Η Παναγία μας δεν πέρασε τη ζωή της μέσα σε χαρές και απολαύσεις, αλλά μέσα σε αγώνες και προπάντων μέσα σε μεγάλες θλίψεις, οι οποίες αποκορυφώθηκαν στη Σταύρωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Ως μητέρα δέχθηκε όλο τον πόνο και όλη την πίκρα που γεύεται μία μητέρα, όταν χάνει το παιδί της, και μάλιστα σε τέτοιο σημείο, ώστε οι Πατέρες μας παρέδωσαν ότι ουδέποτε, κανένας άνθρωπος δεν θα λυπηθεί περισσότερο από την Υπεραγία Θεοτόκο. Για ποιο λόγο;

Σίγουρα πολλές μητέρες, δυστυχώς, έχασαν παιδιά. Και ένα και δυό και περισσότερα ίσως και δοκίμασαν πολλά πικρά ποτήρια στη ζωή τους, αλλά την ευαισθησία, την καθαρότητα, την αγνότητα, τη λεπτότητα της καρδίας της Θεοτόκου, κανένας άνθρωπος, ούτε άνδρας ούτε γυναίκα, μπορεί να φθάσει.

Και ο πόνος, όπως ξέρετε, δεν είναι αναλόγως του μεγέθους του, αλλά το πως αισθάνεται κάποιος τα διάφορα γεγονότα, που συμβαίνουν γύρω του.

Και έτσι, η Παναγία, λόγω του ότι είχε την πιο καθαρή ψυχή, την πιο ευαίσθητη καρδιά, την πιο καθαρή διάνοια, δοκίμασε τον πόνο τόσο πολύ, όσο κανένας άλλος άνθρωπος σ’ αυτό τον κόσμο.

Και αυτό για να μπορεί στη συνέχεια να μας καταλαβαίνει, να μας συμπαρίσταται και να είναι μαζί μας.

Του Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιου