Ὁ Θεός εἶναι Πατέρας ὅλων, ἄρα ὅλοι εἴμαστε ἀδέλφια. Ἔχουμε κοινή φύση, κοινό Πατέρα καί καλούμαστε νά ἔχουμε καί κοινό πνεῦμα, τό Ἅγιο Πνεῦμα. Τότε ἡ ἑνότης εἶναι πλήρης.

Αὐτη ἡ ἑνότης εἶναι κατορθωτή μόνον μέσα στήν Ἐκκλησία ὅταν τά μέλη της:

α) μετέχουν τακτικά στά Ἅγια Μυστήρια καί
β) ζοῦν τήν ἀσκητική-ἡσυχαστική ζωή πού Ἐκείνη (ἡ ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας) μᾶς διδάσκει.

Ὁ Γέροντας βίωνε αὐτή τήν ἑνότητα. Γι’ αὐτό καί ὅταν προσηύχετο γιά τούς ἄλλους ἔλεγε: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με» καί ὄχι «ἐλέησον ἡμᾶς», ἤ «ἐλέησε τόν τάδε, τόν τάδε κ.λ.π.». Ἔνιωθε «ἕνα» μέ ὅλους, διότι εἶχε μέσα στήν καρδιά του ὅλην τήν ἀνθρωπότητα. Λέγοντας τό «με» τοῦ «ἐλέησόν με», περιλάμβανε στήν αἴτησή του ὅλην τήν ἀνθρωπότητα.