«Μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5.3).

Μακάριοι καί πανευτυχεῖς εἶναι ἐκεῖνοι πού ταπεινά συναισθάνονται τήν πνευματική τους φτώχεια καί τήν ἐξάρτηση ὅλου τοῦ ἑαυτοῦ τους ἀπό τόν Θεό, γιατί εἶναι δική τους ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Πρῶτο γνώρισμα τοῦ ἀληθινά εὐτυχισμένου ἀνθρώπου εἶναι ἡ «πτωχεία τῷ πνεύματι». Ἀπό τόν δρόμο αὐτό θά ἀρχίσουμε καί θά συνεχίσουμε μέ σταθερά βήματα γιά τήν αἰώνια εὐτυχία. Ἡ βάση ὅλης τῆς χριστιανικῆς ἀρετῆς καί τό θεμέλιο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς εἶναι ἡ «πτωχεία τοῦ πνεύματος».

Ἄν, ἀγαπητοί μου, συνέχεια στή ζωή μας ἐπιστρέφουμε στόν ἑαυτό μας καί τόν γνωρίζουμε καλύτερα καί συντριβόμεθα ἀπό τή γυμνότητά μας καί ἐπικαλούμεθα τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, εἴμαστε μακάριοι. Θά κερδίσουμε τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό λέει ὁ πρῶτος μακαρισμός «Μακάριοι οἱ φτωχοί τῷ πνεύματι ὅτι αὐτῶν ἐστί ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν».

Ἡ ἀρετή τοῦ πρώτου μακαρισμοῦ, λοιπόν, καί τό πρῶτο χαρακτηριστικό γνώρισμα τῶν μακαρίων, τῶν πραγματικά εὐτυχισμένων ἀνθρώπων, εἶναι ἡ φτώχεια τοῦ πνεύματος, ἡ ταπείνωση.

Τήν ἔχουμε; Ἄς διερωτηθοῦμε καί ἄς ἐρευνήσουμε τόν ἑαυτὀ μας

Βεροίας Παντελεήμων