Η Βασική Διαφορά της Παλαιάς Διαθήκης με την Καινή Διαθήκη που αξίζει να σταθούμε και να επισημάνουμε:

Η Παλαιά Διαθήκη με την Καινή διαθήκη, περιγράφουν πάντα τον ίδιο Θεό, την Αγία Τριάδα, τον ένα και μοναδικό Θεό.

Και στη μόνη βασική διαφορά που αξίζει να σταθούμε και να επισημάνουμε, είναι ότι η Παλαιά Διαθήκη περιέχει την παλιά συμφωνία του Θεού με τον άνθρωπο, ενώ η Καινή Διαθήκη περιέχει την νέα συμφωνία του Θεού με τον άνθρωπο.

Συγκεκριμένα στην παλιά συμφωνία της Παλαιάς Διαθήκης ο Θεός δημιουργεί ένα έθνος στο οποίο θα προέλθει ο Μεσσίας μας, ο Χριστός μας, και όταν ο Χριστός μας ήρθε, εκπλήρωσε την παλιά συμφωνία, και έκανε μια νέα συμφωνία την Καινή Διαθήκη.

Ας δούμε όμως τώρα πως ξεκίνησαν τα πράγματα από την αρχή, και ποιος ήταν ο Εκλεκτός Λαός του Θεού, αλλά και ποιος είναι σήμερα:

Από την αρχή υπήρχαν οι άνθρωποι του Θεού, αλλά δείτε πότε ξεκινήσαμε να λέμε ο Λαός του Θεού.

Η Αγία γραφή μας λέει για τον τότε Άβραμ (αργότερα Αβραάμ), ήταν τότε που ο Θεός του είπε στο Γένεσις 12:2:

καὶ ποιήσω σε εἰς ἔθνος μέγα καὶ εὐλογήσω σε καὶ μεγαλυνῶ τὸ ὄνομά σου, καὶ ἔσῃ εὐλογημένος· (Γένεσις 12:2)

Από τότε ξεκίνησε τα βήματα του ο εκλεκτός Λαός του Θεού, από τον τότε Άβραμ (αργότερα Αβραάμ), και αυτοί τότε ζούσαν με τον νόμο του Θεού, και αυτός ο λαός πάντα προετοιμαζόταν για να έρθει ο Μεσσίας, ώστε να πιστέψει όλη η ανθρωπότητα σε εκείνον, στον Χριστό μας.

Και έτσι λοιπόν, πριν 2000 χρόνια στο περίπου, ο Μεσσίας τους ήταν δίπλα τους, και αυτός τους κήρυξε την αλήθεια, και πραγματοποίησε τεράστια θαύματα, τέτοια που δεν μπορούσε κανένας να αμφισβητήσει, έπρεπε όμως να σταυρωθεί, και να αναστηθεί για να πιστέψει η ανθρωπότητα.

Και έτσι σήμερα όλοι οι άνθρωποι που πιστεύουν σωστά στον Μεσσία, είναι οι βαπτισμένοι από την Εκκλησία μας στο όνομα της Αγίας Τριάδος, και είναι αυτοί που ανήκουν στον Λαό του Θεού.

Ας δούμε όμως τώρα την επιβεβαίωση για τον ερχομό του Χριστού μας στην Παλαιά Διαθήκη και συγκεκριμένα στο ΓΕΝΕΣΙΣ, εκεί που αναφέρει για τον ερχομό του Μεσσία μας, αλλά και την κατάληξη του ὄφει (Διάβολος):

καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ὄφει· ὅτι ἐποίησας τοῦτο, ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· ἐπὶ τῷ στήθει σου καὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύσῃ καὶ γῆν φαγῇ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. (Γεν. 3,14)

καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν (Γεν. 3,15)

Και τώρα πάμε και στο κείμενο που διακρίνεται ότι υπάρχουν υποστάσεις του Θεού:

καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν, καὶ ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ γῆς γῆς. (Γεν. 1 ,26)

Η χρήση όμως του ρήματος «ποιήσωμεν» σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, δηλώνει την ύπαρξη όχι ενός μόνο προσώπου, αλλά περισσοτέρων.

Γι’ αυτό μην ακούτε ποτέ σας αυτούς τους ανθρώπους που προσπαθούν να εκφέρουν γνώμη για την Αγία Γραφή χωρίς να την έχουν καν κατανοήσει ή και ακόμα να μην την έχουν διαβάσει ή και που δεν ξέρουν να την διαβάζουν.

Έτσι λοιπόν όταν σας ρωτάνε για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης και της Καινής Διαθήκης να τους λέτε το εξής:

Ο Θεός είναι ένας και μόνος κατά την ουσία ή φύση, αλλά τριαδικός κατά τα πρόσωπα ή τις υποστάσεις, Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Ο Θεός, δηλαδή, είναι τρισυπόστατος.

Και ο Υιός, που είναι ο Χριστός, με την κατά σάρκα γέννηση του, έλαβε και δεύτερη φύση, και έτσι σήμερα έχει και την θεία και την ανθρώπινη φύση, στην μία υπόσταση του, που είχε πάντα.