Ο Δεκαπενταύγουστος είναι ένας ευχάριστος μήνας, και φέτος θα δοξάσουμε και πάλι την Παναγία μας, με βαθιά πίστη στην αγάπη και την προστασία της, αλλά και την ταπεινότητα με την οποία έζησε κι εκείνη τον λαμπρό βίο της. Άλλωστε, όπως έλεγε και ο Γέρων Παΐσιος: «Συγγενεύουμε με την Παναγία, με την ταπείνωση, γιατί κι εκείνη ήταν ταπεινή.»

Γι’ αυτό, λοιπόν, όσες δυσκολίες κι αν μας περιμένουν, αυτές οι μέρες είναι οι κατάλληλες να ξεκουράσουμε όχι μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή μας και να αντλήσουμε το κουράγιο που χρειάζεται ο καθένας από την μητέρα όλων μας, την Θεοτόκο Μαρία.

Είναι γνωστή η ιστορία του πιστού που, αποκαρδιωμένος από τα χτυπήματα της ζωής, ρώτησε τον Άγιο Παΐσιο πώς είναι δυνατόν να συνεχίσει να προσπαθεί και να αγωνίζεται μετά από τόσες απογοητεύσεις και τόσες συνεχείς πτώσεις.

«Να ψέλνεις το “Πάντων προστατεύεις, αγαθή” και το “Πάντων θλιβομένων η χαρά”», του είπε τότε ο γέροντας, «αυτό να το κάνεις σαν κανόνα, και η Παναγία θα σε βοηθήσει. Η Παναγία δεν μας αφήνει, μας κουβαλάει στην πλάτη Της, αρκεί κι εμείς να το θέλουμε και να μην κλωτσάμε, όπως κάνουν τα άτακτα παιδιά.»

Να ζητάμε, λοιπον, και να δεχόμαστε τη χάρη Της, προτείνει ο Άγιος, ώστε να παραμένουμε δυνατοί απέναντι σε κάθε δυσκολία κι έτοιμοι να ανέβουμε κάθε βουνό που η ζωή έχει σηκώσει στο διάβα μας.

Και είναι επίκαιρη όσο ποτέ η συμβουλή του, τις μέρες αυτές που χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε την στοργή και την καθοδήγησή Της, ώστε να βγούμε απ’ τη δοκιμασία που περνάμε αλώβητοί, με καθαρή ψυχή και φωτεινό νου. Και να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για τα παιδιά μας, τον πλησίον μας, αλλά κι εμάς τους ίδιους.