Η απόφαση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να υλοποιήσει τελικά τη διαρκή απειλή του για ενθάρρυνση των 4 εκατομμυρίων μεταναστών στη χώρα του να περάσουν στην Ευρώπη είναι σε μεγάλο βαθμό ένδειξη αδυναμίας σχολιάζει σε άρθρο της η ιστοσελίδα Politico.
Ο Τούρκος πρόεδρος αντιμετωπίζει προβλήματα στην επέμβασή του στη Συρία, όπου η Τουρκία υπέστη μεγάλες απώλειες, με 36 στρατιώτες να σκοτώνονται σε μία επίθεση από τη συριακή κυβέρνηση και τους ρώσους υποστηρικτές της στη μάχη για την Ιντλίμπ.
Ο τουρκικός λαός βρίσκεται σε σύγχυση, με τους πολίτες να αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στην πληγωμένη εθνική τους υπερηφάνεια και τις εντεινόμενες αμφιβολίες για την παρουσία του στρατού τους – χωρίς κάλυψη από αέρος – στην Ιντλίμπ.
Η στρατιωτική επέμβαση το περασμένο φθινόπωρο στη βορειοανατολική Συρία, όπου οι περισσότεροι Τούρκοι, δικαίως ή λανθασμένα, συσπειρώνονται εύκολα από την απειλή των Κούρδων, είναι ένα πράγμα. Το να δικαιολογήσεις, ακόμη και σε ένα εθνικιστικό κοινό, τόσο μεγάλο φόρο αίματος στην τουρκική ζωή στην Ιντλίμπ, στα βορειοδυτικά της Συρίας είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Οι στρατιωτικές απώλειες έρχονται σε μια εποχή που η δημοτικότητα του Ερντογάν βρίσκεται σε πτώσης, κάτι εμφανές στην απώλεια όλων των μεγάλων αστικών κέντρων στις τοπικές εκλογές του παρελθόντος έτους, συμπεριλαμβανομένης της Κωνσταντινούπολης.
Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι, εκτός από τους Κούρδους, υπάρχει ένα ακόμη ζήτημα στο οποίο μπορεί να κινητοποιηθεί σήμερα ένα εθνικιστικό τουρκικό κοινό: οι πρόσφυγες.
Oι ημέρες της πολιτικής ανοιχτών συνόρων της Τουρκίας έναντι των μεταναστών και των προσφύγων είναι πια παρελθόν. Με σχεδόν 4 εκατομμύρια πρόσφυγες παρόντες στην τουρκική επικράτεια και πολύ μακριά από τις παλαιότερες εξαιρετικές οικονομικές επιδόσεις της Τουρκίας, οι αντιλήψεις έναντι της μετανάστευσης στη χώρα έχουν δυστυχώς «εξευρωπαϊσθεί».
Αντιμέτωπος με την απειλή μιας περαιτέρω εισροής 900.000 προσφύγων από την Ιντλίμπ, ο Ερντογάν προσπάθησε να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από τις απώλειες στο πεδίο της μάχης. Το έπραξε επιλέγοντας τον αγαπημένο του σάκο του μποξ: την ΕΕ.
Αν όμως ο Ερντογάν ελπίζει να κερδίσει κάτι από την Ευρώπη, δεν είναι ξεκάθαρο τι θα είναι αυτό. Με τις Ηνωμένες Πολιτείες να ελέγχονται από έναν απομονωτιστή πρόεδρο που ενοχλήθηκε από την απόκτηση ρωσικών πυραύλων S400 από την Τουρκία, η Άγκυρα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει απεγνωσμένα έναν άλλο εταίρο για να τη βοηθήσει να διασωθεί στην Ιντλίμπ.
Υπάρχουν περιοχές – πέραν της Συρίας – όπου η ΕΕ θα μπορούσε να κάνει περισσότερα. Αν όμως οι ΗΠΑ είναι απίθανο να συνδράμουν την Τουρκία, ακόμη λιγότερο πιθανό είναι να το πράξουν οι Ευρωπαίοι.
Ο Ερντογάν πρέπει να γνωρίζει ότι, ανεξάρτητα από το πόσο τρομαγμένοι είναι οι Ευρωπαίοι από μια νέα εισροή προσφύγων, φοβούνται ακόμη περισσότερο να μπουν στο συριακό τέλμα. Όπως το έθεσε ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ Τζόσεπ Μπορέλ, μια ευρωπαϊκή ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ευσεβής πόθος.
Ξεκινώντας σύγκρουση με την Ευρώπη, ο Ερντογάν μπόρεσε να μιλήσει για μια ιστορία «δύο μέτρων και δύο σταθμών» και απραγματοποίητων υποσχέσεων που, δυστυχώς, είναι σε μεγάλο βαθμό αληθινές. Όπως και ο Ερντογάν αντιμετώπισε απάνθρωπα τους πρόσφυγες σαν πιόνια στις διαπραγματεύσεις του με τις Βρυξέλλες, έτσι και οι ηγέτες της ΕΕ απάντησαν απάνθρωπα τους ανθρώπους αυτούς ως επικίνδυνη απειλή από τους οποίους πρέπει να προστατεύσουν τους εαυτούς τους υποστηρίζει το Politico.
Πηγή: skai.gr
