Αν ανοίξουμε ένα μεγάλο και φαρδύ πηγάδι για να παίρνουμε νερό και να ζούμε και μέσα σε αυτό πέσει ένας τεράστιος βράχος και το κλείσει τότε αμέσως θα ψάξουμε να βρούμε τρόπο να βγάλουμε αυτόν τον τεράστιο βράχο, για να έχουμε και πάλι ζωή, αλλιώς θα διψάσουμε και θα χαθούμε.

Αν πάλι πέφτουν σε αυτό το πηγάδι μικρές πετρούλες συνέχεια και δεν φροντίζουμε συχνά να το καθαρίζουμε, τότε και πάλι θα φράξει και πάλι θα διψάσουμε και θα χαθούμε.

Μάλιστα, ο τεράστιος βράχος ίσως αφήσει και ελάχιστα, μικρούτσικα, ανοίγματα για να ακούμε το νερό, ενώ οι πετρούλες υπάρχει κίνδυνος να το φράξουν ερμητικά και να μην ακούμε το νερό και να ξεχάσουμε την ύπαρξη του πηγαδιού.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι μεγάλες αμαρτίες μοιάζουν με τον τεράστιο βράχο και οι μικρές αμαρτίες μοιάζουν με τις πετρούλες, όμως εμείς ας σταθούμε στο αποτέλεσμα.

Κλείνει το πηγάδι και από τον βράχο και από τις πετρούλες.

Έτσι και οι αμαρτίες, μεγάλες η μικρές, μας κρατούν στην άρνηση του Θεού και την πτώση.

Μας χωρίζουν από την Αλήθεια, την Ζωή, την Αγάπη, τον Θεό μας.

Χρειάζεται και επιβάλλεται αγώνας επιστροφής.

Πηγή: ekklisiaonline.gr