Ποτέ μα ποτέ δεν έγινε τόση χαρά στον ουρανό, όσο τέτοια μέρα. Ποτέ όμως δεν έγινε και τέτοια θλίψη στη γη, όσο τέτοια μέρα. Στη γη γεμάτα θλίψη είναι τα μάτια των Αποστόλων. Γεμάτες πίκρα είναι οι καρδιές όλων εκείνων που αγάπησαν τον Ιησού και Τον ακολούθησαν. Γεμάτοι αγωνία είναι όλοι εκείνοι, που είχαν αυτήν την υπερευλογημένη γυναίκα, την Μαριάμ, σαν Μάνα δικιά τους, σαν δασκάλα δικιά τους, σαν οδηγό δικό τους προς τον ουρανό.

Στον ουρανό όμως αντίθετα, τέτοιο πανηγύρι δεν ξανάγινε ποτέ! Ποτέ μα ποτέ δεν γνώρισε ο ουρανός τέτοια λαμπρότητα και τέτοια προετοιμασία. Οι Προφήτες, όλοι οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, όλοι οι Άγγελοι των ουρανών, όλες οι ταξιαρχίες των Αγγελικών δυνάμεων και σ’ όλες τις ψυχές, μπορούσες να δεις τις καρδιές τους να πάλλονται από αγωνία και από χαρά γι’ αυτό που θα γινόταν σήμερα.

Το χαρμόσυνο μήνυμα του αγγέλου στην Θεοτόκο, για την είσοδο της στο Βασίλειο του ουρανού

Αλήθεια τι περίμεναν όλοι αυτοί στον ουρανό και τι έκαναν αυτοί στη γη; Στη γη άγγελος Κυρίου επισκέφτηκε την Μαριάμ, την Μητέρα του Κυρίου μας, του Ιησού, και της είπε ότι ο Υιός σου ανυπομονεί να σε πάρει στην αγκαλιά Του στον ουρανό και να σε οδηγήσει στα ουράνια σκηνώματα, στο ουράνιο Βασίλειο του Πατέρα! Η καρδιά της, όταν το άκουσε αυτό από τον άγγελο, χτυπούσε τόσο γοργά, τόσο γλυκά, τόσο τρυφερά, πήγαινε να σπάσει! Γιατί δεν ήταν μια απλή καρδιά, που είχε μια απλή αγωνία να βρεθεί κοντά στο Γιό της, αλλά ήταν μια καρδιά που συνέχεια χτυπούσε από θεϊκό έρωτα για τον ουράνιο της Πατέρα.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει, όταν μια καρδιά λατρεύει το Θεό Πατέρα. Και δεν Τον λατρεύει απλά, δεν Τον αγαπάει απλά, αλλά είναι τόσο θεϊκά ερωτευμένη, που ζει μόνο για το Θεό Πατέρα της.

Αυτό ήταν η Μαριάμ! Αυτό ήταν η Βασίλισσα της γης! Αυτό ήταν η Παρθένος Θεοτόκος! Ήταν η θεϊκά ερωτευμένη, η μόνη που ζούσε μόνο και μόνο για τον ουράνιο της Πατέρα και για τον Γιό της, τον Βασιλιά της, τον Ιησού.

Αυτό το χαρούμενο άγγελμα του αγγέλου όμως ήταν εκείνο που προκάλεσε την θλίψη και τη στενοχώρια σε όσους αγαπούσαν και αυτήν και τον Γιό της. Ξέρετε γιατί; Γιατί θα έχαναν την Μητέρα της ζωής.

Ο ουρανός όμως, όλοι οι Άγγελοι, όλοι οι Προφήτες, δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να έχει την δυνατότητα αυτή να περιγράψει τη χαρά τους, να μπορεί να περιγράψει με λόγια και με χρώματα, αυτήν την αγαλλίαση, την νοσταλγία, να δουν από κοντά την Μητέρα του Βασιλιά τους!

Στη γη ένας άλλος άγγελος ειδοποίησε όλους τους Απόστολους. Όλοι αυτοί μαζεύτηκαν γιατί ένα σύννεφο τους πήρε και τους έφερε κοντά στην Παρθένο. Και η ψυχή της μετά από λίγο πέταξε στην αγκαλιά του Γιού της.

Το μεγαλείο της αγάπης του Υιού του Θεού:
Ο Ιησούς αγκαλιάζει τη βασιλοπούλα Κόρη του,
την Μάνα του επί της γης

Από εκεί και πέρα αρχίζει το μεγαλείο αυτής της υπέροχης γυναίκας, αυτής της υπέροχης Βασιλοπούλας, αυτής της υπέροχης Μητέρας. Μόλις βγήκε η ψυχή της δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά της, γιατί τον πρώτο που αντίκρισαν τα μάτια της ψυχής της ήταν ο αγαπημένος της Γιός! Ήταν ο Βασιλιάς της Γιός! Ήταν Αυτός που μέχρι πριν λίγο Τον έκρυβε μέσα στα μητρικά της στήθη! Ήταν Αυτός που Τον αγκάλιαζε τόσο γλυκά και τρυφερά και Τον γέμιζε με τα χάδια και τα φιλιά της! Ήταν αυτός που συνέχεια Τον φώναζε: «Μωρό μου, Γιέ μου και Θεέ μου»!

Πως φωνάζει μια μάνα το μωρό της, τον γιό της, το παιδί της; Τι λαχτάρα έχει μια μάνα στο παιδί της; Αυτή την λαχτάρα και πολλαπλάσια όμως, την είχε αυτή η γυναίκα εκείνη τη στιγμή που τα μάτια της ψυχής της φεύγοντας πλέον από την εξορία αυτής της γης, αντίκριζε το ουράνιο Βασίλειο.

Μα αλήθεια τι την θάμπωσε περισσότερο εκείνη τη στιγμή; Το ουράνιο Βασίλειο ή ο μονάκριβός της Θησαυρός, ο Γιός της, που ερχόταν ολόλαμπρος να την πάρει, όχι τώρα πλέον για να έλθει αυτός μέσα στην αγκαλιά της, αλλά Εκείνος να την βάλει μέσα στη δική Του πατρική αγκαλιά; Ο Γιός γινόταν Πατέρας! Το Μωρό γινόταν Βασιλιάς! Και αυτή η μικρή κόρη της Ναζαρέτ, η απλή, η ταπεινή, γινόταν εκείνη την στιγμή Βασιλοπούλα του ουρανού!

Αυτή η κόρη που με τόση στοργή έκρυβε μέσα στα μητρικά στήθη της, με απόλυτη τρυφερότητα τον Γιό του Θεού, σαν Γιό του ανθρώπου μέσα στη δική της την καρδιά, τώρα έβλεπαν με θαυμασμό δακρυσμένοι οι Προφήτες και οι Άγγελοι το μεγαλείο της αγάπης του Υιού του Θεού, πως σαν Υιός του ανθρώπου έσφιγγε μέσα στα πατρικά Του στήθη την Βασιλοπούλα κόρη Του, την Μάνα Του επί της γης.

Αλήθεια τι λόγια έχει να πει η Μάνα με τον Γιό; Όταν βρίσκονται δυο ερωτευμένες ψυχές στον μοναδικό, αγνό, θεϊκό έρωτα που υπάρχει μόνο στην μάνα με το παιδί, άραγε τι λόγια λένε; Τι λόγια μπορεί να σου πει ένα μωρό μαμά; Το μόνο που ξέρει το μωρό είναι να νιώθει την απόλυτη χαρά που βρίσκεται μέσα στην αγκαλιά της μαμάς του.
Εκείνη τη στιγμή η Μάνα γινόταν μωρό στην αγκαλιά του Βασιλιά της, του Γιού της Ιησού. Αυτό το μωρό, η Μάνα του Θεού, δεν μπορούσε να πει τίποτα άλλο, μονάχα με τα αναφιλητά της θεϊκά ερωτευμένης καρδιάς της φώναζε:

«Γιέ Μου! Μωρό μου! Αγάπη μου! Λαχτάρα μου, πάλι Σε ξαναβρίσκω! Πάλι είμαστε μαζί και από τώρα και στο εξής δεν θα χωρίσουμε ποτέ. Πάντα μαζί θα γυρνάμε για να φέρνουμε ψυχές μέσα στο Βασίλειο του Πατέρα μας».

Ο Γιός την έσφιγγε γλυκά και είδε να θαυμάζει ξανά όλος ο ουρανός πόσο αγάπησε, πόσο αγαπά και πόσο αιώνια θα λατρεύει και θα αγαπά αυτός ο Γιός της Παρθένου την γλυκιά του Μανούλα!

Ο Θεός Πατέρας παίρνει στην αγκαλιά του
τη βασίλισσα του Μαριάμ,
το πιο γλυκό πλάσμα που Τον αγάπησε ποτέ!

Όμως εκείνη τη στιγμή, λες και η καρδιά της που χτυπούσε τόσο θεϊκά ερωτευμένη για τον ουράνιο της Πατέρα, άφησε τον Γιό της και έριξε τα μάτια της τριγύρω να δει το ουράνιο Βασίλειο. Τι έψαχνε να βρει; Μήπως τους Αγγέλους που με ολόλαμπρες φορεσιές, φωτοφορεμένοι στη σειρά την περίμεναν να την οδηγήσουν στον ουράνιο της Πατέρα; Μήπως τους Προφήτες μέσα στην απέραντη τους χαρά, γονατισμένοι που ήθελαν να την πλησιάσουν και το χέρι να της φιλήσουν; Μήπως ήταν όλοι εκείνοι οι δίκαιοι που πόθησαν να την αντικρίσουν;

Όχι. Η ματιά της δεν έψαχνε κανέναν από όλους αυτούς, αν και ήταν τόσο γλυκιά για όλους. Έψαχνε μονάχα έναν. Έναν να βρει, έναν να δει, έναν για να αφήσει η καρδιά της όλο αυτό το θεϊκό ερωτικό πέταγμα της, να γίνει φως ολόλαμπρο, να γίνει ιαχή, να γίνει δόξα, να γίνει τραγούδι. Ξέρετε γιατί; Γιατί αυτή η Κόρη σε όλη της τη ζωή υπερβολικά αγάπησε και θεϊκά ερωτεύθηκε μονάχα έναν. Ποιος ήταν Αυτός; Ήταν ο ουράνιος της Πατέρας και Θεός της!

Αυτός ήταν που όταν κρατούσε τον μικρό της Ιησού σαν μικρό παιδάκι στην αγκαλιά της, σήκωνε τα μάτια στον ουρανό και μιλούσε συνέχεια γλυκά για Εκείνον που η καρδιά της λαχταρούσε. Καμιά κοπέλα στη γη δεν ερωτεύθηκε θεϊκά τόσο πολύ τον ουράνιο Πατέρα της, όσο αυτή εδώ η Μαριάμ.

Γι’ αυτό και τώρα ψάχνει να βρει τη γλυκιά Του την ματιά. Η φωνή της γίνεται τραγούδι: «Πατέρα μου, Πατέρα μου, που είσαι; Γλυκέ μου Πατέρα…». Και έτρεχε ανάμεσα στους αγγέλους, ανάμεσα στους Προφήτες, γρήγορα να φθάσει αντικρίζοντας Τον στο βάθος που την περίμενε Εκείνος δοξασμένος, δοξασμένη να την κάνει. Και Εκείνη έτρεχε γλυκά φωνάζοντας μονάχα ένα όνομα: «Πατέρα μου, Θεέ της καρδιάς μου!»

Έτσι Τον φώναζε στη γη, έτσι τώρα Τον αποκαλεί και στον ουρανό: «Θεέ της καρδιάς μου, γλυκέ μου ουράνιε Πατέρα, που σ’ Εσένα είχα αφιερώσει στη γη όλη μου την ζωή, που μόνο Εσένα αγαπούσα, που για Σένα μονάχα ζούσα, πάρε τώρα την ψυχή μου, που την φέρνει ο Γιός μου και δικός Σου Γιός και βάλε την μέσα στη θεϊκή Σου αγκαλιά».

Έτρεχε αυτή η κοπέλα, αυτό το κοριτσάκι, αυτή η γλυκιά Βασίλισσα με τέτοιο θεϊκό έρωτα μες την αγκαλιά του Πατέρα και έβλεπαν όλοι οι Προφήτες και όλοι οι άγγελοι αυτή της την καρδιά να λάμπει τόσο πολύ, να είναι τόσο θεϊκά ερωτευμένη, έβλεπαν τόσο γλυκά τα λόγια της να βγαίνουν από την ψυχή της που, ποτέ ξανά στον ουρανό δεν έγινε αυτό που έγινε εκείνη την ημέρα. Όλοι οι άγγελοι γονάτισαν στο πέρασμά της! Έσκυψαν στην ταπείνωσή της! Γονάτισαν στην υπεροχή της! Δάκρυσαν όμως στον έρωτα της! Δάκρυσαν στον έρωτα της και οι Προφήτες και οι Άγγελοι και οι Δίκαιοι, οι πάντες του ουρανού, γιατί τέτοιο θεϊκό έρωτα σε μια καρδιά ποτέ δεν είχε ξαναδεί ούτε η γη, ούτε ο ουρανός!

Όμως τίνος ήταν η πιο μεγάλη χαρά; Της μικρούλας Βασιλοπούλας ή του θεϊκού Βασιλιά; Αλήθεια δεν μπορούσα να καταλάβω και να ξεχωρίσω ποιανού ήταν η χαρά πιο μεγάλη, ποιανού το μεγαλείο της ψυχής ήταν πιο λαμπρισμένο εκείνη τη στιγμή. Μα, σε έναν θεϊκό έρωτα, και οι δυο είναι κερδισμένοι.

Ο Θεός Πατέρας αγκάλιαζε εκείνη τη στιγμή την Βασίλισσα Του και η Βασιλοπούλα Του χωμένη τώρα στην αγκαλιά Του έμπαινε ακόμα πιο βαθιά στην καρδιά Του. Μόνο μια λέξη Εκείνη λέει: «Γλυκέ μου Μπαμπάκα! Γλυκέ μου Πατέρα! Θεέ της καρδιάς μου! Βασιλιά μου». Κι Εκείνος έπαιρνε μέσα στην αγκαλιά Του το πιο γλυκό πλάσμα που Τον αγάπησε ποτέ!

Τι κάνει ο θεϊκός έρωτας! Άλλοι αγωνίζονται στη γη να φθάσουν στον ουρανό μέσα από πολλές ασκήσεις, μέσα από πολλές νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές και χίλια δυο. Και αν θα φθάσουν! Αυτή όμως δεν έφθασε με αυτές τις αρετές. Έφθασε μονάχα με μια αρετή, τον θεϊκό έρωτα της καρδιάς της στον ουράνιο της Πατέρα, που την έκανε να κάνει πολλές θυσίες, πολλές αγρυπνίες και πολλές προσευχές. Ήταν αυτός ο δρόμος που την έβαλε μέσα στα βάθη της καρδιάς Του.

Η Παναγία γίνεται η μοναδική Βασίλισσα ουρανού και γης

Όμως η μεγαλύτερη δόξα του ουρανού σήμερα, γίνεται η μεγαλύτερη δόξα της γης. Αυτός που την χάρισε στον Γιό Του να γίνει Μάνα δική Του, τώρα γίνεται απόλυτη Βασιλοπούλα, Βασίλισσα της καρδιάς Του. Εκείνη την στιγμή βλέποντας τον θεϊκό έρωτα της Κορούλας Του αυτής, της μονάκριβής Του Βασιλοπούλας, την κλείνει στην αγκαλιά Του και ενώνει την θεϊκή καρδιά Του με την γλυκιά, ταπεινή, ανθρώπινη καρδιά της και η Παναγία από εκείνη την ημέρα γίνεται, όχι απλά η μοναδική Βασίλισσα του ουρανού, αλλά γίνεται με την ευσπλαχνικότητα του Θεού Πατέρα και μοναδική Βασίλισσα της γης.

Καμία γυναίκα στη γη δεν αγαπήθηκε τόσο πολύ, όσο αυτή η κοπέλα! Καμία γυναίκα στη γη δεν αγαπήθηκε τόσο πολύ από όλο τον κόσμο! Τι δίκαιοι, τι αμαρτωλοί, ακόμα και ο τελευταίος άνθρωπος στο πόδι της γονατίζει. Ξέρετε γιατί; Όχι γιατί είναι μονάχα Μάνα και ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει μάνα. Μια γλυκιά μάνα έχει τέτοια καρδιά που το παιδί της μόνο αυτήν εμπιστεύεται.

Μπορεί σ’ ένα σπίτι, τα ξέρετε εσείς εξάλλου αυτά πρακτικά και εμπειρικά, ένα παιδί να κάνει κάποια λάθη και ο πατέρας σκληρά να του φερθεί. Να μην τα αντέξει αυτά τα λάθη, μπορεί και να το διώξει από το σπίτι. Όμως η μάνα τι κάνει; Σκεπάζει όλα τα λάθη του παιδιού της. Προσπαθεί συνέχεια να συγχωρέσει το παιδί της, να βρει λόγια παρηγορητικά και να βρει λόγια υπερασπιστικά και αυτό είναι που κάνει όλα τα παιδιά, όλους τους ανθρώπους, όλο τον κόσμο, να λατρεύουμε την μάνα μας.

Κάποτε βρέθηκα σε ένα νοσοκομείο και εκείνη τη στιγμή ήταν ένα γεροντάκι ετοιμοθάνατο. Πονούσε αυτός, κάποια αρρώστια πρέπει να είχε. Πονούσε και ξέρετε τι φώναζε; Μου έκανε εντύπωση πολύ: «Που είσαι μάνα μου»; Το γεροντάκι φώναζε: «Μάνα μου, μάνα μου, που είσαι μάνα μου». Μετά από λίγο μέχρι να πάω στην άλλη αίθουσα να δω κάποιους άλλους αρρώστους, έμαθα ότι ξεψύχησε κιόλας. Ξεψύχησε με την πιο γλυκιά λέξη του κόσμου, που είναι η λέξη «μάνα»!

Αυτήν όμως την μοναδική Μάνα, την Μαριάμ, την λατρεύουν και οι δίκαιοι και οι αμαρτωλοί. Ό,τι και να είμαστε, όλοι στα πόδια της πέφτουμε. Της έχουμε τέτοια αγάπη, που της αφιερώνουμε την ψυχή μας. Αλλά αλήθεια γιατί έχει αυτήν την δύναμη; Διότι ο Θεός Πατέρας στον μεγάλο θεϊκό έρωτα που Του έδειξε και που χάρη σ’ αυτόν μονάχα το θέλημα Του ήθελε να κάνει, όταν την πήρε στην αγκαλιά Του στον ουρανό, την έντυσε με τα υπέροχα ρούχα, τα μοναδικά ρούχα της θεϊκής αγάπης!

Ξέρετε ποιο είναι το πιο υπέρλαμπρο δώρο του Θεού σ’ έναν άνθρωπο; Ξέρετε ποιο είναι το πιο υπέρλαμπρο δώρο του Θεού στις μοναδικές ψυχές που Τον λατρεύουν;

Ένα είναι μόνο. Τα λαμπρά ρούχα της ευσπλαχνίας! Της έβγαλε όλα τα μέχρι τότε ρούχα της αγάπης της και την έντυσε με τα πιο όμορφα, λαμπρά, ουράνια ενδύματα της ευσπλαχνίας Του! Και από τότε η Παναγία έγινε τόσο εύσπλαχνη, που τολμώ να πω και ας με συγχωρέσουν οι θεολόγοι, σαν την ευσπλαχνική καρδιά του Θεού Πατέρα.

Και τότε της είπε ο Θεός: «Βασίλισσα Μου, από σήμερα ο ουρανός θα είναι δικός σου! Αλλά από σήμερα σου παραδίδω και τη γη στα χέρια σου! Για όποιον εσύ θα Με ικετεύεις, για όποιον εσύ θα Με παρακαλάς, Εγώ θα είμαι δίπλα του με τους αγγέλους και τους αγίους, να τον στηρίζω και να τον καθοδηγώ. Για όποιον εσύ Βασιλοπούλα Μου, Μου ζητήσεις χάρη, Εγώ δεν θα σου στερήσω ποτέ αυτή την χάρη. Γιατί κι εσύ με χάρη κρατούσες στην χαριτωμένη σου αγκαλιά την μοναδική Χάρη, τον Γιό Μου. Γι’ αυτό κι Εκείνος σε έντυσε με όλη τη δόξα του Αγίου Πνεύματος, του Πνεύματος της αγάπης και της ευσπλαχνίας».

Ήταν συγκινητικό όταν την ρώτησε ο Θεός: «Τι δώρο θα ήθελες Βασιλοπούλα Μου να σου κάνω τώρα που είσαι στο ουράνιο Βασίλειο του Πατέρα και Του μοναδικού σου Υιού;» Εκείνη ξέρετε τι ζήτησε; «Ουράνιε μου Πατέρα μόνο Εσένα λάτρευα στη γη, μόνο στον Υιό σου ήταν η καρδιά μου δοσμένη. Τώρα μια χάρη σου ζητώ, άφησε με να βρίσκομαι κοντά σε όλα μου τα πληγωμένα παιδιά στη γη. Δεν θέλω να είμαι εδώ στον ουρανό. Άφησε με στη γη για να γυρνάω όλους τους πονεμένους, όλους τους πληγωμένους, όλους εκείνους που ζουν μακριά από τον Γιό μου, για να τους φωτίζω, να τους ενδυναμώνω και να τους δείχνω τον δρόμο της αγιότητας και της αρετής». Άρεσε αυτό στο Θεό Πατέρα και την ευλόγησε ακόμα πιο πολύ.

Η επίσκεψη της Παναγίας στο βασίλειο του Άδη

Την ρώτησε στη συνέχεια ο Θεός Πατέρας: «Τι θα ήθελες τώρα Κόρη Μου να δεις πρώτα απ’ όλα και να χαρείς;» Ξέρετε τι ζήτησε σαν πρώτη χάρη; Να επισκεφθεί τους τόπους της κόλασης! Παραξενεύτηκαν οι Προφήτες! Παραξενεύτηκαν οι Δίκαιοι! Παραξενεύτηκαν οι Άγγελοι! Το μόνο που ζήτησε να δει, ήταν τον τόπο εκεί που βασανίζονται οι ψυχές εκείνες που δεν φέρθηκαν σωστά στο Θεό και Τον πλήγωσαν βαθιά και με πολλές αμαρτίες στερήθηκαν την αιώνια ζωή. Δεν της χάλασε το χατίρι ο Θεός, μόνο που τώρα άγγελοι και άγιοι την συνόδευαν στην πρώτη της διαδρομή, στο Βασίλειο του Άδη, εκεί που οι ψυχές είναι θλιμμένες και ταλαιπωρημένες.

Και όταν μπήκε στου Άδη το Βασίλειο, τρόμαξαν οι δαίμονες με το φως που έλαμπε και φοβισμένοι έκαναν στην άκρη. Και Εκείνη προχώρησε να δει όλους τους τόπους της κόλασης. Και τον πρώτο που ζήτησε να δει ξέρετε ποιος ήταν; Ποιος μπορείτε να φανταστείτε ότι ήταν; Τον πρώτο που ζήτησε να δει ήταν τον ταλαίπωρο Ιούδα που πρόδωσε τον Γιό της και ικέτευσε το Θεό να τον σπλαχνισθεί.

Όταν την είδαν και την άκουσαν όλοι οι αμαρτωλοί μέσα στις φωτιές του Άδη, άνοιξαν τα στόματα τους και με ικετευτική φωνή όλοι φώναζαν και ικέτευαν και παρακαλούσαν: «Μητέρα του Θεού, σώσε μας του αμαρτωλούς». Για πρώτη φορά είδαν όλοι οι Άγγελοι και οι Προφήτες τα μάτια της τόσο δακρυσμένα και τόσο κλαμένα. Έκλαιγε απαρηγόρητα για τις ψυχές που βασανίστηκαν πολύ. Τους βασάνιζε στη γη ο σατανάς λέγοντας τους πως δεν υπάρχει Θεός και πως μπορούν να κάνουν οτιδήποτε κακό και είδε τώρα τα αποτελέσματα και έκλαψε γι’ αυτές τις ψυχές…

Και ο Ιησούς, ο Γιός της, είδε τα καταγάλανα και πανέμορφα μάτια της δακρυσμένα και πόνεσε η καρδιά Του. Θα ήθελε πολύ να έβγαινε από την κόλαση η Μητέρα Του και να μην βλέπει αυτά που έβλεπε εκείνη τη στιγμή.

Κι όμως η Μητέρα συνέχισε και από όπου περνούσε άνοιγε την αγκαλιά της και άφηνε τα χέρια της σαν σχήμα ευλογίας. Από όπου περνούσε από πάνω και άφηνε το χέρι της απλωμένο, όπως μια μάνα που ανοίγει τα χέρια της αναζητώντας το παιδί της, εκείνη την στιγμή δεν άντεχαν οι δαίμονες, αλλά ούτε και ο Άδης πλέον στις τιμωρίες. Σταματούσαν οι τιμωρίες! Σταματούσε η οργή! Σταματούσε το κακό! Όπου περνούσε από πάνω με το πέρασμα της, γαλήνευε αμέσως ο Άδης, λες και γινόταν παράδεισος αμέσως.

Όταν πέρασαν όλους τους τόπους της κόλασης λυπήθηκε πολύ. Και τότε παρακάλεσε τον Πατέρα της να την αφήσει με όλα τα αδελφάκια της στον ουρανό, τους αγίους πλέον, να είναι στη γη για να αγωνίζεται για τα σπλάχνα Του εδώ και να τα βοηθάει να μην πάει κανένας στην κόλαση, κανένας μα κανένας!

Τότε παρακάλεσε τον Υιό της μια χάρη μοναδική να της δώσει: Όποτε γιορτάζει, όποτε οι άνθρωποι την τιμούν εδώ στη γη, να σταματά και η κόλαση στον Άδη. Όσο κρατάει η θεία Λειτουργία των εορτών της εδώ στη γη, να σταματούν τα βάσανα του Άδη. Όσο η θεία Λειτουργία θα σηκώνεται στο όνομα της και όλοι θα ψάλλουνε τους ύμνους στην Μάνα του Θεού εδώ στη γη, να μην υπάρχει Άδης, να μην υπάρχει κόλαση, να σταματούν όλα! Και ο Υιός της, της έκανε το χατίρι.

Γι’ αυτό να ξέρετε ότι, όσο κρατάνε οι θείες Λειτουργίες των εορτών της Παναγίας εδώ στη γη, Άδης μέχρι την Δευτέρα Παρουσία δεν θα υπάρχει. Θα σταματούν τα πάντα. Αυτό είναι το χάρισμα που έδωσε ο Θεός Πατέρας στην πάναγνο Βασίλισσα Του Μαριάμ.

Γι’ αυτό και θα ήθελα όλοι εμείς που την αγαπάμε, να της δώσουμε τη χαρά να μην μας δει ποτέ στον Άδη, αλλά να μας βλέπει μόνο στον Παράδεισο.

Το ωραιότερο και πιο υπέροχο δώρο στη γιορτή της Παναγίας μας

Εμείς όλοι, όσοι την αγαπάμε και την έχουμε σαν Μάνα δικιά μας και είναι πραγματικά Μάνα δικιά μας, θέλουμε να της κάνουμε το μεγάλο της χατίρι. Ποιο είναι το μεγάλο χατίρι που θα ήθελε πολύ να το δει σε όλους εμάς να το κάνουμε;

Θα ήθελε, όπως εσείς αγαπάτε τα παιδιά σας πάρα πολύ και γι’ αυτά θυσιάζεστε και γι’ αυτά κάνετε τα πάντα, να μην ξεχνάτε το δικό της Γιό.

Ικετεύει τον καθένα από εμάς, όλους, να λατρέψουμε τον Γιό της, όχι μονάχα σαν Θεό, αλλά και σαν άνθρωπο, σαν μωρό. Όχι μόνο σαν Υιό του Θεού, αλλά και σαν Γιό του ανθρώπου. Σαν Υιός του Θεού είναι ένα με τον Πατέρα, αλλά σαν Υιός του ανθρώπου έγινε σπλάχνο, έγινε βρέφος, έγινε μικρό παιδάκι, που χώθηκε σε μια αγκαλιά. «Μαμά» την φώναζε την Παρθένο Μαρία. Ξέρετε πως το φώναζε το μωρό της Εκείνη; «Μωρό μου! Βρέφος μου! Αγάπη μου! Λατρεία μου! Χαρά μου! Ουρανέ μου!» Και μέσα στην καρδιά της εκείνο γλυκοσπαρταρούσε στον μητρικό της έρωτα.

Θέλω να πω με όλα αυτά, ότι αυτό είναι το πιο μεγάλο δώρο, που σήμερα θα μπορούσαμε να της δώσουμε. Όλοι να αγαπήσουμε τον Γιό της, όπως Τον αγάπησε κι Εκείνη. Όλοι να μην κάνουμε λάθη και αμαρτίες και να πικραίνουμε τον Γιό της. Και όσοι έχουμε κάνει λάθη και όσοι έχουμε κάνει αμαρτίες, οποιοδήποτε λάθος κι αν είναι αυτό, θα ήθελε μονάχα μια χάρη να της κάνουμε, να γονατίσουμε μπροστά στον Γιό της και να Του πούμε:

«Υιέ του Θεού, Σωτήρα, Εσύ που σταυρώθηκες για εμάς και ήλθες να πάρεις τις αμαρτίες μας, Σε ικετεύουμε πάρε τα αμαρτήματα μας και κάψε τα και από σήμερα να είμαστε δικά Σου παιδιά. Εσύ να είσαι ο Πατέρας μας κι εμείς να είμαστε τα δικά Σου βρέφη, τα δικά Σου παιδιά». Ξέρετε πόσο της αρέσει αυτό; Ξέρετε πόσο την ενθουσιάζει; Ξέρετε πόσο την χαροποιεί;

Μάνες, όσες είσαστε εδώ, που έχετε γνώση και εμπειρία της αγάπης σ’ ένα παιδί, γιατί γεννήσατε και χαρήκατε την ζεστασιά της μητρικής λατρείας στα παιδιά σας, από σήμερα μαζί με τα παιδιά σας βάλτε και τον δικό της Γιό. Αγαπήστε Τον πολύ με όλη σας τη δύναμη.

Κι εσείς πατεράδες, μην ξεχνάτε ότι ένας πατέρας, ο γέροντας Ιωσήφ, αγάπησε τον Ιησού σαν Υιό του ανθρώπου, σαν άνθρωπο και σαν παιδί και Τον πήρε από το χεράκι και Τον έκανε βόλτες, για να Του δείχνει τον ουρανό, δήθεν για να θαυμάσει το παιδί του τον ουρανό, αφού δεν ήξερε ότι Αυτός ήταν ο δημιουργός του κόσμου. Άντρες, όπως ο Ιωσήφ Τον αγάπησε, όπως ο Ιωσήφ Τον λάτρεψε, όπως ο Ιωσήφ Τον αγκάλιασε, όπως ο Ιωσήφ Τον έσφιξε σφιχτά στην αγκαλιά του και Τον φώναξε «Γιέ μου», κι εσείς μπορείτε να πείτε τις ίδιες λέξεις που χρησιμοποιούσε πάντα η Μητέρα Του: «Γιέ μου και Θεέ μου! Μωρό μου και Θεέ μου». Στο σταυρό Τον έβλεπε μεγάλο αλλά «Μωρό μου» Τον φώναζε, γιατί για μια μάνα το παιδί της είναι πάντα το μωρό της. Αλλά για εμάς ο Ιησούς δεν θα είναι απλά ο αγαπημένος Υιός του Θεού, αλλά είναι και Γιός του ανθρώπου και μπορεί να γίνει ο δικός μας αγαπημένος Γιός. Όπως Τον αγάπησε η Μαμά Του, μπορούμε να Τον αγαπήσουμε κι εμείς.

Εάν σήμερα θέλετε να της δώσετε ένα υπέροχο δώρο στη γιορτή της, αγαπήστε τον Γιό της σαν δικό σας Γιό. Φωνάξτε Τον με τα πιο γλυκά λόγια που μπορεί μια μάνα, ένας πατέρας να πει στο παιδί του: «Γιέ μου και Θεέ μου». Είδατε τι λέει; «Κι εσύ Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα». Έτσι δεν φώναξε η Παναγία την ώρα της κοίμησής της;

Αυτός ο Υιός του Θεού μπορεί να γίνει Υιός του ανθρώπου αγαπημένος, για να μπει γλυκά στην κάθε μια καρδιά, πατρική και μητρική.

Επίλογος

Εύχομαι ο Θεός να σας ευλογεί όλους πολύ και αυτή η γλυκιά Μάνα που από σήμερα αναλαμβάνει δράση πολύ μεγάλη, να σώσει τα σπλάχνα του Θεού, όλους εμάς, όλους τους αμαρτωλούς. Ας έχει τη χαρά από σήμερα να μας βλέπει να αγαπάμε τον Γιό της. Μια προσευχή πολύ εύκολη για όλους εμάς, θα ήθελα να σας την πω, για να την λέτε, να την ακούει όλος ο κόσμος, να την ακούνε οι άγγελοι, να την ακούει ο ουρανός και να φοβούνται οι δαίμονες.

Μια απλή προσευχή:

«Θεέ της καρδιάς μου, Σε πιστεύω, Σε λατρεύω και Σ’ αγαπώ».

Αυτή ήταν η προσευχή της καρδιάς της Μαριάμ. Αυτό θα ήθελε κι Εκείνη, να γίνει η προσευχή της δικιάς μας της καρδιάς. Ελάτε να το πούμε όλοι μαζί.

«Θεέ της καρδιάς μου, Σε πιστεύω, Σε λατρεύω και Σ’ αγαπώ». Ελάτε να την πούμε δυνατά. Μήπως ντρέπεστε; Δεν πρέπει κανείς να ντρέπεται. Είναι ντροπή να ντρέπεται κανείς τον ουράνιο του Πατέρα. Ελάτε να την πούμε όλοι μαζί. «Θεέ της καρδιάς μου, Σε πιστεύω, Σε λατρεύω και Σ’ αγαπώ».

Αυτός ο Θεός της καρδιάς μας θα έλθει μια μέρα να μας πάρει την ψυχή και να μας κλείσει μέσα στην δική Του αγκαλιά, για να απολαμβάνουμε στην αιωνιότητα το ουράνιο Βασίλειο της θεϊκής Του αγάπης.

Σας εύχομαι ο Θεός να σας ευλογεί όλους και η γλυκιά μας Παναγιά να ζεσταίνει την καρδιά σας και να την κάνει ακόμα πιο γλυκιά στον θεϊκό έρωτα του Γιού της. Αμήν.

Κήρυγμα πατρός Ελπιδίου (Κοίμηση της Θεοτόκου 2013)

Πηγή: anthologioxr