Ο Λόγος του Κυρίου είναι πάντα αληθινός και σπουδαίος, καθώς οικοδομεί την ψυχή μας σωστά, φωτίζοντας μας, και οδηγώντας μας στη σωστή σωτηριολογική κατάσταση της ψυχής μας.
Ο Κύριος μας φρόντισε να φτάσει στα αυτιά και τα μάτια μας, κάθε λεπτομέρεια, κάθε αλήθεια που θα θρέψη την ψυχή μας, και θα μας οδηγήσει στην αιώνια ζωή.
Ο Κύριος μας στο παρακάτω απόσπασμα, μας φανερώνει μια μεγάλη αλήθεια, πως αν είμαστε καλοί άνθρωποι, θα κάνουμε το καλό, που είναι φυσικά το θέλημα του Θεού, έτσι λοιπόν να έχουμε υπόψη, πως το καλό φαίνεται από τους καρπούς μας, από το έργα μας, δηλαδή από κάθε σωστή ενέργεια προς αυτά που ζητάει ο Κύριος από εμάς να κάνουμε, και αυτό που ζητάει να κάνουμε με λίγα λόγια, είναι η αγάπη, αλλά όπως τονίζω και πάλι γιατί είναι σημαντικό αυτό, να προσέχουμε πως το κάνουμε, να μάθουμε να το κάνουμε τέλεια, όπως μας φανερώνει ο Κύριος στο Ευαγγέλιο.
Απόσπασμα από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον σε ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα (12,33 – 12,37):
Οπως το δένδρον, ανάλογα με τους καρπούς που παράγει, το χαρακτηρίζετε καλόν η κακόν, έτσι κάμετε και με εμέ. Η παραδεχθήτε και διακηρύξατε ότι το δένδρον είναι καλόν και ο καρπός του είναι καλός η παραδεχθήτε ότι το δένδρον είναι σάπιο και βλαμμένο και ο καρπός επίσης αυτού χαλασμένος και επιβλαβής. Διότι από τον καρπόν κατανοείται η ποιότης του δένδρου. Και οι ιδικοί μου καρποί, τα έργα μου, μαρτυρούν τι είμαι εγώ.
Απόγονοι από φαρμακερές οχιές, πως μπορείτε σεις ποτέ να λέτε λόγους αγαθούς, εφ’ όσον είσθε πονηροί και διεστραμμένοι; Διότι το στόμα αντλεί και ομιλεί πάντοτε από εκείνα που υπερεκχειλίζουν την καρδίαν.
Ο αγαθός άνθρωπος βγάζει πάντοτε αγαθούς λόγους από τον αγαθόν θησαυρόν της καρδίας του. Και ο πονηρός άνθρωπος βγάζει πονηρά και βλάσφημα λόγια από τον φαύλον θησαυρόν.
Σας λέγω δε και τούτο· ότι δια κάθε περιττόν και μάταιον λόγον, τον οποίον θα πουν οι άνθρωποι, θα λογοδοτήσουν κατά την ημέραν της κρίσεως. (Και πολύ περισσότερον δια τα συκοφαντικά και φαρμακερά λόγια των).
Διότι από τα λόγια σου θα δικαιωθής και από τα λόγια σου θα καταδικασθής”.
Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον σε ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα (12,33 – 12,37)
Το αρχικό κείμενο
Ἢ ποιήσατε τὸ δένδρον καλόν, καὶ τὸν καρπόν αὐτοῦ καλὸν ἢ ποιήσατε τὸ δένδρον σαπρόν, καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ σαπρόν· ἐκ γὰρ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον γινώσκεται.
γεννήματα ἐχιδνῶν, πῶς δύνασθε ἀγαθὰ λαλεῖν πονηροὶ ὄντες; ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ.
ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει ἀγαθά, καὶ ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει πονηρά.
λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ὃ ἐὰν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσι περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως·
ἐκ γὰρ τῶν λόγων σου δικαιωθήσῃ καὶ ἐκ τῶν λόγων σου καταδικασθήσῃ.
Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον (12,33 – 12,37)
