Η Ευαγγελική περικοπή για την Εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου…
Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον (ι΄ 38-42)
Καθώς πορευόταν με τους μαθητές του ο Ιησούς, μπήκε σ’ ένα χωριό, και τον υποδέχτηκε σπίτι της κάποια γυναίκα που την έλεγαν Μάρθα.
Αυτή είχε μια αδερφή που ονομαζόταν Μαρία, κι η οποία κάθισε στα πόδια του Ιησού και άκουγε τη διδασκαλία του.
Αντίθετα, η Μάρθα δούλευε ασταμάτητα για να τους περιποιηθεί. Πήγε λοιπόν στον Ιησού και του είπε: «Κύριε, δε νοιάζεσαι που η αδερφή μου με άφησε μόνη να σε περιποιούμαι; Πες της, λοιπόν, να με βοηθήσει».
Ο Ιησούς της αποκρίθηκε: «Μάρθα, Μάρθα, ασχολείσαι κι αγωνιάς για πολλά πράγματα,
ενώ ένα μόνο χρειάζεται. Αυτό διάλεξε η Μαρία, και δεν πρόκειται να της το αφαιρέσει κανείς».
Μετάφραση: Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον (ι΄ 38-42)
Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον (ια΄ 27-28)
Ενώ έλεγε αυτά ο Ιησούς, κάποια γυναίκα από το πλήθος έβγαλε μια δυνατή φωνή και του είπε: «Χαρά στη μάνα που σε γέννησε και σε θήλασε!»
Κι εκείνος είπε: «Χαρά σ’ εκείνους που ακούν το λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν!»
Σχόλιο (ι΄ 38-42)
Η ψυχή μας χρειάζεται τον Χριστό για να θεραπευτεί. Και έτσι να κερδίσει την Βασιλεία των Ουρανών.
Χρειάζεται η ψυχή μας να τρέφεται με τον Λόγο του Θεού, για να καλλιεργεί έτσι την καρδιά μας με την αλήθεια, ώστε να ξέρει την αλήθεια, και έτσι να μπορεί να εφαρμόσει την αλήθεια.
Η ερμηνεία για το ευαγγελικό απόσπασμα είναι η εξής:
Η Μαρία αδιαφόρησε για τα υλικά πράγματα, για να ακούσει τα απαραίτητα. Που τα απαραίτητα είναι ότι λέει ο Λόγος του Θεού. Γιατί αυτά τα λόγια τρέφουν σωστά την ψυχή, και την οδηγούν στην Βασιλεία των Ουρανών, εφόσον βέβαια τα εφαρμόσει ο άνθρωπος.
Ο Χριστός είναι η τροφή που τρέφει το πνεύμα μας, και χωρίς Χριστό ο άνθρωπος δεν πρόκειται να ζήσει την αιώνια ζωή της Βασιλείας των Ουρανών.
Σχόλιο (ια΄ 27-28)
Κάποια γυναίκα από το πλήθος θαύμασε τόσο πολύ τον λόγο του Κυρίου, όπου μακάρισε την Παναγία, και είπε: Χαρά στη μάνα που σε γέννησε και σε θήλασε!
Κι εκείνος είπε: «Χαρά σ’ εκείνους που ακούν το λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν!».
Γι’ αυτό ας ακούσουμε τον Κύριο για να είμαστε ευτυχισμένοι για πάντα, γιατί είναι στο χέρι μας, και δεν είναι κάτι ακατόρθωτο.
Αρχικό Κείμενο (ι΄ 38-42)
Εν δὲ τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά· γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτόν.
καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαριάμ, [ἣ] καὶ παρακαθεσθεῖσα πρὸς τοὺς πόδας τοῦ κυρίου ἤκουεν τὸν λόγον αὐτοῦ.
ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπεν, Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπεν διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται.
ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ κύριος, Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ θορυβάζῃ περὶ πολλά,
ἑνὸς δέ ἐστιν χρεία· Μαριὰμ γὰρ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται αὐτῆς.
Αρχικό Κείμενο (ια΄ 27-28)
᾽Εγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις φωνὴν γυνὴ ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ, Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας.
αὐτὸς δὲ εἶπεν, Μενοῦν μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ θεοῦ καὶ φυλάσσοντες.
