Ο δίκαιος πρώτος ο ίδιος κατηγορεί τον εαυτόν του). (Παροιμίες 18,17)

Αρχή σωτηρίας η αυτοκατηγορία. (Άγιος Νείλος ο Ασκητής)

Να συνηθίζεις να αυτοκατακρίνεσαι, μήπως τυχόν διέπραξες κάποιο αμάρτημα με το λογισμό σου, μήπως η γλώσσα έτρεξε πριν από τον νου ή γλύστρισε σε λόγο άτοπο, μήπως και χωρίς να το θέλεις έπραξες αμαρτία. (Μέγας Βασίλειος)

Να κατηγορείς τον εαυτό σου για τα σφάλματα σου και να μην περιμένεις τους ελέγχους των άλλων. (Μέγας Βασίλειος)

Η αυτομεμψία ελευθερώνει την ψυχή από την φιλαυτία, την κενοδοξία και την υπερηφάνεια. (Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος)

Εάν ο άνθρωπος κατηγορεί και ταπεινώνει τον εαυτόν του μπροστά στον Κύριο, τον αγαπά ο Κύριος. (Όσιος Ποιμήν)

Όταν ο άνθρωπος μέμφεται τον εαυτόν του, βλέπει τον συνάνθρωπό του άξιο επαίνων και όταν ο εαυτός του φαίνεται καλός, τότε βλέπει τον συνάνθρωπό του κακό. (Όσιος Ποιμήν)

Εκείνος που κατηγορεί τον εαυτό του, ποτέ δεν ταράζεται. (Όσιος Ποιμήν)

Ο δίκαιος γίνεται πρώτος κατήγορος του εαυτού του. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Αυτός που κακολογεί τον εαυτόν του, εξευμενίζει τον Κύριο και συμφιλιώνεται μαζί Του. Και τον μεν δίκαιο, ο Κύριος τον κάνει περισσότερο δίκαιο, ενώ τον αμαρτωλό τον σώζει από τις αμαρτίες του και τον κάνει άξιο για συγχώρεση. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Εκείνος που θα κατηγορήσει τον εαυτόν του, διότι δεν τήρησε τον Λόγο του Θεού, φροντίζει να τον τηρήσει στο μέλλον. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Αν πεις για τον εαυτό σου ότι έχεις καλή φήμη, έγινες άχρηστος, έστω και αν πράγματι είσαι καλός. Αν όμως χαρακτηρίσεις τον εαυτό σου ως αχρείο, τότε έγινες εύχρηστος, έστω και αν δεν είσαι καλός. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Ας μην αποκαλούμε απλώς τους εαυτούς μας αμαρτωλούς, αλλά και ας αναλογιζόμαστε και τα αμαρτήματά μας, εξετάζοντάς τα ένα προς ένα. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Η αυτομεμψία με την αυτοκριτική, πολύ βοηθάει για να πέσουν τα λέπια από τα μάτια της ψυχής μας και να δούμε καθαρά. Την αυτομεμψία, οι ευαίσθητοι θα πρέπει να την προσέξουν πολύ, γιατί ο πονηρός προσπαθεί να την κάνει απελπισία (με την υπερευαισθησία). Η αυτομεμψία, θα πρέπει να συνοδεύεται πάντα με την ελπίδα στον Θεό. Όταν βλέπει κανείς άγχος, σ’ αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να καταλάβει, ότι έβαλε την ουρά του το ταγκαλάκι. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Εγώ, όταν κάποιος με πόνο μου λέει: «είμαι τέτοιος, τέτοιος», τον χαίρομαι, γιατί, αφού αναγνωρίζει τα σφάλματά του, θα ελευθερωθεί από αυτά. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Παρ’ όλο που είμαι ένα κολοκύθι, ο κόσμος ο πολύ διψασμένος έρχεται με λαχτάρα να δροσιστεί, επειδή περιμένει να βρει καρπούζι. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Είμαι ένα κονσερβοκούτι που γυαλίζει στον ήλιο και φαίνεται χρυσό, αλλά είναι άδειο. Αν με εγκαταλείψει η Χάρις του Θεού, θα γίνω ο πιο μεγάλος αλήτης και θα γυρίζω μέσα στην Ομόνοια, που και σαν λαϊκός δεν πάτησα ποτέ σε καφενείο. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Αυτή είναι η σπουδαιότερη πνευματική εργασία, που έχει να κάνει ο άνθρωπος μέσα του. Να επωμίζεται τα λάθη του απέναντι στον Θεό και να προετοιμάζεται για τους πειρασμούς μέχρι την τελευταία του αναπνοή. (Μέγας Αντώνιος)

Όσες έριξα την ευθύνη των πραγμάτων πάνω μου, αμέσως η γαλήνη απλώθηκε μέσα στην ψυχή μου. Από τη στιγμή που έριξα το βάρος στον άλλο και είπα αυτός φταίει και όχι εγώ, τότε ένιωσα μέσα μου στεναχώρια και πίκρα. (Μέγας Αντώνιος)

Χωρίς την αυτομεμψία, πώς θα μπορέσω να προκόψω ο δυστυχής; (Μέγας Αντώνιος)