Πιστεύω: Είναι η πρώτη λέξη τού Συμβόλου τής Πίστεως. Ίσως τήν έχουμε συνηθίσει, έχει όμως πολύ βάθος. Άς προσπαθήσουμε πολύ σύντομα νά τό εξερευνήσουμε.

Πιστεύω στόν Θεό σημαίνει πρώτα-πρώτα: δέχομαι χωρίς αμφιβολία ότι υπάρχει. Όχι όμως πιστεύω – έτσι αόριστα – σ’ ένα ύψιστο όν, πού μπορεί ο καθένας νά τό ονομάζει όπως θέλει.

Πιστεύω σέ συγκεκριμένο Θεό, στόν μόνο αληθινό Θεό, στήν Αγία Τριάδα, τόν Πατέρα, τόν Υιό καί τό Άγιον Πνεύμα.

Επίσης πιστεύω ότι ο Υιός τού Θεού, τό δεύτερο Πρόσωπο τής Αγίας Τριάδος, έγινε άνθρωπος γιά τή σωτηρία μας. Είναι τόσο σημαντικό στοιχείο τής πίστεως αυτό, ώστε όταν ρώτησαν οι Ιουδαίοι τόν Κύριο τί νά κάνουν γιά νά εργάζονται τά έργα τού Θεού, Εκείνος τούς απάντησε αυτό ακριβώς: «Τούτό εστι τό έργον τού Θεού, ίνα πιστεύσητε εις όν απέστειλεν εκείνος» (Ιω. ?/ 28-29). Αυτό είναι τό έργο πού ο Θεός ζητά, τό νά πιστέψετε ζωντανά καί έμπρακτα σ’ Αυτόν πού Εκείνος απέστειλε (δηλαδή στόν Κύριο Ιησού).

Αλλά τί σημαίνει «πιστεύω στόν Κύριο Ιησού Χριστό»; Σημαίνει ότι δέχομαι μέ όλη μου τήν καρδιά ως αληθινά όλα όσα μάς είπε: τίς ουράνιες α λήθειες, δηλαδή τά δόγματα• τίς υποσχέσεις καί απειλές Του• τίς άγιες εντολές Του. Ακόμη πιστεύω ότι ο Κύριος μέ τό όλο έργο Του καί ιδίως μέ τή σταυρική Του θυσία καί τήν Ανάστασή Του μάς εξασφάλισε τή σωτηρία, μάς γλύτωσε από τήν αμαρτία καί τόν θάνατο καί μάς χάρισε τή Βασιλεία τών ουρανών.

Πιστεύω δηλαδή ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι ο προσωπικός μου σωτήρας, αλλά καί όλου τού κόσμου.Ο Ίδιος όμως, όπως αναφέραμε, είπε γιά τήν πίστη: «Τούτό εστι τό έργον». Ονόμασε τήν πίστη έργο, δηλαδή κάτι πού φανερώνεται στίς πράξεις μας. Μέ άλλα λόγια η αληθινή πίστη στόν Θεό δέν είναι μόνο θεωρητική παραδοχή πού δέν επηρεάζει τή ζωή μας. Καί τά δαιμόνια πιστεύουν, διδάσκει ο άγιος Ιάκωβος ο αδελφόθεος, καί τρέμουν μπροστά στή δύναμη τού Θεού χωρίς όμως νά μετανοούν γιά τήν κακία τους. Πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή, συνεχίζει. Δείξε μου τήν πίστη σου από τά έργα σου (Ιακ. β/ 17-19).

Πιστεύω συνεπώς στόν Θεό σημαίνει αγωνίζομαι νά ζώ σύμφωνα μέ τό θέλημά Του, μέ τίς εντολές Του. Μετανοώ γιά τίς αμαρτίες μου, καλλιεργώ τήν αρετή. Απέχω από ό,τι δέν αρέσει στόν Θεό, προσ εύχομαι, νηστεύω, κάνω ελεημοσύνες, συγ χωρώ όσους μού έχουν φταίξει, εκ κλησιάζομαι, συμμετέχω συνειδητά στά ιερά Μυστήρια τής Εκκλησίας…Αλλά ο αγώνας αυτός έχει ένα μεγάλο όραμα: τήν κληρονομία τής Βασιλείας τών ουρανών. Πιστεύω σημαίνει «προσδοκώ ανάστασιν νεκρών».

Πιστεύω ότι υπάρχει καί μετά θάνατον ζωή. Τήν σκέφτομαι. Όχι απλώς τήν σκέφτομαι, αλλά καί τήν περιμένω καί τήν ποθώ καί ετοιμάζομαι, ώστε όταν έλθει ο Κύριός μου κατά τή Δευτέρα Του Παρουσία, νά μέ βρεί έτοιμο, μετανοημένο, καθαρό από τήν αμαρτία καί στολισμένο μέ αρετές, γιά νά μέ αξιώσει τής ουρανίου Βασιλείας Του, στήν οποία δέν θά εισέλθει όποιος εργάζεται τά έργα τής αμαρτίας (πρβλ. Γαλ. ε/ 19-21, Αποκ. κα/ 27).

Τέλος πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη στήν πρόνοιά Του. Εμπιστοσύνη βέβαια στόν Θεό δείχνουμε καί μέ όλα τά παραπάνω, αλλά ιδιαιτέρως όταν πιστεύουμε ότι η ζωή μας είναι στά χέρια Του• ότι φροντίζει όχι μόνο γιά τή σωτηρία τής ψυχής μας, αλλά καί γιά τήν καθημερινή διατροφή μας, τήν υγεία μας, τήν επαγγελματική καί οικογενειακή μας αποκατάσταση καί πορεία, γιά όλα τά θέματα καί προβλήματά μας. Τά γνωρίζει όλα καί θά δώσει τήν καλύτερη λύση. Γιατί είναι Πατέρας, στοργικός Πατέρας.

Η εμπιστοσύνη αυτή στήν πρόνοιά Του σημαίνει επίσης πώς ό,τι μάς συμ-βαίνει, είτε ευχάριστο είτε δυσάρεστο, τό θεωρούμε ότι ο Θεός τό στέλνει ή τό παραχωρεί γιά τόν καταρτισμό καί τή σωτηρία μας. Κι όταν μάς πειράζει ο σατανάς, κι όταν μάς ταλαιπωρούν κακόβουλοι άνθρωποι, αυτό γίνεται επειδή τό επιτρέπει ο Θεός καί όσο τό επιτρέπει. Μέ αυτό τό πνεύμα μάς προτρέπει ο πατερικός λόγος: «Τά συμβαίνοντά σοι ενεργήματα ως αγαθά προσδέξη, ειδώς ότι άτερ Θεού ουδέν γίνεται». Τά γεγονότα πού σού τυχαίνουν, νά τά υποδέχεσαι ως καλά, έχοντας υπ? όψη σου ότι τίποτε δέν γίνεται χωρίς νά τό θέλει ο Θεός (Διδαχή τών Αποστόλων 3, 10). Έτσι, ο πιστός όλα τά θλιβερά τά αντιμετωπίζει μέ υπομονή καί ευγνωμοσύνη καί αγωνίζεται νά δώσει τόν καρπό πού περιμένει από αυτόν ο Θεός (καί γιά τόν οποίο επέτρεψε τή θλίψη), καρπό μετανοίας καί εξαγιασμού.

Η πίστη λοιπόν είναι κάτι πολύ μεγάλο καί βαθύ. Ο πιστός ζεί καί σκέπτεται ουράνια, θεϊκά, τελείως διαφορετικά από αυτόν πού δέν πιστεύει. Αλλά άς μή θεωρήσουμε τήν κατάσταση τής τελείας πίστεως ως κάτι απλησίαστο. Άς αγωνιζόμαστε νά ζούμε κατά τό άγιο θέλημα τού Θεού καί άς Τόν παρακαλούμε νά αυξάνει τήν πίστη μας. Καί η αγαθότητά Του μέρα μέ τήν ημέρα θά τήν τελειοποιεί.

“Ο ΣΩΤΗΡ”, 15/05/2013