– Γέροντα, πώς δίνει κανείς τόπο στην οργή;– Με την ταπείνωση και την σιωπή δίνουμε τόπο στην οργή. Γιατί λέμε ότι το φίδι είναι φρόνιμο;

Παρόλο που έχει όπλο δυνατό, το δηλητήριο, και μπορεί να μας κάνη κακό, λίγο θόρυβο αν ακούση, αμέσως φεύγει∙ δεν πάει κόντρα, δίνει τόπο στην οργή. Έτσι κι εσύ, αν κανείς σου πη κανέναν λόγο και σε πειράξη, μην απαντάς. Αν σιωπήσης, αφοπλίζεις τον άλλον.

Μια φορά στο Καλύβι ο Ντίκας, ο μεγάλος γάτος, πήγε να χτυπήση ένα βατραχάκι. Εκείνο δεν κουνήθηκε καθόλου, οπότε ο Ντίκας το άφησε κι έφυγε. Το βατραχάκι με την σιωπή του και με την … ταπείνωσή του τον νίκησε .Αν κουνιόταν λίγο, θα το τίναζε ο Ντίκας επάνω και θα το χτυπούσε σαν το ντέφι.

– Γέροντα, όταν διαφωνούμε με κάποια αδελφή και επιμένη η καθεμιά στη γνώμη της, φθάνουμε σε αδιέξοδο και τελικά νευριάζω.- Κοίταξε, πρέπει η μια από τις δυό σας να ταπεινωθή και να υποχωρήση∙ αλλιώς δεν γίνεται. Αν δυό άνθρωποι θέλουν να περάσουν ένα μακρύ ξύλο από μια μικρή πόρτα, πρέπει ο ένας να κάνη πίσω, για να μπη πρώτα ο άλλος∙ διαφορετικά δεν θα μπορέσουν να περάσουν.

Όταν ο καθένας επιμένη στη γνώμη του , είναι σαν να χτυπάη ο πυριόβολος στην στουρναρόπετρα και πετιούνται φωτιές!… ΟΙ Φαρασιώτες ,όταν κάποιος επέμενε στο δικό του, έλεγαν: «Ας είναι το δικό σου κατσίκι θηλυκό και το δικό μου αρσενικό», κι έτσι απέφευγαν τον καβγά. Πάντως, όποιος υποχωρεί, κέρδος έχει, γιατί στερείται κάτι, κάνει μια θυσία, και αυτό του δίνει την χαρά και την ειρήνη.

– Και όταν κανείς εξωτερικά φέρεται σωστά και υποχωρή, αλλά μέσα του αντιδρά; – Αυτό σημαίνει ότι μέσα του ζη ακόμη ο παλαιός άνθρωπος και παλεύει με αυτόν.

– Γιατί όμως , Γέροντα, αν και φέρεται σωστά ,δεν έχει ειρήνη μέσα του;- Πώς να έχη ειρήνη! Για να έχη ο άνθρωπος ειρήνη , πρέπει και εσωτερικά να είναι τοποθετημένος σωστά. Τότε φεύγει ο θυμός, η ανησυχία και έρχεται στον άνθρωπο η ειρήνη του Θεού.

Και όταν έρθη η ψυχική ηρεμία μέσα του, αφανίζει τον καπνό του θυμού, καθαρίζουν τα μάτια της ψυχής και βλέπει καθαρά. Γι’ αυτό ο Χριστός μόνον για τους «ειρηνοποιούς» λέει ότι «υιοί Θεού κληθήσονται».

Από το βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» – ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Ε΄