«Εύχομαι τα πνευματικά μου παιδιά να αγαπήσουν το Θεό, που είναι το παν, για να μας αξιώσει να μπούμε στην επίγειο άκτιστη Εκκλησία του»
(Από την πνευματική διαθήκη του Οσίου Πορφυρίου γραμμένη τον Ιούνιο του 1991)

Ο 20ος αιώνας ευτύχησε να γνωρίσει στην πορεία του αγιασμένες μορφές, τον βίο τον οποίο επικύρωσε η Εκκλησία με την Αγιοκατάταξή τους κατά τον 21ο αιώνα. Ένας εκ των Αγίων αυτών υπήρξε ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης τον οποίο τιμά σήμερα η Εκκλησία. Ο Άγιος εκείνος ο οποίος ήξερε ότι η ζωή προέρχεται μόνο από τον Χριστό και δεν στηρίζεται ούτε στα υλικά πράγματα, ούτε στις καθημερινές βιοτικές μέριμνες του ανθρώπου.

Πράγματι, ο όσιος Πορφύριος σε όλο τον βίο του αγωνιούσε και μεριμνούσε για την σωτηρία της ψυχής του ανθρώπου. Οι νουθεσίες και οι παρεμβάσεις στις ζωές των ανθρώπων που ζητούσαν την συμβουλή του κα την πνευματική καθοδήγησή του, σωτήριες, όπως μαρτυρούν χιλιάδες άνθρωποι σήμερα. Μοναδικός δρόμος για την σωτηρία του ανθρώπου είναι ο Χριστός έλεγε. Όντας Χριστοδείκτης στην επίγεια ζωή του η Εκκλησία του χάρισε τον στέφανο της αγιότητας έτσι ώστε να πρεσβεύει στην θριαμβεύουσα πλέον Εκκλησία.

Η μαρτυρία του Αρχιεπισκόπου για τον χαμογελαστό Άγιο

Από το 2013, οπότε και το Οικουμενικό Πατριαρχείο ενέγραψε τον Όσιο Πορφύριο στις Αγιολογικές Δέλτους της κατά Ανατολάς Ορθοδόξου Εκκλησίας, η μνήμη του τιμάται πανηγυρικά. Επίκεντρο στην Αττική αποτελεί το Ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (Αγίου Πορφυρίου) το οποίο δημιούργησε ο ίδιος (Διαβάστε εδώ για το πώς δημιουργήθηκε το Ησυχαστήριο).

Χθες το απόγευμα, παραμονή της εορτής του Οσίου, στη ακολουθία του Εσπερινού που τελέστηκε στο Ησυχαστήριο χοροστάτησε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος, ενώ συγχοροστάτησε ο Επίσκοπος Ωρεών κ. Φιλόθεος, Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Μετά την ακολουθία του Εσπερινού ο Αρχιεπίσκοπος ανέφερε ότι πριν από αρκετά χρόνια όταν ήταν μοναχός στη Μονή Σαγματά τον είχε επισκεφθεί ο Όσιος Πορφύριος και είχε συζητήσει μαζί του σημειώνοντας πως κάποια στιγμή το μοναστήρι θα γίνει λαμπρό και μεγάλο. Επίσης, ο Μακαριώτατος τόνισε ότι θυμάται πως πάντοτε το πρόσωπό του Οσίου ήταν χαμογελαστό και με γλυκύτητα.

Η Γερόντισσα Φεβρωνία για τον Όσιο Πορφύριο

Παρακολουθήστε τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει η ανιψιά του Οσίου Πορφυρίου, Γερόντισσα Φεβρωνία, στη δημοσιογράφο Μαρία Γιαχνάκη, όπου μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι ο Άγιος Πορφύριος είναι δίπλα μας ενώ, συγκινητικές είναι και οι μαρτυρίες των προσκυνητών.

Από την Εύβοια στο Άγιον Όρος

Ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας Ευβοίας από φτωχούς αλλά ευσεβείς γονείς. Ο πατέρας του ονομαζόταν Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης και η μητέρα του Ελένη. Ο πατέρας του είχε κλήση μοναχική, αλλά τελικά δεν έγινε μοναχός. Ο Γέροντας Πορφύριος κατά τη βάπτισή του πήρε το όνομα Ευάγγελος. Φοίτησε στο σχολείο του χωριού του μόνο για δύο χρόνια. Από οκτώ χρονών εργαζόταν. Έπιασε δουλειά στο ανθρακωρυχείο της περιοχής του και στη συνέχεια σε παντοπωλείο στη Χαλκίδα και στον Πειραιά. Διαβάζοντας το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτη αισθάνθηκε τον πόθο να τον μιμηθεί. Στην ηλικία μεταξύ δώδεκα και δεκατεσσάρων ετών αποφάσισε να πάει στο Άγιον Όρος. Μέσα στο καράβι, που πήγαινε από τη Θεσσαλονίκη στο Άγιον Όρος, συνάντησε τον ιερομόναχο και πνευματικό Παντελεήμονα, που θα γινόταν κατόπιν Γέροντάς του. Αυτός τον ανέλαβε υπό την προστασία του μέσα από το καράβι, τον παρουσίασε ως ανεψιό του και τον πέρασε στο Άγιον Όρος, αφού δεν επιτρεπόταν τότε η είσοδος στα παιδιά.

Ο Γέροντάς του, ο παπα-Παντελεήμονας, τον οδήγησε στα Καυσοκαλύβια, στην καλύβη του Αγίου Γεωργίου, στην οποία ασκήτευε μαζί με τον αδελφό του παπα-Ιωαννίκιο. Έτσι ο Γέροντας Πορφύριος απέκτησε ταυτόχρονα δύο Γεροντάδες και έκανε και στους δύο άκρα, αδιάκριτη και χαρούμενη υπακοή. Επιδόθηκε με ζήλο σε συνεχή, εντατική, χαρούμενη και σκληρή εκούσια άσκηση και με εντονότατη συγκέντρωση της προσοχής στα αναγνώσματα και τα τροπάρια των ιερών ακολουθιών και αποστήθισή τους. Επί πλέον αποστήθιση των ιερών Ευαγγελίων κατά τη διάρκεια του εργόχειρου και συνεχής επανάληψή τους, ώστε στο μυαλό να μη μπορεί να μπει αργός λόγος ή κακός λογισμός. Ήταν, κατά το χαρακτηρισμό, που ο ίδιος έδωσε στη ζωή του εκείνα τα χρόνια “αεικίνητος”. Το κύριο γνώρισμα της άσκησής του ήταν η πλήρης υποταγή και εξάρτηση από το Γέροντά του. Σύντομα εκάρη μοναχός και ονομάσθηκε Νικήτας. Γρήγορα αναπαύθηκε αισθητά η θεία Χάρις στο νέο μοναχό, που του άλλαξε τις ψυχοσωματικές του ιδιότητες και του έδωσε υπερφυσικά χαρίσματα (προορατικό, διορατικό, χάρισμα ιαμάτων).

Το πνευματικό έργο στην Εύβοια

Ο μοναχός Νικήτας ποτέ δεν σκέφθηκε να αφήσει το Άγιον Όρος και να γυρίσει στον κόσμο. Μια βαριά πλευρίτιδα η οποία τον βρήκε εξαντλημένο από τη συνεχή υπεράνθρωπη άσκηση, ανάγκασε τους Γεροντάδες του να του δώσουν εντολή να εγκατασταθεί σ’ ένα μοναστήρι στον κόσμο, για να γίνει καλά. Έτσι τον βρίσκουμε να μονάζει στα δεκαεννέα του χρόνια στη Μονή Λευκών του Αγίου Χαραλάμπους, κοντά στη γενέτειρά του. Στο μοναστήρι αυτό χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος, σε ηλικία εικοσιενός ετών, από τον φιλοξενούμενο Αρχιεπίσκοπος Σιναίου Πορφύριος τον Γ΄ που διέγνωσε την αρετή του και τα θεία χαρίσματά του και τον ονόμασε Πορφύριο. Στη συνέχεια ο τότε επιχώριος Μητροπολίτης Καρυστίας Παντελεήμων του ανέθεσε το έργον του πνευματικού που άσκησε στην Εύβοια μέχρι το 1940. Το 1938 του απονεμήθηκε, και πάλι από το Μητροπολίτη Καρυστίας, το οφφίκιο του αρχιμανδρίτη.

Τα χρόνια της διακονίας στην Ομόνοια

Από τις 12 Οκτωβρίου 1940 του ανατέθηκαν καθήκοντα προσωρινού εφημέριου στο παρεκκλήσι του Αγίου Γερασίμου της Πολυκλινικής Αθηνών, που βρίσκεται στη γωνία των οδών Σωκράτους και Πειραιώς, δίπλα στην Ομόνοια. Στη θέση αυτή ζήτησε ο ίδιος να διορισθεί, διότι, ήθελε να βρίσκεται κοντά στους πάσχοντες στις δυσκολότερες στιγμές της ζωής τους. Στην Πολυκλινική άσκησε τα καθήκοντα του εφημέριου επί τριάντα τρία συνεχή έτη, στην έρημο της Ομονοίας, όπως έλεγε ο ίδιος, αντί της ερήμου του Αγίου Όρους, όπως ποθούσε η ψυχή του. Για τη συντήρηση τόσο του εαυτού του, όσον και των γονέων του και μερικών άλλων στενών οικείων του, των οποίων την προστασία είχε αναλάβει, επειδή ο μισθός του ήταν πολύ μικρός, αναγκάσθηκε να εργασθεί βιοποριστικά και οργάνωσε μαζί τους διαδοχικά ορνιθοτροφείο και πλεκτήριο.

Από το 1955 είχε μισθώσει από την ιερά Μονή Πεντέλης το ευρισκόμενο στην Παλαιά Πεντέλη μονύδριο του Αγίου Νικολάου με την αγροτική περιοχή του, την οποία καλλιεργούσε συστηματικά και φιλόπονα, θέλοντας να συστήσει εκεί το ησυχαστήριο, που τελικά εγκατέστησε αλλού. Στις 16.3.1970 έλαβε μικρή σύνταξη ως συμπληρώσας τριακονταπενταετία και αποχώρησε τυπικά από την υπηρεσία του στην Πολυκλινική.

Η δοκιμασία της ασθένειας

Ο Όσιος Πορφύριος πέρα από την αρχική ασθένειά του, εξαιτίας της οποίας και βγήκε από το Άγιον Όρος, δοκιμάσθηκε και με πολλές άλλες, κατά καιρούς, ασθένειες. Προς το τέλος της υπηρεσίας του στην Πολυκλινική αρρώστησε από πάθηση των νεφρών και εγχειρίσθηκε πολύ καθυστερημένα. Επίσης, λόγω των κόπων του κατά τη μεταφορά βαριών φορτίων στο σπίτι του στα Τουρκοβούνια, όπου έμενε για πολλά χρόνια, επεδεινώθη η κήλη του, από την οποία πολύ εταλαιπωρείτο μέχρι της κοιμήσεώς του. Στις 20.8.1978, ευρισκόμενος στον Άγιο Νικόλαο Καλλισίων, υπέστη έφραγμα του μυοκαρδίου και μεταφέρθηκε επειγόντως στο νοσηλευτήριο “Υγεία”, όπου ενοσηλεύθη επί 20ήμερον. Αργότερα, όταν πλέον είχε εγκατασταθεί σε προχειρότατο οικίσκο του κατασκευαζομένου στο Μήλεσι μετοχίου του Ησυχαστηρίου που είχε ιδρύσει, υποβλήθηκε σε εγχείρηση καταρράκτη στο αριστερό μάτι και από σφάλμα του γιατρού καταστράφηκε το μάτι και μετά από λίγα χρόνια (1987) ο Γέροντας τυφλώθηκε εντελώς. Από τις συνεχείς ασθένειες διαταράχθηκε πολύ η σωματική του υγεία, αλλά συνέχισε το έργο του πνευματικού πάρα πολλές φορές μέσα σε φρικτούς πόνους.

Η πνευματική διαθήκη και η Αγιοκατάταξη

Στην πνευματική διαθήκη του γράφει: «Εύχομαι τα πνευματικά μου παιδιά να αγαπήσουν το Θεό, που είναι το παν, για να μας αξιώσει να μπούμε στην επίγειο άκτιστη Εκκλησία του. Γιατί από εδώ πρέπει να αρχίσουμε. Εγώ πάντα είχα την προσπάθεια να προσεύχομαι και να διαβάζω τους ύμνους της Εκκλησίας, την Αγία Γραφή και τους βίους των Αγίων μας και εύχομαι και εσείς να κάνετε το ίδιο. Εγώ προσπάθησα με τη χάρι του Θεού να πλησιάσω τον Θεό και εύχομαι και σεις να κάνετε το ίδιο. Παρακαλώ όλους σας να με συγχωρέσετε για ό,τι σας στενοχώρησα Ιερομόναχος Πορφύριος .Εν Καυσοκαλυβίοις τη 4/17 Ιουνίου 1991»

Ο Όσιος Πορφύριος κοιμήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1991 στο Κελί του στα Καυσοκαλύβια. Στην αγιοκατάταξή του προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την συνεδρίασή της 27ης Νοεμβρίου 2013 υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο. Η μνήμη του τελείται στις 2 Δεκεμβρίου.

Πηγή: orthodoxianewsagency.gr