Η Κάθοδος του Χριστού στον Άδη: Τι έκανε εκεί; Τι μας λέει η Αγία Γραφή;

Η φράση «Κάθοδος του Χριστού στον Άδη» αναφέρεται στη μετάβαση της ψυχής του Ιησού Χριστού στον Άδη, τον τόπο των νεκρών, κατά το διάστημα ανάμεσα στον θάνατο και την Ανάστασή Του. Εκεί, σύμφωνα με την παράδοση, αλλά και με εδάφια της Αγίας Γραφής, ο Χριστός κήρυξε στους νεκρούς, όπως είχε κηρύξει και στους ζωντανούς κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής Του.

Παρακάτω παρατίθενται χαρακτηριστικά χωρία της Αγίας Γραφής, τα οποία μαρτυρούν την Κάθοδο του Χριστού στον Άδη:

Α΄ Πέτρου 3,18–19

Αρχικό Κείμενο: «Ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ ἁμαρτιῶν ἔπαθεν, δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ὑμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθεὶς μὲν σαρκί, ζῳοποιηθεὶς δὲ πνεύματι· ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι πορευθεὶς ἐκήρυξεν…»

Μετάφραση: «Γιατί και ο Χριστός έπαθε μία φορά για πάντα για τις αμαρτίες μας, ο δίκαιος για χάρη των αδίκων, για να μας φέρει στον Θεό, ο οποίος, ενώ μεν θανατώθηκε κατά τη σάρκα, ζωοποιήθηκε όμως διαμέσου τού Πνεύματος· με το οποίο, αφού πορεύτηκε, κήρυξε και προς τα πνεύματα που ήταν στη φυλακή…»

Α΄ Πέτρου 4,6

Αρχικό Κείμενο: «εἰς τοῦτο γὰρ καὶ νεκροῖς εὐηγγελίσθη, ἵνα κριθῶσι μὲν κατὰ ἀνθρώπους σαρκί, ζῶσι δὲ κατὰ Θεὸν πνεύματι.»

Μετάφραση: «Γι’ αυτόν το λόγο άλλωστε ο Χριστός κήρυξε το χαρμόσυνο μήνυμά του και στους νεκρούς, ώστε παρ’ ό,τι ως άνθρωποι έχουν καταδικαστεί να είναι θνητοί, να βρουν στην τελική κρίση του Θεού τη ζωή που χορηγεί το Πνεύμα.»

Πράξεις 2,27–31

Αρχικό Κείμενο: «Ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν.
ἐγνώρισάς μοι ὁδοὺς ζωῆς· πληρώσεις με εὐφροσύνης μετὰ τοῦ προσώπου σου.
Ἄνδρες ἀδελφοί, ἐξὸν εἰπεῖν μετὰ παρρησίας πρὸς ὑμᾶς περὶ τοῦ πατριάρχου Δαυείδ, ὅτι καὶ ἐτελεύτησε καὶ ἐτάφη, καὶ τὸ μνῆμα αὐτοῦ ἔστιν ἐν ἡμῖν ἄχρι τῆς ἡμέρας ταύτης·
προφήτης οὖν ὑπάρχων καὶ εἰδὼς ὅτι ὅρκῳ ὤμοσεν αὐτῷ ὁ Θεὸς ἐκ καρποῦ τῆς ὀσφύος αὐτοῦ καθίσαι ἐπὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ,
προϊδὼν ἐλάλησεν περὶ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὅτι οὔτε ἐγκατελείφθη εἰς ᾅδην, οὔτε ἡ σὰρξ αὐτοῦ εἶδεν διαφθοράν.»

Μετάφραση: «Διότι δεν θα εγκαταλείψεις την ψυχή μου στον Άδη, ούτε θα αφήσεις τον Όσιό σου να δει φθορά.
Μου φανέρωσες δρόμους ζωής· θα με γεμίσεις με ευφροσύνη κοντά στο πρόσωπό σου.
Άντρες αδελφοί, μπορώ να σας μιλήσω ελεύθερα για τον πατριάρχη Δαβίδ· πέθανε και θάφτηκε, και το μνήμα του υπάρχει ανάμεσά μας μέχρι σήμερα.
Ήταν όμως προφήτης, και ήξερε πως ο Θεός του είχε ορκιστεί ότι απόγονος του θα καθόταν στον θρόνο του.
Έτσι, βλέποντας εκ των προτέρων, μίλησε για την ανάσταση του Χριστού, ότι δεν εγκαταλείφθηκε στον Άδη, ούτε το σώμα του είδε φθορά.»