Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΒΑΒΕΛ

Οι απόγονοι του Νώε έγιναν πάρα πολλοί. Αρχικά όλοι τους μιλούσαν μία γλώσσα και χρησιμοποιούσαν τις ίδιες λέξεις. καθώς μετακινούνταν από την ανατολή όπου έμεναν, βρήκαν μια πεδιάδα στη χώρα της Σεναάρ και εγκαταστάθηκαν εκεί.

Κάποια μέρα σκέφτηκαν να ψήσουν πλίθρες και να τις χρησιμοποιήσουν στις οικοδομές τους. Έτσι έβαζαν πλίθρες αντί για πέτρες και πίσσα αντί για λάσπη. Μετά σκέφτηκαν να χτίσουν έναν πύργο και να τον κάνουν τόσο ψηλό, που η κορφή του να φτάνει στον ουρανό, έτσι ώστε να μείνουν ονομαστοί και να μην ξανασκορπιστούν. Φαντάστηκαν πως είχαν δύναμη όμοια με το Θεό.

Όταν όμως ξεκίνησαν το χτίσιμο, ο Κύριος επέφερε σύγχυση στη γλώσσα τους έτσι ώστε ο καθένας να μην καταλαβαίνει τη γλώσσα του άλλου. Έτσι ήταν αδύνατο να συνεννοηθούν. Δεν μπόρεσαν να εξακολουθήσουν το έργο και σταμάτησαν. Ονόμασαν τον πύργο εκείνο Βαβέλ, γιατί εκεί ο Κύριος προκάλεσε σύγχυση στη γλώσσα των ανθρώπων. Από κει διασκορπίστηκαν σ’ όλη τη γη μιλώντας διάφορες γλώσσες και έκαμαν χωριστά έθνη. Έτσι οι άνθρωποι της εποχής εκείνης τιμωρήθηκαν δίκαια από τον Κύριο για την περηφάνια τους.

Η ΤΑΥΤΙΣΗ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΒΑΒΕΛ ΜΕ ΤΑ ΖΙΓΚΟΥΡΑΤ ΤΟΥ ΝΑΒΟΥΧΟΔΟΝΟΣΟΡ

Ο Ναβουχοδονόσορ, βασιλιάς της Βαβυλώνας έμεινε στην ιστορία για τους θρυλικούς Κρεμαστούς Κήπους της Βαβυλώνας, αλλά και πλήθος ναών σε όλη την επικράτειά του. Ο βασιλιάς, που αυτοαποκαλούνταν «μέγας αναστηλωτής και κτίτορας ιερών τόπων», είχε δώσει εντολή να επισκευαστεί και να αποκατασταθεί ο ναός Ετεμενάνκι, ένα επταώροφο κτίριο ύψους περίπου 300 ποδιών, επίσης γνωστός ως ζιγκουράτ, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στο θεό Μαρντούκ.

Οι ερευνητές της Βίβλου πιστεύουν ότι ο ναός αυτός ίσως είναι ο Πύργος της Βαβέλ. Στην παραπάνω εικόνα, ο Ναβουχοδονόσορ αναπαριστάται όρθιος, κρατώντας ένα ραβδί στο αριστερό του χέρι και έναν πάπυρο με τα σχέδια ανακατασκευής του Πύργου (ή ένα καρφί των θεμελίων) στο δεξί. Η εικόνα φέρει επίσης αναπαράσταση της πρόσοψης του Πύργου της Βαβέλ «όπου φαίνονται καθαρά οι αναλογίες των επτά κλιμάκων συμπεριλαμβανομένου του Πύργου στην κορυφή». Στην εικόνα διακρίνονται οι εξωτερικοί τοίχοι και η διάταξη του εσωτερικού του.

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΔΙΗΓΗΣΗΣ

Ο άνθρωπος δημιουργημένος κατ’ εικόνα Θεού αξιοποιεί τα χαρίσματα του και δημιουργεί πολιτισμό. Σε μια πεδιάδα της Ανατολής οι άνθρωποι θέλησαν να δημιουργήσουν ένα μνημείο που θα θύμιζε τις μεγάλες κατακτήσεις τους στη γνώση και που θα τους δόξαζε σ’ όλη τη γη. Έτσι, αξιοποιώντας την τεχνολογία τους στην κατασκευή οικοδομημάτων, άρχιζαν να χτίζουν έναν πανύψηλο πύργο. Όσο ανέβαινε ο πύργος, τόσο περισσότερο οι άνθρωποι πίστευαν πως θα μπορούσαν μόνοι τους, με τις δικές τους δυνάμεις να πετύχουν οτιδήποτε στη ζωή τους. Αυτό τους γέμισε υπερηφάνεια και εγωισμό.

Ο Θεός τότε τους προκάλεσε σύγχυση στην επικοινωνία μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να μην τελειώσει ο πύργος και οι άνθρωποι να χωριστούν σε ξεχωριστές ομάδες, φυλές και έθνη, που μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες. Ο τόπος αυτός ονομάστηκε “Βαβέλ”, που σημαίνει “σύγχυση γλωσσών”.

Η αφήγηση αυτή της Παλαιάς Διαθήκης προσφέρει μια εξήγηση για το διαχωρισμό των ανθρώπων σε λαούς και έθνη. Η σύγχυση όμως των γλωσσών συμβολίζει και την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, ακόμα και αυτών που ανήκουν στην ίδια ομάδα ή κοινωνία. Η γλώσσα ή η διάλεκτος του κάθε λαού δεν είναι εμπόδιο στην ενότητα των ανθρώπων, όταν όλοι μέσα στην ψυχή τους νοιώθουν αγάπη για τους άλλους. Μπορεί όμως να τους χωρίσει, όταν δεν υπάρχει κατανόηση και αλληλοσεβασμός.

Πηγή: orthodoxoiorizontes.gr