Κατά τήν παράδοσιν καί η εν λόγω εικών ανάγεται εις τόν Ευαγγελιστήν Λουκάν. Εις τό όπισθεν μέρος τής εικόνος είναι ζωγραφισμένη η Σταύρωσις τού Κυρίου μέ κηρομαστίχη.
Όταν κατά παραχώρησιν Θεού, έλαβε χώραν η Μικρασιατική καταστροφή, τότε καί οι κάτοικοι τών Σκουπιών έφεραν μαζί των, ως θησαυρόν πολύτιμον καί ιερόν κειμήλιον τήν θαυματουργόν εικόνα τής Κεχαριτωμένης Θεοτόκου,τής προστάτιδος τών χριστιανών.
Τόν Αύγουστον τού 1922 από τό χωριό Σκουπιά μέχρι τό πλοίο (Πασά-λιμάνι) τήν εικόνα τής Παναγίας μετέφερε η δεκαεξαέτις τότε Βασιλεία Τσακάλου (Χατζή-Γεωργίου).
Μεταβαίνουσα κάθε μέρα πρός προσκύνησι, θεώρησε ιερόν καθήκον της τήν μεταφοράν τής θαυματουργού εικόνος.Είτα μετεφέρθη η αγία εικών μέ τό ιστιοφόρον «Άγιος Νικόλαος»,πλοιαρχούντων τών Κωνσταντίνου Τσακάλου καί Κυριάκου Πριακωνά, κατοίκων Σκουπιών,εις Μούδρον Λήμνου, όπου καί εγένετο προσωρινή εγκατάστασις τών κατοίκων.
Εις Μούδρον παρεδόθη η εικών εις τήν Εκκλησιαστικήν Επιτροπήν τού Ιερού Ναού «Ευαγγελισμός τής Θεοτόκου»καί παρέμεινεν μέχρι τέλους τού Σεπτεμβρίου 1933.
Αρχάς όμως Οκτωβρίου τού ιδίου έτους καί μέ τάς ενεργείας τών εκ τών Νέων Ρόδων, Αμμουλιανής καί Ουρανουπόλεως Χαλκιδικής εγκατεστημένων Σκουπιωτών παρελήφθη εκ Μούδρου η θαυματουργός εικών καί όλα τά εκκλησιαστικά είδη, παρά τού πλοιάρχου Κυριάκου Ιωακείμ Πριακωνά,διά τού πλοίου του «Άγιος Γεώργιος», καί τά παρέδωσε εις τήν Εκκλησιαστικήν Επιτροπήν Νέων Ρόδων.
Τούτο εμφαίνεται καί από τήν επίσημον απόδειξιν παραλαβής τής 9ης Οκτωβρίου 1933.
~ Ένας Βέλγος ζωγράφος είδε τήν εικόνα τής Παναγίας εις τόν ύπνον του καί τόν εντυπωσίασε τόσο πολύ, ώστε απεφάσισε νά έλθη στήν Ελλάδα γιά νά ψάξη καί εύρη αυτήν τήν εικόνα τής Παναγίας καί νά τήν ζωγραφίση.
Πράγματι ήλθε στήν Ελλάδα καί επεσκέπτετο πολλούς ιερούς Ναούς προσπαθώντας νά εύρη τήν εικόνα τής Παναγίας πού είχε εντυπωθή εις τήν μνήμη του, αλλά δέν τήν βρήκε. Κατόπιν επήγε εις τά Ιεροσόλυμα. Επισκέφθηκε καί εκεί πολλές Εκκλησίες καί Μοναστήρια, δέν βρήκε όμως αυτό πού έψαχνε. Από τά Ιεροσόλυμα πήρε ένα μεγάλο κερί σέ πάχος καί ήλθε πάλι στήν Ελλάδα, μέ σκοπό νά επισκεφθή τό Άγιον Όρος. Ενώ πήγαινε γιά τό Άγιον Όρος πέρασε υποχρεωτικά από τά Νέα Ρόδα.
Εκεί σταμάτησε καί ζήτησε νά ιδή τήν Εκκλησία τού χωρίου. Μόλις μπήκε στό Ναό καί αντίκρυσε τήν εικόνα τής Παναγίας τής Σκουπιωτίσσης έμεινε εκστατικός. Αμέσως κατάλαβε ότι βρήκε τήν εικόνα πού ζητούσε. Τήν προσκύνησε μέ ευλάβεια, τήν φωτογράφησε καί διηγήθηκε όλη τήν ιστορία αυτή. Μετά επήγε στήν Αθήνα καί έφερε στά Νέα Ρόδα ένα κανδήλι ολόχρυσο με χονδρές χρυσές αλυσίδες περίπου ένα κιλό.Τό πήρε όπως μάς είπε 150.000 δραχμές. Τό κρέμασε μόνος του στήν εικόνα τής Παναγίας.
Κατά τήν αναχώρησί του εμποδίσθηκε καί τότε θυμήθηκε τό κερί (τό τάμα), πού είχε αγοράσει διά τήν Παναγία, επήγε ξανά στήν Αθήνα καί τό έφερε στήν Παναγία.Έκανε παράκλησι, προσκύνησε τήν εικόνα, ευχαρίστησε τόν Θεό καί τήν Παναγία καί ανεχώρησε γιά τήν πατρίδα του.
Η Παναγία σώζει τήν Μαίρη Σαββίδου
[Διήγησις Ιωάννου Δελήμπαση, Διδασκάλου 1956]
Ο σύζυγος τής Ελληνοαμερικανίδος Μαίρης, Νικόλαος Σαββίδης εδώρισε αρκετάς χιλιάδας δολλάρια εις τά Σήμαντρα Χαλκιδικής,δι ανέγερσιν Ιεροΰ Ναού καί τήν επέκτασιν τού Δημοτικού Σχολείου.Τό 1956 γίναμε φίλοι.
Διετύπωσε δέ, ο σύζυγος, τήν επιθυμίαν νά επισκεφθή τό Άγιον Όρος,διότι είχε έντονον καί βαθύ τό θρησκευτικόν συναίσθημα.Ήλθαμε μέχρι τά Ν. Ρόδα οικογενειακώς.Ενταύθα θά έμεναν αϊ οίκογενειαί μάς καί ημείς θά συνεχίζαμε διά τό Άγιον Όρος. Μόλις φθάσαμε εις τό χωριό μου τά Νέα Ρόδα,αμέσως επήγαμε εις τήν Εκκλησίαν διά νά προσκυνήσω τήν Παναγίαν.
Τούτο πράττω πάντοτε κατά τήν άφιξίν μου.
Όταν ήλθε η σειρά τής κ. Μαίρης νά προσκυνήση καί μόλις έκαμε τόν σταυρόν της, έπιασε τήν εικόνα μέ τά δυό της χέρια,γονάτισε καί μέ αναφιλητά καί σέ μιά κάποια κατάστασιν εκστάσεως άρχισε νά φωνάζη:
«Νίκο μου (τόν σύζυγόν της) αυτή είναι, είναι αυτή, τήν γνώρισα».
Μέ πολύ κόπο τήν πήραμε μακράν τού εικονίσματος καί αφού ηρέμησε, μάς διηγήθηκε τό εξής καταπληκτικό:
Τό 1935 προσεπάθησαν ειδικοί διαφωτισταί τής αιρέσεως τών μαρτύρων τού Ιεχωβά, νά τήν προσηλυτίσουν καί κατά κάποιον τρόπον άρχισαν νά τήν πείθουν.
Τό βράδυ τής ημέρας πού συνειδητά είχε αποφασίσει νά προσχωρήση,είδε στόν ύπνο της μιά φτωχική μαυροφορεμένη γυναίκα,η οποία τής απέτρεψε νά γίνη μάρτυς τού Ιεχωβά,διότι θά έχανε τήν ψυχήν της καί μέ πολλά επιχειρήματα τής κατέδειξε τό αβάσιμο τής αιρέσεως.
Τότε η κ. Μαίρη τήν ευχαρίστησε καί ζήτησε νά κάμη καί αυτή κάτι γιά τή φτωχιά αυτή γυναίκα.
“Δέν θέλω τίποτε τής είπε,αλλά όταν μέ συναντήσης άλλη φορά, θέλω νά μέ ντύσης. ”
Καί στραφείσα πρός τόν σύζυγόν της τού είπε μέ παράπονον:
Νίκο μου συνήντησα τήν γυναίκα πού μέ έσωσε τήν ψυχήν μου,αλλά πώς θά τήν ντύσω;
Τότε παρενέβη ο αείμνηστος ιερεύς τού Ιερού Ναού Παπά Ζηνόδης καί τής είπε ότι αι εικόνες ντύνονται δι επαργυρώσεως ή επιχρυσώσεως.
Αμέσως ο σύζυγός της εζήτησε λεπτομερώς πληροφορίας καί εκείνην τήν στιγμήν κατέβαλε ολόκληρον τό ποσόν διά τήν επενδυτικήν εργασίαν.
Τό επίχρυσον ένδυμα τής εικόνος είναι αυτή η δωρεά τής οικονενείας Νικολάου καί Μαίρης Σαββίδου.
Έκτοτε η κ. Μαίρη έγινε περισσότερον φιλόπτωχος καί γενναιόδωρος.
Ήτο ένα από τά πολλά πραγματικά θαύματα τής Παναγίας μας.
ΧΑΙΡΕ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΗΜΩΝ.!ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ.!
Πηγή: ieramonopatia.gr
