Η καρποφορία είναι το θέλημα του Θεού και ο σκοπός της υπάρξεως μας…

Ο σπόρος στην παραβολή είναι ο λόγος του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι ο λόγος του Θεού είναι όπως ο σπόρος. Ενώ φαίνεται εξωτερικά μικρός, έχει μέσα του τέτοια δύναμη, ώστε να γίνει και δέντρο. Το ίδιο και ο λόγος του Θεού, ο οποίος περικλείει μέσα του τέτοια δύναμη, που μπορεί να μεταμορφώσει τον κόσμο ή τη ζωή ενός ανθρώπου. Και ο Κύριος πολλές φορές μίλησε για τη δύναμη και την αξία του λόγου του Θεού. Μαγιά που μπορεί να ζυμώσει πολλά κιλά αλεύρου είπε ότι είναι η Βασιλεία Του, που φανερώνεται με τον Ίδιο και τον λόγο Του. Κρυμμένος θησαυρός και πολύτιμος μαργαρίτης που υπερβαίνει την αξία όλων των επιγείων πραγμάτων, σημείωσε αλλού για το ίδιο θέμα.

Ενώ με τ’ αυτιά ακούει κανείς τον λόγο, με την καρδιά τον “νοεί”. Δεν είναι επομένως μια απλή διανοητική κατανόηση του λόγου, αυτό το οποίο εννοείται στην παραβολή του σπορέα. Είναι περισσότερο κατανόηση και αποδοχή του λόγου από την καρδιά, το ενδότερο μέρος του νου.

Η αποδοχή του λόγου Του σημαίνει αποδοχή του Ίδιου μέσα στην ύπαρξη του ανθρώπου. Την ώρα που ένας άνθρωπος θα τηρήσει τον λόγο του Θεού, εκείνην την ώρα θα δει την παρουσία του Θεού να ενεργεί μέσα σε όλη την ύπαρξή του.

Παραβολή του Σπορέα

«Κάποτε βγήκε στο χωράφι του ένας γεωργός (σπορέας) για να σπείρει σιτάρι. Καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν στο δρόμο και ήρθαν τα πουλιά και τους έφαγαν όλους. Άλλοι σπόροι έπεσαν πάνω σε έδαφος πετρώδες, που δεν είχε πολύ χώμα κι αμέσως φύτρωσαν γιατί το χώμα ήταν λιγοστό. Μόλις όμως ανέτειλε ο ήλιος κάηκαν και επειδή δεν είχαν ρίζες ξεράθηκαν. Άλλοι σπόροι πάλι έπεσαν στ’ αγκάθια. Αυτοί οι σπόροι φύτρωσαν, αλλά όταν τ’ αγκάθια μεγάλωσαν τους έπνιξαν.

Τέλος άλλοι σπόροι έπεσαν σε γόνιμο έδαφος και έδωσαν καρπό, άλλοι εκατό φορές περισσότερο, άλλοι εξήντα κι άλλοι τριάντα φορές περισσότερο από τον αρχικό σπόρο (Μτ 13,3-8. Μκ 4,3-8. Λκ 8,5-8).

Ο Ιησούς τελείωσε την παραβολή λέγοντας «Όποιος έχει αυτιά ας ακούσει αυτά που λέω» («Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω»). Μ’ αυτά τα λόγια τέλειωσε ο Κύριος αυτή την παραβολή (Μτ 13,9. Μκ 4,9. Λκ 8,8).

ο Ιησούς εξηγεί την παραβολή στους μαθητές του

Αμέσως μετά ο Ιησούς εξήγησε την παραβολή στους μαθητές του: Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού, το Ευαγγέλιο. Οι σπόροι που σπάρθηκαν στο δρόμο και τους έφαγαν τα πουλιά, συμβολίζουν εκείνους που ακούν τον λόγο του Θεού και το κήρυγμα για τη Βασιλεία του και δεν το αποδέχονται. Δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον και τον ξεχνούν. Μετά έρχεται ο πονηρός και του παίρνει ότι σπάρθηκε στην καρδιά του.

Οι σπόροι που σπάρθηκαν σε πετρώδες έδαφος, οι οποίοι φύτρωσαν αλλά επειδή το χώμα ήταν λιγοστό ξεράθηκαν, συμβολίζουν εκείνους που ακούν τον λόγο του Θεού και τον δέχονται με ενθουσιασμό, αλλά δεν καταβάλλουν καμιά προσπάθεια να τον τηρήσουν. Όταν έρχονται οι πειρασμοί, αμέσως ξεχνούν τον λόγο του Θεού και πέφτουν στην αμαρτία.

Οι σπόροι που έπεσαν στ’ αγκάθια, οι οποίοι φύτρωσαν, αλλά όταν τ’ αγκάθια μεγάλωσαν τους έπνιξαν, συμβολίζουν εκείνους που ακούν τον λόγο του Θεού, αλλά οι καθημερινές φροντίδες και οι υλικές επιθυμίες τούς πνίγουν και σιγά-σιγά ξεχνιέται ο λόγος του Θεού.

Τέλος, οι σπόροι που έπεσαν σε γόνιμο έδαφος και έδωσαν καρπό, και από αυτούς απέδωσαν άλλοι εκατό φορές περισσότερο, άλλοι εξήντα κι άλλοι τριάντα φορές περισσότερο από τον αρχικό σπόρο, συμβολίζουν εκείνους που άκουσαν με αγνή και καθαρή καρδιά τον λόγο του Θεού και τον δέχτηκαν, τον ακολούθησαν και ωφελήθηκαν άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο. Αυτοί τον εφαρμόζουν και τον μεταφέρουν και σε άλλους κι έτσι από έναν σπόρο, δηλαδή από έναν άνθρωπο θα ωφεληθούν άλλοι εκατό, εξήντα ή τριάντα περισσότεροι (Μτ 13,18-23. Μκ 4,13-20. Λκ 8,11-15).

Η παραβολή των ζιζανίων

Αλλην παραβολήν προσέφερεν εις αυτούς και είπεν· “η βασιλεία των ουρανών (δηλαδή η Εκκλησία) είναι ομοία με άνθρωπον που έσπειρε καλόν σπόρον στον αγρόν του.

Την ώραν όμως που εκοιμώντο οι άνθρωποί του, ήλθεν ο εχθρός του, ο διάβολος, (που έχει ως έργον του να αντιδρά στο έργον του Θεού και να σπείρη αμφιβολίας και συγχύσεις και παρεξηγήσεις στους ανθρώπους), έσπειρε ζιζάνια ανάμεσα στο σιτάρι και έφυγε.

Οταν δε μετ’ ολίγον εβλάστησαν τα στάχυα και έκαμαν καρπόν, τότε εφάνησαν και τα ζιζάνια ανάμεσα εις αυτά.

Οι δε δούλοι του οικοδεσπότου προσελθόντες του είπαν με απορίαν και λύπην· Κυριε, εσύ δεν έσπειρες εκλεκτόν σπόρον στο χωράφι σου; Από που λοιπόν έχει τα ζιζάνια;

Είπε δε εκείνος εις αυτούς· ένας εχθρός άνθρωπος έκαμε τούτο. Οι δούλοι του είπαν· θέλεις λοιπόν να πάμε να μαζέψωμε τα ζιζάνια;

Εκείνος όμως είπε, όχι, μήπως τυχόν καθώς θα μεζεύετε τα ζιζάνια, ξερριζώσετε μαζή με αυτά και το σιτάρι.

Αφήστε τα να μεγαλώνουν και τα δύο μαζή έως τον θερισμόν. Και κατά τον καιρόν του θερισμού θα πω στους θεριστάς· μαζεύσατε πρώτα τα ζιζάνια και δέσατέ τα σε δεμάτια, δια να τα κατακαύσετε. (Δηλαδή κατά την δευτέρα παρουσίαν μου θα πω στους αγγέλους μου να ξεχωρίσουν τους πονηρούς ανθρώπους και να τους ρίψουν στο πυρ της κολάσεως). Το δε σιτάρι μαζεύσατέ το εις την αποθήκην μου (δηλαδή τους δικαίους συνοδεύσατέ τους εις την βασιλείαν των ουρανών)”.

Η παραβολή για τον κόκκο του σιναπιού

Αλλην παραβολήν τους εδίδαξε και είπεν· “η βασιλεία των ουρανών (επειδή εις την αρχήν θα φανή μικρά και ασήμαντος, θα έχη όμως έντος αυτής δύναμιν και ζωήν) ομοιάζει με κόκκον σιναπιού, τον οποίον επήρε ένας άνθρωπος και τον έσπειρε στο χωράφι του.

Αυτός ο κόκκος είναι μικρότερος από όλους τους σπόρους. Οταν όμως σπαρή και μεγαλώση, είναι από όλα τα λάχανα μεγαλύτερον και γίνεται δένδρον, ώστε να έρχωνται τα πουλιά του ουρανού και να φωλιάζουν στους κλάδους του”.

Η παραβολή για το προζύμι (ζύμη)

Αλλη παραβολήν εδίδαξεν εις αυτούς· “η βασιλεία των ουρανών ομοιάζει με το προζύμι, που το επήρε μια γυναίκα και το ανακάτεψε με πολύ αλεύρι, έως ότου αυτό εζυμώθη όλο και έγινε κατάλληλο για ψωμί”. (Ετσι και το ευαγγέλιον της βασιλείας των ουρανών θα εισχωρήση εις τας κοινωνίας των ανθρώπων και θα ζυμώση τας καλοπροαιρέτους ψυχάς).

Η χρήση των παραβολών

Ολα αυτά εδίδαξεν ο Ιησούς εις τα πλήθη με παραβολάς και χωρίς παραβολήν κατά τον καιρόν εκείνον τίποτε δεν εδίδασκεν εις αυτούς.

Και έτσι επραγματοποιήθη αυτό που είχε λεχθή από τον προφήτην· “θα ανοίξω το στόμα μου με παραβολάς, θα βροντοφωνήσω και θα φανερώσω πράγματα, που ήσαν κρυμμένα από τότε που ετέθησαν υπό του Θεού τα θεμέλια του κόσμου”.