε δεν υπήρχε χώρος ούτε κι έξω από την πόρτα και τους κήρυττε το μήνυμά του.

Έρχονται τότε μερικοί προς αυτόν, φέρνοντας έναν παράλυτο, που τον βάσταζαν τέσσερα άτομα

Κι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν κοντά στον Ιησού εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη πάνω από ’κει που ήταν ο Ιησούς, έκαναν ένα άνοιγμα και κατέβασαν το κρεβάτι, πάνω στο οποίο ήταν ξαπλωμένος ο παράλυτος.

Όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: «Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες».

Κάθονταν όμως εκεί μερικοί γραμματείς και συλλογίζονταν μέσα τους:

«Μα πώς μιλάει αυτός έτσι, προσβάλλοντας το Θεό; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες; Μόνον ένας, ο Θεός».

Αμέσως κατάλαβε ο Ιησούς ότι αυτά σκέφτονται και τους λέει: «Γιατί κάνετε αυτές τις σκέψεις στο μυαλό σας;

Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: “σου συγχωρούνται οι αμαρτίες” ή να του πω, “σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα”;

Για να μάθετε λοιπόν ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωρεί πάνω στη γη αμαρτίες» — λέει στον παράλυτο:

«Σ’ εσένα το λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου».

Εκείνος σηκώθηκε αμέσως, πήρε το κρεβάτι του και μπροστά σ’ όλους βγήκε έξω, έτσι που όλοι θαύμαζαν και δόξαζαν το Θεό: «Τέτοια πράγματα», έλεγαν, «ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε δει!»

Μετάφραση: (Μάρκ. 2, 1-12)

Σχόλιο:

Ο Ιησούς επιστρέφει στην καπερναούμ, έχοντας πλέον τεράστια φήμη. Όλοι οι άνθρωποι εκεί είχαν ακούσει για τα μεγάλα θαύματα του, αλλά και για την δυνατή διδασκαλία του. Και γι’ αυτό μόλις διαδόθηκε ότι βρίσκεται σε κάποιο σπίτι, τότε αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί άνθρωποι, όπου δεν υπήρχε χώρος ούτε έξω από την πόρτα του. Ο Κύριος εκεί κήρυττε το μήνυμά του. Και έρχονται τότε μερικοί προς αυτόν, φέρνοντας έναν παράλυτο που τον βάσταζαν τέσσερα άτομα. Κι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν κοντά στον Ιησού εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη πάνω από ’κει που ήταν ο Ιησούς, και έκαναν ένα άνοιγμα και κατέβασαν το κρεβάτι, πάνω στο οποίο ήταν ξαπλωμένος ο παράλυτος. Όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: «Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες». Κάθονταν όμως εκεί μερικοί γραμματείς και συλλογίζονταν μέσα τους: «Μα πώς μιλάει αυτός έτσι, προσβάλλοντας το Θεό; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες; Μόνον ένας, ο Θεός». Αμέσως κατάλαβε ο Ιησούς ότι αυτά σκέφτονται και τους λέει: «Γιατί κάνετε αυτές τις σκέψεις στο μυαλό σας; Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: “σου συγχωρούνται οι αμαρτίες” ή να του πω, “σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα”; Για να μάθετε λοιπόν ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωρεί πάνω στη γη αμαρτίες» — λέει στον παράλυτο: «Σ’ εσένα το λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Εκείνος σηκώθηκε αμέσως, πήρε το κρεβάτι του και μπροστά σ’ όλους βγήκε έξω, έτσι που όλοι θαύμαζαν και δόξαζαν το Θεό: «Τέτοια πράγματα», έλεγαν, «ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε δει!»

Ο Ιησούς συγχωρεί την αμαρτία, δείχνοντας ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωρεί πάνω στη γη αμαρτίες, αλλά δείχνει επίσης, την ανάγκη που έχει ο άνθρωπος να καθαρίσει πρώτα από την αμαρτία με την συγχώρεση, ώστε να ζήσει πνευματικά καθαρά ο άνθρωπος έχοντας την πνευματική υγεία του που είναι το κυριότερο που χρειάζεται, καθώς όλοι οι άνθρωποι στο μέλλον και συγκεκριμένα στην Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, θα πάρουν όλοι άφθαρτα και αθάνατα τα σώματα τους, και δεν θα υπάρχει πλέον το πρόβλημα με την υγεία του σώματος. Όμως, όσοι δεν θα βρεθούν πνευματικά υγιής, δεν θα ζήσουν στην Βασιλεία του Θεού, αλλά θα ζήσουν στην κόλαση.

Ο άνθρωπος που δεν μετανοεί για να του συγχωρεθούν οι αμαρτίες του, θα βιώσει τον καρπό της αμαρτίας του που είναι η κόλαση. Γι’ αυτό λοιπόν να επιζητάμε πάντα την συγχώρεση από τον Θεό, και να ζούμε καθαρά, για να καταφέρουμε να φύγουμε από αυτή την ζωή έχοντας την πνευματική υγεία μας. Ο άνθρωπος πρέπει πάντα να έχει υπόψη του, πως από αυτή την ζωή πρέπει να φύγει ενωμένος με τον Θεό, διαφορετικά θα ζήσει τον αιώνιο βασανισμό της κολάσεως. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς είναι ο ιατρός στα πάντα, ακόμη και της πολύτιμης ψυχής μας. Και περιμένει από εμάς να μετανοήσουμε, και να ζήσουμε καθαρά και ενωμένοι πάντα μαζί του για να σωθούμε.

Σε αυτό το ευαγγελικό ανάγνωσμα λοιπόν παρατηρούμε να τονίζεται η πολύτιμη συγχώρεση που χρειαζόμαστε από τον Θεό, και είναι μια καλή υπενθύμιση για κάθε άνθρωπο που δεν έχει μετανοήσει ακόμη. Πρέπει όλοι όσοι δεν έχουν μετανοήσει ακόμη, να βρουν έναν πνευματικό για να μετανοήσουν, και να αλλάξουν ζωή. Ο Θεός συγχωρεί τα πάντα όταν υπάρχει η πίστη η μεγάλη, και η πίστη η μεγάλη είναι αυτή που χρειάζεται ο άνθρωπος σήμερα, για να καταλάβει πως πρέπει να ζει πάντα την πνευματική ζωή, για να μένει πνευματικά υγιείς.

Η αμαρτία είναι το βάρος που εμποδίζει τον άνθρωπο να ενωθεί με τον Θεό, και είναι κάτι που μπορούμε να απαλλαγούμε. Είναι στο χέρι μας λοιπόν να πετάξουμε αυτό το βάρος από πάνω μας, και να ζήσουμε μακριά από την αμαρτία, και να βρεθούμε στην αιώνια ζωή.

Αρχικό Κείμενο:

Και εἰσῆλθε πάλιν εἰς Καπερναοὺμ δι᾿ ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι.

καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον.

καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων.

καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ᾿ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο.

ἰδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.

ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν·

τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός;

καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;

τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει;

ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας λέγει τῷ παραλυτικῷ.

σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου.

καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.

(Μάρκ. β΄ 1 – 12)