Σύγχρονα θαύματα των Αγίων Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη…

«Ετοιμαζόντουσαν να τον πάνε στον ψυχιατρείο…»

Την Άνοιξη του 2015 ήρθα για πρώτη φορά στο Μοναστήρι των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα σε απογευματινό προσκύνημα με την Ενορία μου Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Αττικής.

Από παλιότερα όταν προσευχόμουν, επικαλούμην και τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, χωρίς όμως να τους ξέρω καλά. Δεν ήξερα ούτε τη ζωή, ούτε τα θαύματά τους. Όταν ήρθαμε στη Μονή Τους και Τους προσκυνήσαμε και επικαλεστήκαμε τη Βοήθειά Τους, ζήσαμε ένα τέτοιο μεγάλο θαύμα που θαύμασα την πρόνοια του Θεού, που Τους επικαλούμουν χωρίς να ξέρω γι’ Αυτούς.

Συγκεκριμένα, επικαλεστήκαμε τη βοήθεια των Αγίων, διότι ο άντρας της αδελφής μου στη Νέα Σμύρνη είχε πάθει πολύ βαριά κατάθλιψη. Δεν έβγαινε από το σπίτι 3-4 χρόνια, έτρωγε ελάχιστα –κι’ αυτό με το ζόρι–, ήθελε να αυτοκτονήσει, είχε φοβίες φοβερές και είχε καταντήσει πετσί και κόκκαλο. Τη νύχτα δεν κοιμόταν. Έλεγε «Θα ’ρθούνε το πρωί να με πάρουνε». Με το χέρι του μετρούσε τους τοίχους. Ετοιμαζόντουσαν να τον πάνε στο ψυχιατρείο. Δεν ήθελε όμως με τίποτα γιατρούς, δεν έπαιρνε ποτέ τα φάρμακά του, ούτε καν για την καρδιά του που είχε πρόβλημα. Δεν τον αφήνανε πια καθόλου μόνο του, μήπως κάνει κακό στον εαυτό του. Είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο να είναι έτοιμος να πεθάνει και όλοι λέγαμε «είναι θέμα ημερών, ελάτε να τον δείτε πριν πεθάνει».

Ήρθαμε, λοιπόν, στη Μονή των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης και παρακαλέσαμε τους Αγίους, πήραμε Αγιασμό των Αγίων και του ρίχναμε λίγο αγιασμό κάθε μέρα στο νερό του και ικετεύαμε τους Αγίους καθημερινά να τον βοηθήσουν. Ε, λοιπόν, σε λίγες μέρες άρχισε να αλλάζει η συμπεριφορά του. Και μέσα σε ένα μήνα το πολύ έγινε εντελώς καλά.

Τώρα τρώει, έχει κανονική επικοινωνία με τους οικείους του, έχει σώας τας φρένας του, παίρνει τα φάρμακα της καρδιάς του, ενδιαφέρεται για τα προβλήματα της χώρας μας που παρακολουθεί στην τηλεόραση, έχει επανέλθει ψυχολογικά και συμπεριφέρεται φυσιολογικά. Τεράστια αλλαγή, πολύ μεγάλο και συγκλονιστικό θαύμα ζήσαμε, εσώθη ο άνθρωπος και έγινε όπως πριν την κατάθλιψη.

Αισθανόμαστε μεγάλη χαρά και μεγάλη ευγνωμοσύνη στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη. Δόξα στο Θεό και τους Αγίους Του.

Μ.Φ.

Μεταμόρφωση Αττικής

Ο Άγιος Ραφαήλ θεραπεύει πρόβλημα στα νεφρά

Χριστός Ανέστη πάτερ Ραφαήλ.

Στις 4 Μαρτίου μπήκα στο νοσοκομείο Γενηματά. Ήμουν χάλια, έχω πρόβλημα στα νεφρά μου και είπαν οι γιατροί είναι δύσκολα τα πράγματα, λόγω ηλικίας μου 77 χρόνων που είμαι, δεν θα έχω αποτελέσματα και θα καταλήξω σε αιμοκάθαρση και παίρνω βαρεία φάρμακα κορτιζόνη και άλλα. Βγήκα από το νοσοκομείο και μου είπαν κάθε εβδομάδα να πηγαίνω. Μου είπε το παιδί μου, θα αντέξεις να πάμε και φέτος στον Άγιο Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα για να παραγγείλω τους άρτους. Της είπα ναι. Ανέβηκα σιγά-σιγά στο Βράχο και προσκύνησα. Κάνω το σταυρό μου και γυρίζω το βλέμμα μου στον Άγιο Ραφαήλ, και βλέπω τα μάτια του να μεγαλώνουν και να με κοιτάζουν δεξιά και αριστερά, και είπα, κάτι θα μου συμβή καλό. Στις 17 Απριλίου 2015 πήγα για εξέταση, και οι γιατροί βλέπουν τις εξετάσεις μου και λέει ο Γιατρός, τα στοιχεία είναι της κυρίας. Οι εξετάσεις όμως δεν δείχνουν τίποτα. Μείνανε άφωνοι γιατί περιμένανε τα χειρότερα και πάω καλά με τη βοήθεια των Άγιων, που τους έχω προστάτες και σταυρώνομε κάθε μέρα με το λαδάκι τους.

Φιλώ με σεβασμό το χέρι σας.

Μ.Ζ.

«Έγινε το θαύμα μου»

Η ιστορία μου και η γέννηση του παιδιού μου ξεκινά πριν από ένα χρόνο περίπου, ενώ είχα επισκεφτεί την συνυφάδα μου. Κάθοντας λοιπόν και κουβεντιάζοντας μου ανέφερε για τον Άγιο Ραφαήλ, Άγιο Νικόλαο και Άγια Ειρήνη ότι την είχε βοηθήσει πολύ για τη γέννηση της κορούλας της. Εγώ με τον α-ντρα μου είχαμε συνεχώς το θέμα για την απόκτηση ενός παιδιού, εκείνος δεν ήθελε ούτε στην ιδέα να ακούση για παιδί. Τον ίδιο μήνα είχα κάτι πόνους στη μήτρα, νόμιζα ότι ήμουν έγκυος, αλλά τελικά και αφού νοσηλεύτηκα στο νοσοκομείο είχα αιμορραγικές κύστες. Μετά από 2-3 μέρες αφού βγήκα από το νοσοκομείο έκανα μία επανεξέταση και μου είπε η γιατρός τότε ότι για 2 μήνες δεν θα μπορέσω να αποκτήσω παιδί, να σημειώσω ότι ποτέ δεν είχα γυναικολογικό πρόβλημα. Παρ’ όλο που η γιατρός μου είπε γι’ αυτήν την απόφαση δεν έχασα τη πίστη ότι ο Άγιος Ραφαήλ θα με βοηθούσε για την απόκτηση του μωρού μου. Τον ίδιο μήνα έμεινα έγκυος στο μονάκριβο γιο μου. Έγινε το θαύμα μου. Μετά από κάποιες εξετάσεις που έκανα διαπιστώθηκε στο μωρό μου ότι είχε ηχογενείς εστίες στην καρδούλα του. Θυμάμαι εκείνη τη μέρα η χειρότερή της ζωής μου. Έκλαιγα ασταμάτητα δεν μπορούσε να με κάνει καλά ούτε ο άντρας μου. Δεν ήξερα που να απευθυνθώ και έτσι έψαχνα στο ίντερνετ για τον Άγιο Ραφαήλ και να ζητούσα βοήθεια. Βρήκα το τηλέφωνο της Ιεράς Μονής του Άγιου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνος και πήρα τηλέφωνο χωρίς να ξέρω με ποιόν θα μιλήσω, απλά πήρα και το σήκωσε τότε κάποιος μοναχός και του είπα το πρόβλημά μου. Νόμιζα ότι δεν θα μου δώσει καμία σημασία, εκείνος όμως μου μίλησε και μου είπε ότι με τη βοήθεια του Άγιου Ραφαήλ το μωρό μου θα γινόταν καλά. Μου είπε να λέω την εξής προσευχή «Άγιε Ραφαήλ, προχώρα εσύ μπροστά». Από τότε έλεγα καθημερινά τη προσευχή που είχε πει ο μοναχός. Μετά τον δεκαπενταύγουστο ο θείος μου νοσηλεύτηκε με σοβαρό έμφραγμα. Είπαν οι γιατροί τότε στην μητέρα μου ότι ήταν απαραίτητο να γίνει χειρουργείο, έγινε το σοβαρό χειρουργείο και βγαίνοντας ο γιατρός είπε στη μητέρα μου ότι μάλλον θα γίνη το μοιραίο. Ενώ μιλώντας με τη μητέρα μου της είπα να λέει την προσευχή που μου είχε πει τότε ο μοναχός «Άγιε Ραφαήλ προχώρα εσύ μπροστά». Μετά από μία ώρα ήρθε ο γιατρός είπε πρέπει να έγινε θαύμα … δεν εξηγείται διαφορετικά. Για να επανέλθω εγώ γέννησα ένα υγιέστατο αγοράκι 3.775 κιλά φυσιολογικά. Ο Άγιος Ραφαήλ πραγματοποίησε το θαύμα μετά από την προσευχή μου. Χάρη στους μοναχούς της Ιεράς Μονής Άνω Σουλίου Μαραθώνος, η πίστη μου μεγάλωσε προς τον Κύριο και τη μητέρα του Παναγία και τον προστάτη μου Άγιο Ραφαήλ. Ευχαριστώ θερμά.

Α. Κ., Ιωάννινα

«Μετάνιωσα που φάνηκα άπιστη και αδύναμη…»

Πάει καιρός αρκετός που θέλω να γράψω αυτό το γράμμα… για να πω την αλήθεια, αυτήν που βίωσα τόσο έντονα όταν έμεινα έγκυος στον δεύτερο γιο μου, τώρα πάμε τριών μηνών, δοξασμένο το όνομα του Αγίου Ραφαήλ, της Αγίας Ρηνούλας (έτσι την αποκαλώ εγώ γιατί είναι το κοριτσάκι της καρδιάς μου) και φυσικά του Αγίου Νικόλα. Τολμώ να ομολογήσω πως τόσα χρόνια, παρ’ ότι πιστή δεν γνώριζα τους συγκεκριμένους Αγίους, ήταν τότε που σε μία κατά τα άλλα φυσιολογική εγκυμοσύνη που την παρακολουθούσε όπως και στο πρώτο παιδί ένας μαιευτήρας – εμβρυολόγος (ειδικότητα στον υπέρηχο εμβρύου με πτυχίο του κορυφαίου Κύπριου Νικολαΐδη στο Λονδίνο, δηλαδή σαν να λέμε ο γιατρός μου είναι σύγχρονος και καταπληκτικά εκπαιδευμένος στην ανάλυση ανάπτυξης του εμβρύου μέσω του υπερήχου). Όταν λοιπόν περίπου στον 5ο μήνα ήρθε η ώρα της εξέτασης Β ε­πί­πε­δου (εξέταση που μετράει ο γιατρός ένα – ένα τα όργανα του εμβρύου από αρτηρίες καρδιά εγκέφαλο μέχρι άκρα νεφρά έντερα πρόσωπο κ.τ.λ.). Τότε λοιπόν άρχισαν όλα. Στον εγκέφαλο όλοι έχουμε δύο μικρά μπαλονάκια με εγκεφαλικό υγρό, στο δικό μου μωρό τα μπαλονάκια αυτά ήταν παραγεμισμένα με αποτέλεσμα να πρέπει να κάνω αμνιοπαρακέντηση γιατί αυτό καταρχάς σχετιζόταν με το σύνδρομο Down, λοιπόν μου έβαλαν βελόνα στην κοιλιά, πήραν υγρό αμνιακό, το εξέτασαν και τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά, ευτυχώς. Τώρα έμεινε κάτι επίσης σημαντικό, τα παραγεμισμένα μπαλονάκια εμπόδιζαν τον εγκέφαλο να μεγαλώσει, εκεί μετά και από την μαγνητική που έκανα το επιβεβαίωσαν και τότε λύγισα… όλα μαύρισαν, κλείστηκα στο δωμάτιο και έκλαιγα όλη μέρα, μου είχαν κοπεί τα πόδια στο άκουσμα του γιατρού να λέει «ας μας λυπηθεί ο Θεός». Ντρέπομαι να το πω όμως πρέπει να φανώ ειλικρινής… Τότε σκέφτηκα να το τελειώσω και επειδή δεν επιτρεπόταν εδώ, έψαχνα διαβατήριο για Λονδίνο, έβλεπα εφιάλτες ότι μου ανοίγουν την κοιλιά και μου το παίρνουν, ένα δράμα σκέτο, άλλες φορές ούρλιαζα, άλλες σιωπή και σκοτάδι, τύψεις για τις σκέψεις μου, τι μάνα ήμουν Θεέ μου. Ο Θεός ήξερε, μαζί και ο Άγιος… (εξομολογήθηκα αργότερα στον αγαπημένο μου πάτερ Θεμιστοκλή στην ενορία μας στον Άγιο Ελευθέριο Αχαρνών) μετάνιωσα που φάνηκα άπιστη και αδύναμη, έστω και για τόσο λίγο 2 ημέρες μετά την μαγνητική. Μία ημέρα ψάχνοντας να βρω κάτι μετρητές για το ζάχαρό μου, επειδή είχαμε μετακομίσει πρόσφατα δεν είχα ιδέα που μπορεί να ήταν. Βρήκα μία μικρή εικόνα του Αγίου Ραφαήλ με την Άγια Ρηνούλα και τον Άγιο Νικόλαο, έμεινα να κοιτάζω, προσπαθώντας να θυμηθώ, ποιοί είναι αυτοί οι Άγιοι και που βρήκα την εικόνα. Την επόμενη μέρα στην δουλειά (βοηθάω τον άνδρα μου που είναι οδοντίατρος) χτυπάει το κουδούνι και έρχεται μια κυρία παλιά ασθενής και μου λέει… έμαθα πως είσαι έγκυος και θέλησα να σου δώσω αυτό «είναι ένα βαμβάκι με λάδι από τον Άγιο Ραφαήλ Μυτιλήνης» μου λέει. Τα έχασα, δυό φορές απανωτά ο ίδιος Άγιος. Την ίδια ημέρα έψαχνα στο ίντερνετ για τα προβλήματα του εμβρύου και έβλεπα παντού «θαύμα έκανε ο Άγιος Ραφαήλ σε αυτό το πρόβλημα… στο άλλο πρόβλημα κ.τ.λ.».

Όλα σχετίζονταν με έμβρυα, τότε ήταν που μου χτύπησε καμπανάκι. Θέλω να τον γνωρίσω είπα και έτρεξα να μάθω πληροφορίες στο ίντερνετ. Όση ώρα έψαχνα μύριζα μύρο, τα έμαθα όλα και για τους τρεις τι πέρασαν από τους Τουρκαλαράδες, μακελειό, έκλαψα λες και ήμουν μπροστά. Τότε ήταν που έψαξα να βρω Άγιο Ραφαήλ στην Αθήνα. Βρήκα Άνω Σούλι Μαραθώνα. Θεολόγε, λέω στον άνδρα μου, θέλω να με πας. Ήταν Πέμπτη 12/6/2014 όταν άγγιξα τον Βράχο, όταν τον πρωτοείδα ήταν σαν να με γέννησε ξανά. Μύριζα μύρο συνέχεια, έπινα κάθε πρωί Αγιασμό του Άγιου Ραφαήλ Μαραθώνα και έβαζα 3 με 4 φορές την ημέρα λαδάκι στην κοιλιά από το ακοίμητο καντήλι του Αγίου, προσευχή καθημερινή, του μιλούσα συνέχεια. Πέρασαν οι μήνες και λίγο πριν γεννήσω τον Ιωάννη μου, οι μετρήσεις είχαν πέσει, τα μπαλονάκια μίκρυναν, ο εγκέφαλος μεγάλωσε κανονικά, επιστημονικός όρος δεν υπάρχει «διάταση κοιλιών εγκέφαλου» πια, μου είπε ο γιατρός μου! Έκλαψα από ευτυχία πια, όλα ήταν τέλεια, ήταν θαύμα. Όλα πήγαν καλά, γέννησα με καισαρική ένα υγιέστατο αγοράκι 3,800 κιλά πολύ όμορφο με ένα σημάδι στο μέτωπο που θύμιζε ανεπαίσθητα σταυρό!!! Δεν το πίστευα. Το λαδάκι του Αγίου που σταύρωνα την κοιλιά το έβαζα πάντα εκεί που ήταν το κεφάλι του μωρού (το ήξερα λόγω των συχνών υπερήχων). Αιμαγγίωμα το ονόμασαν οι γιατροί, εγώ όμως αισθάνομαι ότι ο Άγιος θέλησε να μου δείξει πως ήταν εκεί. Να σημειώσω πως 5 ημερών το μωρό έπαθε πνιγμό επειδή του ανέβηκε το γάλα στον ύπνο του, είχε μαυρίσει, το πήγαμε στο νοσοκομείο και παρακαλούσα «Άγιέ μου, μη μου το πάρεις. Σώσε το.» Όταν βγήκε ο άνδρας μου και μου είπε πως του ρούφηξαν με αναρρόφηση τα υγρά και το έσωσαν. Σχεδόν από το στρες έπεσα κάτω, και τότε ένιωσα τον Άγιο να μου λέει, σήκω όρθια. Άγιε Ραφαήλ μου, Άγια Ρηνούλα, Άγιε Νικόλα. Μεγάλη η μεσιτεία σας προς τον Θεό για την οικογένειά μου!! Σας αγαπώ βαθειά, σας σκέφτομαι συνέχεια.

Μαρία Κ., Αγ. Ελευθέριος, Αθήνα.

(Θα ήθελα να δημοσιεύσετε ό,τι μπορείτε από το γράμμα για να δώσουμε κουράγιο σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη)

«Εγώ ξέρω ότι στο χειρουργείο δεν ήμουνα μόνη»

Έχω έλθει στο μοναστήρι σας και το πόσο καλά νιώθω όταν είμαι εκεί δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Θέλω και εγώ να σας πω ότι οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη είναι για την οικογένειά μου προστάτες. Μας έχουν βοηθήσει σε πολλές δύσκολες στιγμές που έχουμε περάσει.

Το 1995 αρρώστησε ο άντρας μου, από έμφραγμα και του δημιούργησε πολύ σοβαρό πρόβλημα στην καρδιά. Τον έταξα στον Άγιο Ραφαήλ και ενώ κανένας γιατρός δεν περίμενε ότι θα βγει ζωντανός από ένα χειρουργείο, αυτός βγήκε και είναι μέχρι σήμερα καλά. Όλες τις μέρες που ήταν δύσκολες στην εντατική και στο δωμάτιο, έβλεπε, όπως μου είπε, έναν καλόγερο να κάθεται δίπλα του. Και έφυγε αφού οι γιατροί άρχισαν να βλέπουν κάποια βελτίωση.

Να σημειώσω ότι δεν ήξερε ότι τον είχα τάξει στον Άγιο Ραφαήλ. Πάντα είχα δίπλα του την Παναγία την Προυσιώτισσα. Αυτός όμως έβλεπε να τον προσέχει ένας ψηλός καλόγερος για τουλάχιστον 20 μέρες που είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα. Οι γιατροί μέχρι τώρα δεν μπορούν να καταλάβουν πως έζησε.

Και τώρα για μία ακόμη φορά ο Άγιος Ραφαήλ και η συνοδεία του βρέθηκαν προστάτες μου. Μετά από παρακέντηση που έγινε σε όγκο στο στήθος μου, βρέθηκαν καρκινικά κύταρα. Ο γιατρός είπε ότι μπορεί να αφαιρέσει το στήθος αν είχε εξαπλωθεί πολύ.

Ήρθα στο μοναστήρι σας και μου δώσατε λαδάκι και σταύρωνα τον όγκο, μου διαβάσατε ευχή υπέρ υγείας και να μην σας κουράζω, όταν έκανα εισαγωγή για το χειρουργείο, ο γιατρός μου έλεγε συνέχεια ότι βλέπει τον όγκο να μαλακώνει στην ψηλάφηση που έκανε και ενώ περίμενα να μου αφαιρέση το στήθος (γιατί εκτός από την παρακέντηση και η μαστογραφία έδειχνε πρόβλημα) βγήκε ο γιατρός από το χειρουργείο και είπε στο παιδί μου ότι όλα είναι αρνητικά, δεν υπάρχει καρκίνος.

Εγώ ξέρω ότι στο χειρουργείο δεν ήμουνα μόνη, είχα κοντά μου, δίπλα μου τον Άγιο Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη και από πάνω μου την Παναγία να με προστατεύει. Αυτό ζητούσα κάθε βράδυ στην προσευχή μου να μην με αφήσουν μόνη με τους γιατρούς και δεν με άφησαν. Θα τους ευχαριστώ όσο θα ζω.

Παρασκευή Π.,

Ίλιον

«Η θεραπεία ήταν ο Άγιος Ραφαήλ»

Είμαι κι’ εγώ μια πιστή που αξιώθηκα να γνωρίσω τη χάρη του Αγίου Ραφαήλ. Τον Ιανουάριο του 2014 ο πατέρας μου έκανε εξετάσεις αίματος για PSA. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι το PSA ήταν πάρα πολύ ανεβασμένο, δηλαδή καρκίνος του προστάτη. Πήγαμε σε ουρολόγο και κάναμε βιοψία προστάτη. Η βιοψία έδειξε πολύ κακοήθη καρκίνο προστάτη. Μετά τη βιοψία άρχισε να έχει τρομερούς πόνους στη λεκάνη, στο αριστερό πόδι και αργότερα και στο δεξί πόδι που όλο και δυνάμωναν. Επειδή εδώ και χρόνια γνώριζα τον Άγιο Εφραίμ και μας είχε βοηθήσει πολύ, κάνοντας πολλά θαύματα, τον επικαλούμασταν συνεχώς, για να μας βοηθήσει στον δύσκολο αυτό αγώνα. Ο πατέρας μου έκανε αξονική και σπινθηρογράφημα οστών για να δούμε αν είχε κάνει μετάσταση στα οστά. Οι εξετάσεις έδειξαν μετάσταση στα οστά. Συμβουλευτήκαμε ογκολόγο, ο οποίος μας έστειλε στο νοσοκομείο «ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ» για ακτινοβολίες. Όταν πήγε η μητέρα μου για να κανονίσει τις ακτινοβολίες στο «ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ», της είπαν ότι δεν υπάρχουν ραντεβού και έπρεπε να πάει στο «Αττικόν» νοσοκομείο. Αυτό μας στεναχώρησε διότι μένουμε Αμπελόκηπους και θα ήταν δύσκολη η μετακίνηση. Πήγε στο «Αττικόν» νοσοκομείο η μητέρα μου για να συννενοηθεί για τις ακτινοβολίες. Εκεί προσευχόταν συνέχεια. Της είχα πει να παρακαλεί τον Άγιο Εφραίμ, τον Αρχάγγελο Μιχαήλ και τον Αρχάγγελο Ραφαήλ που θεραπεύει. Όταν της τηλεφώνησα στο νοσοκομείο, μου είπε σαστισμένη: «Παρακάλεσα τον Άγιο Εφραίμ, τον Αρχάγγελο Μιχαήλ και τον Άγιο Ραφαήλ». Και της λέω «σου είπα Αρχάγγελο Ραφαήλ, όχι Άγιο Ραφαήλ». Εκείνη μπερδευόταν και έλεγε συνέχεια τον Άγιο Ραφαήλ.

Το βράδυ βλέπω στον ύπνο μου ότι βρέθηκα σ’ ένα βράχο κοντά στη θάλασσα, μ’ ένα μικρό χώρο σαν εκκλησάκι με κάγκελα. Υπήρχε πολύς κόσμος. Το μέρος μου ήταν εντελώς άγνωστο. Ξαφνικά ακούω μια φωνή που μου λέει: «Δεν ήταν ο Άγιος Εφραίμ που βοήθησε, αλλά εγώ ο Άγιος …» και ξυπνάω χωρίς να προφτάσω να ακούσω το όνομά του. Κοίταξα το ημερολόγιο και είδα ότι ήταν η γιορτή του Αγίου Ραφαήλ. Κατάλαβα ότι ο Άγιος που μας βοήθησε και μου μίλησε ήταν ο Άγιος Ραφαήλ. Και λέω ότι μας βοήθησε γιατί κανόνισαν να γίνουν οι ακτινοβολίες στο στρατιωτικό νοσοκομείο «401», το οποίο ήταν πέντε λεπτά από το σπίτι μας. Μπήκα στο ίντερνετ για να διαβάσω θαύματα του Αγίου Ραφαήλ και βλέπω ότι το μέρος που ονειρεύτηκα ήταν η Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα. Γνώριζα ότι υπήρχε μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στη Μυτιλήνη, αλλά δεν γνώριζα ότι υπήρχε μοναστήρι και στο Άνω Σούλι Μαραθώνα. Μου το φανέρωσε ο Άγιος Ραφαήλ. Έτσι κατάλαβα ότι θα μας βοηθούσε ο Άγιος Ραφαήλ, Μεγάλη η Χάρη Του. Ένα άλλο θαύμα που έκανε ήταν στον ξάδελφό μου Γαβριήλ ο οποίος είχε καρκίνο στον εγκέφαλο και έκανε μετάσταση στο πάγκρεας. Μετά από επίσκεψη του Γαβριήλ στη Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνα και προσευχές, η αξονική έδειξε ότι ο όγκος στον εγκέφαλο μειώθηκε και στο πάγκρεας εξαφανίστηκε χωρίς χημειοθεραπεία. Η θεραπεία ήταν ο Άγιος Ραφαήλ.

Συγνώμη αν σας κούρασα, αλλά ένιωθα υποχρέωση και ευγνωμοσύνη να γράψω τα θαύματα του Αγίου Ραφαήλ για να πιστέψει ο κόσμος ότι όλοι οι Άγιοι βοηθούν αρκεί να το ζητήσουμε με πίστη και να εμπιστευτούμε τη ζωή μας στα χέρια του Θεού, διότι εκείνος γνωρίζει καλύτερα ποιό είναι το σωστό για εμάς.

Σ’ ευχαριστώ πολύ Άγιε Ραφαήλ που μπήκες στη ζωή μας και για την βοήθειά σου. Σε θεωρώ προστάτη της οικογενείας μου και των δικών μου ανθρώπων.

Μια πιστή σου

Δέσποινα Π., Αγία Παρασκευή

«Ο Άγιος Ραφαήλ σώζει από θάνατο λόγω απόφραξης της αναπνευστικής οδού»

Παραμονή Παναγίας 2014.

Σεβαστοί πατέρες της Ιεράς Μονής Αγίου Ραφαήλ Άνω Σουλίου. Προσερχόμενη στο μοναστήρι σας να προσκυνήσω τους Αγαπημένους Αγίους Ραφαήλ, τον διάκονό του εν ζωή Άγιο Νικόλαο και την Αγία Ειρήνη, επιθυμώ να προσφέρω σε εκείνους αυτήν την επιστολή όπου αναφέρω το θαύμα που μου έκαναν πέρυσι τέτοιον καιρό, σώζοντας με από θάνατο λόγω απόφραξης της αναπνευστικής οδού. Βρισκόμουν στην κουζίνα του σπιτιού μου και λογομαχούσαμε με στενό συγγενικό μου πρόσωπο. Παραμονές της Παναγίας ο δαίμονας φαίνεται χτυπούσε δυνατά, γιατί οι φωνές ήταν έντονες και η αντιπαράθεση όσο πήγαινε και οξυνόταν. Ξαφνικά, και χωρίς να το έχω πάθει άλλη φορά, ο λαιμός μου φράζει εντελώς και δεν μπορώ να πάρω εισπνοή. Έχω μία αλλεργία στο λαιμό, που με έχει οδηγήσει κάποιες φορές και λόγω ορισμένων έντονων μυρωδιών σε αλλεργική λαρυγγίτιδα, κάτι ιδιαίτερα επικίνδυνο, αφού η εισπνοή σε ελάχιστα δευτερόλεπτα γίνεται αδύνατη και χρειάζεται ένεση κορτιζόνης η και αδρεναλίνη. Δεν μου είχε όμως ξανασυμβεί να το πάθω αυτό λόγω έντονης ομιλίας. Κρατήθηκα με τα δυό μου χέρια στο νεροχύτη και προσπαθούσα απεγνωσμένα να ανασάνω. Ταυτόχρονα είχα πάθει και κρίση βήχα. Το συγγενικό μου πρόσωπο όταν κατάλαβε τη σοβαρότητα, άρχισε έντρομο να επικαλείται το όνομα της Παναγίας. Εγώ πάνω στον πανικό μου, προσπαθούσα να πάρω αέρα από το παράθυρο, αλλά και να πιώ νερό, μήπως αυτό με βοηθούσε. Δεν γινόταν τίποτα. Το μόνο που γινόταν ήταν να ακούγεται ένας δυνατός λαρυγγισμός κάθε φορά που προσπαθούσα να ανασάνω, ενώ το οξυγόνο που έπαιρνα ήταν μηδαμινό. Και τότε μπροστά μου βλέπω τον Αγιασμό του Αγίου Ραφαήλ, τον οποίον έχω συνεχώς κάπου κοντά μου, καθώς και το Άγιο Λαδάκι από το Ακοίμητο Κανδήλι των Αγίων. Αμέσως αρπάζω στα χέρια μου το μπουκαλάκι με τον Αγιασμό και πιέζοντάς το δυνατά μέσα στο στόμα μου νιώθω το Αγιασμένο αυτό νερό να περνάει από το λαιμό μου. Αυτό ήταν. Ο λαιμός μου άνοιξε εκείνο το δευτερόλεπτο και μπόρεσα να πάρω την πρώτη μου ανάσα. Άρχισα να ανασαίνω γρήγορα προσπαθώντας να αναπληρώσω το οξυγόνο που μου είχε λείψει και ευγνωμονώντας τον αγαπημένο μου και σπλαχνικό μου Άγιο Ραφαήλ που δεν με ξεσυνερίστηκε για τα λάθη μου και θαυματούργησε και σε μένα με τρόπο τόσο φανερό.

Μαρία-Χριστίνα Γ.,

Μεταμόρφωση Αττικής

— — — —

«Υπάρχει ο Άγιος Ραφαήλ που κάνει θαύματα. Προσευχήσου σε Αυτόν!»

Εδώ και δύο χρόνια, ενώ βρισκόμουν στο Κατάρ (λόγω της οικονομικής κρίσης) και δούλευα εκεί, άρχισα να έχω φρικτούς πόνους στον αυχένα, στην αριστερή ωμοπλάτη και το αριστερό χέρι, το οποίο μάλιστα μούδιαζε. Το χέρι ειδικότερα άρχισε να ατροφεί, φτάνοντας σταδιακά σε βαθμό 70% ατροφίας. Επισκέφτηκα γιατρούς, μου έδωσαν θεραπείες με φάρμακα, για να δουν πως θα πάω, πως θα ανταποκριθώ δηλαδή. Και επειδή δεν υπήρχε καμμία βελτίωση, έκανα μια μαγνητική τομογραφία, όπου αυτή έδειξε ότι έχω σοβαρότατο πρόβλημα σε τρεις σπονδύλους στον αυχένα μου και ότι η μόνη θεραπεία ήταν να γίνει μια πολύ σοβαρή επέμβαση, όπου θα γινόταν μηχανική ανασύσταση των σπονδύλων. Ο δε νευροχειρουργός που με είδε στην Ελλάδα, τον Ιούλιο του 2013, είπε ότι αν δεν το κάνω σύντομα υπάρχει κίνδυνος να μείνω παράλυτος, γιατί αυτή η πάθηση (ονομάζεται μυελοπάθεια) επηρεάζει όλη τη σπονδυλική στήλη. Πρέπει να συμπληρώσω δε ότι ήταν τόσο τραυματική η κατάστασή μου που επί ενάμισι χρόνο δεν μπορούσα ούτε να κοιμηθώ, διότι δεν μπορούσα να ξαπλώσω, ούτε καλά-καλά να καθίσω. Κοιμόμουν καθιστός δύο ώρες το πολύ μέχρι που με ξυπνούσαν οι πόνοι. Αφού, για να καταλάβετε, για να μου κάνουν την μαγνητική με ναρκώσανε, γιατί ειδάλλως δεν μπορούσα να αντέξω τους πόνους να ξαπλώσω σε αυτή τη στάση.
Φτάνουμε στο Φλεβάρη του 2014. Μέχρι τότε δεν ήξερα τον Άγιο Ραφαήλ -ίσως να είχα ακούσει, δεν είμαι σίγουρος, αλλά πάντως δεν ήταν στη σκέψη μου-. Εκείνες τις ημέρες όμως, μου ήρθε ξαφνικά στο μυαλό μου η σκέψη: «Προσευχήσου στον Άγιο Ραφαήλ», σαν έμπνευση. Μου φυτεύτηκε στο μυαλό αυτό το πράγμα, σαν να μου το ψιθύρισε κάποιος ότι: «Υπάρχει ο Άγιος Ραφαήλ που κάνει θαύματα. Προσευχήσου σε Αυτόν». Αυτή την περίοδο ήρθε η γυναίκα μου με άδεια στην Ελλάδα και της είπα να έρθει να προσκυνήσει στη Μονή του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι, την οποία είχα εν τω μεταξύ βρει απ’ το ίντερνετ, ψάχνοντας περισσότερα για τον Άγιο Ραφαήλ. Της είπα να μου ανάψει ένα κεράκι στον Άγιο και να μου φέρει λίγο λαδάκι, το οποίο μου έφερε μαζί με Αγιασμό και μία εικόνα. Εν τω μεταξύ εγώ προσευχόμουν. Δυό μέρες πριν επιστρέψει η γυναίκα μου από την Ελλάδα, οι πόνοι εντάθηκαν τόσο που νόμιζα ότι θα μου πέσει κυριολεκτικά το χέρι. Έκλαιγα από τους πόνους.

Δεν με έπιανε κανένα ηρεμιστικό και καμμία ένεση. Οι πόνοι είχαν δεκαπλασιαστεί ξαφνικά. Δεν μπορούσα να δουλέψω πια καθόλου (παρά το ότι είμαι σε μια πολύ υπεύθυνη θέση με πολλούς εργαζομένους υπό την επίβλεψή μου). Ταυτόχρονα όμως πίστεψα ότι όταν επιστρέψει η σύζυγος και θα σταυρωθώ με το λαδάκι θα γίνω καλά. Το πίστεψα τελείως, τόσο όσο πιστεύω ότι υπάρχει ο ήλιος και λάμπει. Την ημέρα που η σύζυγός μου επέστρεφε στο Κατάρ, προσευχήθηκα στον Άγιο Ραφαήλ, όπως έκανα κάθε μέρα και μέχρι να πάω να πάρω τη γυναίκα μου στο αεροδρόμιο, το 95% των πόνων είχε περάσει. Όταν τελικώς έφτασε, πήγα σπίτι, προσευχήθηκα, έβαλα λαδάκι του Αγίου και δόξα τω Θεώ, από εκείνη τη στιγμή δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα. Πόνο κανένα. Η ατροφία του χεριού μου σταδιακά εξαφανίζεται. Έχω ξεχάσει πλέον όλο το πρόβλημά μου. Σαν να ήταν ένα όνειρο που πέρασε. Και σταδιακά χάνω και τα κιλά που πήρα από τις κορτιζόνες. Η ζωή μου έχει επανέλθει απολύτως στο φυσιολογικό. Γι’ αυτό και ήρθα και εγώ ο ίδιος εδώ στον Άγιο Ραφαήλ να Τον ευχαριστήσω, για το μεγάλο θαύμα που μου έκανε.

Ιορδάνης Φ., Αύγουστος 2014

Δεν υπήρχε πλέον καρκίνος στο σώμα της

«Στις αρχές Ιουνίου, μιλούσα τηλεφωνικά με μία φίλη μου και μου έλεγε τα διάφορα οικογενειακά της προβλήματα. Εγώ, επειδή ο Άγιος Ραφαήλ είναι πολύ θαυματουργός, της πρότεινα να δώσω εκ μέρους της τα ονόματα της οικογενείας της να μνημονευτούν στην Παράκληση του Αγίου Ραφαήλ, στο Μοναστήρι Του στο Άνω Σούλι του Μαραθώνος, που είναι και σχετικά κοντά στο σπίτι μου. Εκείνη δέχτηκε και ταυτόχρονα με παρακάλεσε να δώσω να μνημονευτεί και το όνομα μιας φίλης της, της Στυλιανής Τ. (κατοίκου Αθηνών), γιατί, όπως μου εξήγησε, η κοπέλα αυτή είχε σοβαρότατο πρόβλημα υγείας. Ήταν νεαρή και είχε πάθει καρκίνο του στήθους και έκανε στη συνέχεια και αφαίρεση στήθους. Όμως, ο καρκίνος έκανε μετάσταση και η κατάσταση της υγείας της Στυλιανής χειροτέρεψε δραματικά, φτάνοντας στο σημείο να λένε οι γιατροί στους δικούς της, ότι είναι πια στα τελευταία της. Συγκεκριμένα έλεγαν ότι … «είναι αμαρτία να την κρατάτε έτσι. Έχει 10 μέρες ζωή. Πάρτε τη στο σπίτι να τελειώσει εκεί…». Εν τω μεταξύ η Στυλιανή πονούσε υπερβολικά και ταλαιπωριόταν. Γι’ αυτό η κοινή μας φίλη με παρακάλεσε να δώσω να μνημονευτεί το όνομά της στην Παράκληση του Αγίου Ραφαήλ, ώστε ο Άγιος Ραφαήλ, να μείωνε τουλάχιστον τους πόνους της. Όμως, μεγάλα τα θαύματα των Αγίων!!! Ο Άγιος Ραφαήλ, δεν της μείωσε μόνο τους πόνους, αλλά έκανε τη Στυλιανή τελείως καλά!!!! Λίγες μέρες μετά που μνημονεύτηκε το όνομά της, η Στυλιανή άρχισε να λέει: «Δεν πονάω, δεν πονάω. Γιατί δεν πονάω;». Αφού, λοιπόν, επέμενε, οι γιατροί της έκαναν εξετάσεις, μία και δυο και τρεις και ακολούθησαν τα συγκλονιστικά αποτελέσματα των εξετάσεων ότι: ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΛΕΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ… Μέσα σε λίγες, λοιπόν, μέρες πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο και κάποια στιγμή αργότερα μίλησα μαζί της στο τηλέφωνο. «Δεν ξέρω τι έκανες για μένα, αλλά ό,τι και να έκανες σε ευχαριστώ πάρα πολύ!» μου είπε.

Εγώ της εξήγησα ότι το μόνο που έκανα ήταν να δώσω το όνομά της να μνημονευτεί στην Παράκληση του Αγίου Ραφαήλ. Και εκείνη μου απάντησε: «Δεν μου είχανε πει τίποτα πιο πριν για τον Άγιο Ραφαήλ. Τι μπορώ να πω για τον Άγιο Ραφαήλ! Τον ευχαριστώ πολύ! Θα πάω οπωσδήποτε να Τον προσκυνήσω, πριν πάω στις διακοπές μου που έχω κανονίσει στα τέλη Ιουλίου. Που είναι αυτό το Μοναστήρι;». Κανονίσαμε λοιπόν να την φέρω στη Μονή του Αγίου στο Άνω Σούλι να ευχαριστήσει τον Άγιο Ραφαήλ και μείναμε όλοι μας με τη μεγαλύτερη ευτυχία στην ψυχή μας για το πολύ μεγάλο αυτό θαύμα που συντελέστηκε. Τη χαρά μου αυτή ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, γι’ αυτό και σας διηγήθηκα ό,τι επακριβώς έγινε, προς δόξαν του Ονόματος του μεγάλου Αυτού και πολύ θαυματουργού Αγίου που λέγεται Ραφαήλ, ο Οποίος δεν σταματά συνεχώς να μας εκπλήσσει με τα συγκλονιστικά θαύματά Του.»

Σοφία Π.,
Μαραθώνας, Ιούλιος 2014

Το όνειρο και η βάπτιση του μικρού Ραφαήλ

«Είναι καλοκαίρι του 2011. Ένα βράδυ βλέπω στον ύπνο μου ένα περίεργο όνειρο. Είμαι σ’ ένα Μοναστήρι που είχε κι’ ένα εκκλησάκι και παρακολουθώ μια βάπτιση. Τα βλέπω όλα καθισμένος κάτω από μια ελιά για να μη με χτυπάει ο ήλιος. Ήταν μεσημέρι. Βλέπω τον ιερέα να βγάζει από την κολυμβήθρα ένα αγοράκι, όχι όμως γυμνό. Ήταν ήδη ντυμένο με ολόλευκα ρούχα. Η βάπτιση γινόταν στον εξωτερικό χώρο και το αγοράκι ήταν μες στο λάδι. Μόλις ο ιερέας το έβγαλε έξω από την κολυμβήθρα είπε: «Και το όνομα αυτού Ραφαήλ». Και στο όνειρο ήξερα ότι το παιδί αυτό ήταν δικό μου. Το όνειρο ήταν χαρακτηριστικό. Εγώ βέβαια τότε είχα μόνο ένα κοριτσάκι 2 χρονών και δεν είχα διαβάσει κάτι για τον Άγιο Ραφαήλ ούτε είχα επισκεφθεί ένα μοναστήρι που να ταίριαζε στην εικόνα που είδα στο όνειρο.
Τον επόμενο Φεβρουάριο του 2012 η γυναίκα μου έμεινε έγκυος. Προτού όμως το μάθει της συνέβη κάτι περίεργο. Τότε εργαζόταν σ’ ένα ζαχαροπλαστείο. Ένα πρωί κι’ ενώ ήταν στη δουλειά της μπήκε μια άγνωστη γριά γυναίκα και, χωρίς να προηγηθεί κάποια συζήτηση η να χαιρετηθούν, εκείνη της είπε: «Πιστεύεις;» Κι’ η γυναίκα μου της απάντησε: «Τι να πιστεύω; Δεν σας καταλαβαίνω». «Θα πας στην Αγία Τριάδα να προσκυνήσεις», της είπε. «Έχουν φέρει τα λείψανα του Αγίου Ραφαήλ. Θα πας να προσκυνήσεις για να σου δώσει ένα γερό μωρό». Η γυναίκα μου βρισκόταν στον 1ο μήνα της εγκυμοσύνης της, αλλά ακόμα δεν το ήξερε. Τα ’χασε και δεν της απάντησε τίποτα. Εκείνη έφυγε και η γυναίκα μου μετά από 2 ημέρες πήγε και προσκύνησε. Στη συνέχεια, όταν μου είπε για το συμβάν στο ζαχαροπλαστείο, θυμηθήκαμε το όνειρο που είχα δει το προηγούμενο καλοκαίρι. Λίγο αργότερα, μάθαμε ότι ήταν έγκυος.
Στην εγκυμοσύνη της είχε πολλά προβλήματα, κυρίως ψυχολογικά. Το Νοέμβριο του 2012 γέννησε ένα αγοράκι, για το φύλο του οποίου ήμασταν σίγουροι από την πρώτη στιγμή. Γνωρίζαμε ότι ήταν αγόρι, προτού καν μας το ανακοινώσει ο γιατρός. Το μωρό έπαθε λοίμωξη και παρέμεινε στη θερμοκοιτίδα για 22 ολόκληρες ημέρες, αλλά τελικά όλα πήγαν καλά.
Εντέλει, το όνειρο που είχα δει συνέβη και στην πραγματικότητα. Η βάπτιση του μωρού έγινε στο μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνα, στον εξωτερικό χώρο, ανάμεσα σε πολλές ελιές. Το μωρό πήρε το όνομα «Ραφαήλ» και φόρεσε κατάλευκα ρούχα. Η κολυμβήθρα είχε τοποθετηθεί στο σημείο ακριβώς που είχα δει και στο όνειρό μου. Χάρη στον Άγιο Ραφαήλ είχαμε και έχουμε ένα γερό αγοράκι.»
Νίκος και Φωτεινή Ν.
Σεπόλια.

«Σε περιμένουμε!»

Η κ. Αγγελική Χ., κάτοικος Καλλιθέας, ερχόμενη στη Μονή, μας διηγήθηκε τα εξής:
«Είχα ξεκινήσει και δεν αισθανόμουν καλά το Σεπτέμβρη του 2013 και γι’ αυτό πήγαμε στο νοσοκομείο, όπου μου διαγνώσθηκε μετά από αξονική ότι φαινόταν σαν να έχω κάποιον όγκο στον εγκέφαλο, γιγαντιαίο (έτσι τον χαρακτηρίσανε) 7,5 Χ 4,5 συν ένα τεράστιο οίδημα γύρω από αυτό. Και γι’ αυτό μου κάνανε εισαγωγή στον Ευαγγελισμό. Εν τω μεταξύ, μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, είχα εμφανίσει ημιπληγία από την αριστερή πλευρά, δηλαδή παρέλυσε το αριστερό χέρι και πόδι μου. Η διάγνωση ήτανε απελπιστική. Λέγανε ότι δεν μπορεί να χειρουργηθεί. Ήτανε πολύ μεγάλη η κακοήθεια και αν το πειράζανε θα γινότανε χειρότερος, έτσι λέγανε οι γιατροί. Μου κάνανε βεβαίως αγωγή, κορτιζόνη και αντιεπιληπτικά για να ξεπρηστεί το οίδημα, αλλά μέχρι εκεί. Εγώ παρακαλούσα τον Άγιο Ραφαήλ, επειδή είχαμε ακούσει ότι ο Άγιος Ραφαήλ είναι πολύ δυνατός και θαυματουργός και ο σύζυγός μου είχε διαβάσει ένα βιβλίο με θαύματα του Αγίου. Επειδή είχαμε μάθει πρόσφατα ότι υπάρχει Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι, στο Μαραθώνα, συζητήσαμε και είπαμε να πάει ο σύζυγός μου να προσευχηθεί εκεί. Αυτό έγινε και πήρε λαδάκι από τη Μονή, το οποίο βάζαμε καθημερινά καθώς και Αγιασμό, που έπινα κάθε πρωί.
Λίγες μέρες μετά, ήρθε ο γιατρός μας και μας είπε ότι παρά την αντίθετη γνώμη των συναδέλφων του αισθάνεται ότι δεν είναι αυτό που νομίζουν και έχει ένα προαίσθημα ότι πρέπει να χειρουργηθεί. Έγινε λοιπόν πολύωρη επέμβαση και εγώ, πριν μπω, παρακαλούσα τον Άγιο να φωτίσει το γιατρό να κάνει την επέμβαση καλά. Ήτανε μια πολύ δύσκολη επέμβαση. Και ήτανε όντως πολύ επιτυχημένη, με τη Χάρη του Αγίου Ραφαήλ. Μας είπαν ότι αφαιρέθηκε όλος ο όγκος και ενώ μας είπε ο γιατρός ότι θα μείνουν κάποια κινητικά προβλήματα, εντέλει δεν υπήρξε καμία απολύτως παρενέργεια. Και ενώ ο όγκος λέγανε ότι είναι κακοήθης, μετά είπανε ότι έχει πολύ μικρή κακοήθεια και εντέλει ότι είναι καλοήθης και ότι δεν ξέρουν εντέλει τι είναι. Είναι αδιάγνωστο και παρ’ όλες τις εξετάσεις παραμένει αδιάγνωστο.
Εν τω μεταξύ ήμουν σε τόσο καλή κατάσταση που μέσα σε μια βδομάδα είχα φύγει απ’ το νοσοκομείο. Έπαθα όμως μια σοβαρή αλλεργική αντίδραση από φάρμακα με κάποιες επιπλοκές και ξαναεισήχθηκα σε άλλο νοσοκομείο. Είδα τότε ένα όνειρο: Είδα τρία άτομα, ένα μεγάλης ηλικίας, έναν άλλον πιο νέο και ένα κοριτσάκι και μου είπανε «Σε περιμένουμε!». Στην αρχή φοβήθηκα γιατί θεώρησα ότι ο μεγάλος στην ηλικία ήταν κάποιος από τον θάλαμο που νοσηλευόμουνα που είχε μόλις πεθάνει και νόμιζα ότι θα πέθαινα κι’ εγώ. Όμως, μετά σκέφτηκα ότι ήταν οι τρεις Άγιοι: Ο Άγιος Ραφαήλ, ο Άγιος Νικόλαος και η Αγία Ειρήνη και μου λέγανε ότι με περιμένανε γιατί είχα τάξει να πάω να προσκυνήσω στο Μοναστήρι Τους στο Άνω Σούλι, μόλις γίνω καλά και με αυτό που μου είπανε με προσκαλούσαν να πάω, φανερώνοντάς μου ότι ήμουν ήδη καλά και γι’ αυτό με περίμεναν να πάω να προσκυνήσω. Από τότε που το είδα αυτό το όνειρο δεν υπήρξαν άλλες παρενέργειες και επιπλοκές. Η υγεία μου σταθεροποιήθηκε και εντέλει σήμερα αξιώθηκα και ήρθα στο Μοναστήρι του Αγίου να κάνω το τάμα μου. Αναρρώνω πλήρως, χωρίς απολύτως καμμία κινητική η άλλη παρενέργεια και αυτό το οφείλω στον Άγιο Ραφαήλ, διότι το ότι τα κατάφερα με την όλη κατάσταση, τα φάρμακα και το χειρουργείο, παρά το γεγονός ότι εκτός των άλλων έχω και μεσογειακή αναιμία, ήταν σίγουρα ένα μεγάλο θαύμα!!»

«Προσπαθούσαμε να αποκτήσουμε ένα παιδάκι, αλλά μάταια.»

Θα ήθελα να σας γράψω και για την δική μου εμπειρία με τον Άγιο Ραφαήλ. Με τον άντρα μου προσπαθούσαμε να αποκτήσουμε ένα παιδάκι από το 2010, αλλά μάταια. Πέρυσι τον Αύγουστο του 2012 είχαμε πάει με τον άντρα μου στην Αμερική για το γάμο του ξάδερφού του και ένα πρωινό που ξύπνησα, είχα ακούσει στον ύπνο μου μια φωνή που να μου λέει «Πήγαινε να ανάψεις ένα κεράκι στον Άγιο Ραφαήλ και θα μείνεις έγκυος». Είδα λέει ότι μπήκα μετά σε μία εκκλησία που ήταν ανηφορική και από κάτω είχε θέα όλη την πόλη, τη θάλασσα και άναψα ένα κερί δίχως να γνωρίζω το όνομα της εκκλησίας και χωρίς να προσευχηθώ για το λόγο που ήθελα. Κατηφορίζοντας από την εκκλησία για να φύγω, έβλεπα πολύ κόσμο να ανεβαίνει για να προσευχηθεί. Έτσι ρώτησα κάποιον πιστό και μου είπε ότι ήταν η εκκλησία του Αγίου Ραφαήλ. Ξαναμπήκα μέσα, άναψα πάλι κεράκι αλλά αυτή τη φορά προσευχήθηκα να με βοηθήσει να αποκτήσω ένα παιδάκι.
Το πρωί που ξύπνησα αφηγήθηκα στον σύζυγό μου το όνειρο που είδα, λέγοντάς του χαρακτηριστικά ότι ποτέ δεν είχα αναφερθεί στο παρελθόν στο όνομα Ραφαήλ αλλά ούτε είχα ακούσει για τον Άγιο. Γυρίζοντας από την Αμερική, ημέρα Δευτέρα, μου είπε η μητέρα μου ότι τα λείψανα των Αγίων Ραφαήλ, Ειρήνης και Νικολάου θα ερχόντουσαν το Σάββατο στην εκκλησία απέναντι από το σπίτι της. Πήγα προσευχήθηκα αλλά χωρίς μέχρι το Μάρτιο του 2013 να ενδιαφερθώ να βρω μια εκκλησία με το όνομά του. Κάποια στιγμή του Μαρτίου μπήκα στο ίντερνετ και αναζητούσα που έχει εκκλησίες και βρήκα τη μονή του Άγιο Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνα, η οποία έμοιαζε με αυτή που είδα στο όνειρό μου.
Έτσι και πήγαμε με τον άντρα μου, προσευχηθήκαμε και μετά από ένα μήνα έμεινα έγκυος. Στην επίσκεψή μας τότε, είπαμε την ιστορία μας και μας πληροφόρησαν ότι ο Άγιος είναι ο προστάτης των γυναικών που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά και μας έδωσαν λαδάκι από το καντήλι του Αγίου που δεν σβήνει ποτέ. Από τότε που έμαθα ότι είμαι έγκυος σταυρώνω συνέχεια τη κοιλιά μου με το λαδάκι ενώ παράλληλα φοράω και τη ζώνη της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου. Περιμένουμε σε λίγο καιρό να γεννηθεί η κορούλα μας η Ραφαέλα.
Ευχαριστώ, νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη και ευλογία και θέλω όλος ο κόσμος να είναι υγιείς και ευτυχισμένος και σύντομα να ακουστούν και οι δικές του προσευχές.

Με εκτίμηση
Ευαγγελία Μ.

«Είπε ο Άγιος Ραφαήλ πως θα σε θεραπεύσει»

Σας γράφω με βαθιά συγκίνηση για σας ενημερώσω για το θαύμα που έζησε η οικογένειά μας χάρη στην θεία επέμβαση των Αγίων Ραφαήλ, Νικόλαου και Ειρήνης και χάρη στην στήριξη και τις θερμές προσευχές των πατέρων του μοναστηριού των Αγίων στο Άνω Σούλι.
Η οικογένειά μου πάντα είχε μεγάλη ευλάβεια στον Άγιο Ραφαήλ και είχαμε επισκεφθεί και προσκυνήσει στο παρελθόν αρκετές φορές τους Αγίους στην Μυτιλήνη. Τον Σεπτέμβρη του 2012 μάθαμε ότι ο πατέρας μου είχε καρκίνο στο παχύ έντερο (οι γονείς μου ζουν στην Θεσσαλονίκη). Ο γιατρός ο οποίος έκανε την βιοψία δεν μας έδωσε ελπίδες για την ζωή του. Χάσαμε την γη κάτω από τα πόδια μας και πήραμε την απόφαση να έρθει στην Αθήνα για να μπορέσουμε να το αντιμετωπίσουμε μαζί.
Εκείνες τις ημέρες, μπήκα στο ίντερνετ να ψάξω να βρω κάποια εκκλησία του Αγίου Ραφαήλ στην Αθήνα και μου εμφανίσθηκε η σελίδα που διαθέτει το μοναστήρι των Αγίων στο Άνω Σούλι Μαραθώνα. Η μέρα εκείνη ήταν Παρασκευή και την Δευτέρα θα ξεκινούσαμε το πρώτο στάδιο της θεραπείας με ακτινοβολίες, ώστε να μικρύνει κάπως ο όγκος για να ακολουθήσει το χειρουργείο. Μόλις το είδα είπα στην οικογένειά μου ότι την επόμενη μέρα θα πάμε στο μοναστήρι. Το ίδιο βράδυ στον ύπνο μου είδα την Αγία Ειρηνούλα με τις ξανθές κοτσίδες της και με ένα άσπρο φόρεμα, να μου χαμογελάει και να μου λέει ότι όλα θα πάνε καλά. Την επόμενη μέρα πραγματικά επισκεφτήκαμε το μοναστήρι των Αγίων και όταν μπήκα στο σημείο που εμφανισθήκαν οι Άγιοι και αντίκρισα τον βράχο και την εικόνα της Αγίας Ειρηνούλας με έπιασαν τα κλάματα, ήταν ακριβώς όπως την είδα στον ύπνο μου και παράλληλα με την ζεστή υποδοχή των πατέρων και την διαβεβαίωσή τους ότι ο Άγιος Ραφαήλ θα μας βοηθήσει, πήραμε πολύ δύναμη για την συνέχεια.
Εν τω μεταξύ, ο πατέρας μου που έχει κλειστοφοβία και του ήταν αδύνατο να μπει στο μηχάνημα για τις ακτινοβολίες, επικαλέστηκε τον Άγιο Ραφαήλ, προσευχήθηκε να τον βοηθήσει και κάθε φορά που έμπαινε στο μηχάνημα αντί για φόβο ένιωθε μια αγαλλίαση και χαρά. Ήξερε και ένιωθε ότι ο Άγιος Ραφαήλ ήταν κοντά του. Ένα βράδυ ο πατέρας μου είδε στον ύπνο του ότι ήταν στο μοναστήρι στο Άνω Σούλι και άκουσε μια φωνή να του λέει «Είπε ο Άγιος Ραφαήλ πως θα σε θεραπεύσει και να ανάψεις δύο λαμπάδες».
Οι μέρες για να γίνει το χειρουργείο πλησίαζαν και η στενοχώρια μας και το άγχος μας μεγάλωνε, τότε ο πατέρας μου ξαναείδε όνειρο ότι ήταν στον βράχο στο μοναστήρι και είδε έναν ιερέα με άμφια χωρίς να βλέπει το πρόσωπό του, αλλά ένοιωθε ότι ήταν ο Άγιος Ραφαήλ, ο οποίος του είπε «εγώ ότι ήταν να κάνω, το έκανα» και μετά του έδειξε τις εικόνες με τα τάματα. Τηλεφωνήσαμε στο μοναστήρι, διηγηθήκαμε το όνειρο και οι πατέρες μας διαβεβαίωσαν ότι ο Άγιος Ραφαήλ θα μας βοηθήσει. Το χειρουργείο έγινε, αλλά δυστυχώς ο γιατρός δεν ήταν ευχαριστημένος, ο όγκος είχε επεκταθεί έξω από το έντερο. Ούτε μια στιγμή δεν το πίστεψα και δεν έχασα την εμπιστοσύνη μου στους Αγίους και ότι όλα αυτά που ζήσαμε και είδαμε δεν ήταν αλήθεια.
Η μητέρα μου το ίδιο βράδυ είδε στον ύπνο της την Αγία Ειρήνη να κρατάει μια λευκή σελίδα και να της λέει ότι τα αποτελέσματα των εξετάσεων θα είναι καθαρά. Όπως και πραγματικά έγινε, η βιοψία ήταν ανέλπιστα καλή, ο γιατρός δεν πίστευε στα μάτια του, το μόνο που απέμεινε να κάνει ο πατέρας μου ήταν ένα προληπτικό σχήμα από ελαφριά χημειοθεραπεία. Οι αξονικές και οι εξετάσεις του ήταν πεντακάθαρες.
Η επέμβαση των Αγίων σε όλη την διάρκεια της δοκιμασίας μας ήταν μεγάλη και ολοφάνερη μέχρι και σήμερα και ευχαριστούμε με όλη μας την δύναμη τον Θεό και τους Αγίους του που μας βοήθησαν τόσο πολύ καθώς και τους πατέρες της μονής των Αγίων στο Άνω Σούλι Μαραθώνα για την συμπαράστασή τους.
Ευαγγελία Μ.

«Παρακάλα την Αγία Ρηνούλα, που είναι και κοριτσάκι να σε κάμει καλά!»

Αγία Ρηνούλα,
Δεν βρήκα λόγια να σου πω ευχαριστώ γιατί δεν βρίσκω λόγια ούτε για τα μάτια του κόσμου να περιγράψω τη δυστυχία της μάνας να’ χει το παιδί της άρρωστο και ανήμπορο. Θέλω να σκέφτομαι μόνο το καλό που μου ’κανες. Και γρήγορα μάλιστα. Τόσο γρήγορα που ενώ σκεφτόμουνα τι να γράψω για να παρακαλέσω την Παναγία, εις το όνομά Σου και με τις δικές Σου μεσιτείες το κοριτσάκι μου έγινε πάραυτα καλά!
2 μήνες το είχα στο κρεββάτι, επειδή είχε πέσει από έναν καναπέ χωρίς ούτε καν οφθαλμοφανή τραυματισμό. Πήγα σε γιατρούς, επαρεκάλεσα, πήρα γεροντάδες, τίποτα.
Παραμονή της γιορτής μου (Εισόδια της Θεοτόκου, 21 Νοεμβρίου 2012) άφησα το παιδί με τη μάνα μου (ο πατέρας του έλειπε στην Αμερική) και επήγα αγρυπνία στο μοναστήρι Κάτω Παναγία Άρτας. Και φεύγοντας, αγόρασα μία εικόνα της Αγίας Ρηνούλας, του Αγίου Νικολάου και Αγίου Ραφαήλ, μεγάλη η Χάρη Τους.
Την άλλη μέρα είπα στο παιδί μου – Παιδί μου (Δαυιδούλα – έχει το όνομα του Οσίου Δαυίδ του εν Ευβοία – 5,5 χρονών), εγώ δεν μπορώ να σε κάμω καλά! Είμαι άνθρωπος αμαρτωλός. Παρακάλα την Αγία Ρηνούλα, που είναι και κοριτσάκι να σε κάμει καλά!
Και μάλιστα της είπα: – Να της κάμεις 1 ζωγραφιά να τη στείλουμε να παρακαλέσεις! Έτσι της είπα. – Κοίτα μαμά, μου είπε, φορά και φόρεμα ροζ (έτσι ήταν στην εικονογράφηση). Την επαρακάλεσε και με δικά της λογάκια και έγινε καλά! Δεν προλάβαμε ούτε τη ζωγραφιά να στείλουμε! – Κάνε και μια ζωγραφιά να πεις Ευχαριστώ, της είπα τις επόμενες ημέρες. Το έκαμε και αυτό. Σου στέλνω Αγία Ρηνούλα τις ζωγραφιές της.
alt alt

Προς Δόξαν Κυρίου

Μ. Μαρία
7/2/2013, Άρτα

«Μαμά, αυτός δεν ήτανε καλόγερος. Άγιος ήτανε!»

Είμαι η Ευαγγελία Ρωσσίδη, κάτοικος Νίκαιας. Θα ήθελα να σας αναφέρω και εγώ κατωτέρω ένα γεγονός το οποίο μου συνέβη.
Το 2012 είδα ολοζώντανο τον ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ και την ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ. Ήταν μήνας Φεβρουάριος και έκανε πολύ κρύο. Πήγα να πάρω το κοριτσάκι μου από το σχολείο και επιστρέφοντας συνάντησα τον ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ και την ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ. Τον είδα στο φούρνο της γειτονιάς μου. Νόμισα ότι ήταν κάποιος καλόγερος που πουλάει κάτι και έβγαλα από την τσέπη μου να του δώσω χρήματα. Εκείνος έβγαλε από την τσέπη του ένα μπουκαλάκι με ΑΓΙΟ ΜΥΡΟ και μας έβαλε στο κεφάλι και στα χέρια σε εμένα και στην κορούλα μου. Έκανε μάλιστα νόημα στην κόρη μου να βγάλει τα γάντια της για να της μυρώσει τα χέρια. Δίπλα του ήταν ένα κοριτσάκι ξανθό με κοτσιδάκια. Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου ήταν τα μάτια του και το βλέμμα του. Ήταν πολύ ψηλός και όμορφος. Όταν φύγαμε από το φούρνο νομίζαμε ότι ήμασταν στον παράδεισο. Και τα χέρια μας ευωδίαζαν για πολλές μέρες. Η κόρη μου, μου είπε: Μαμά, αυτός δεν ήταν καλόγερος, Άγιος ήτανε. Δεν ξέραμε όμως ποιος Άγιος ήταν. Μετά από δεκαπέντε ημέρες, η ξαδέρφη μου Ευαγγελία ήρθε στο σπίτι μας. Είχε πάει στη Μυτιλήνη και επιστρέφοντας μας έφερε ένα βιβλίο του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ. Όταν είδα τη φωτογραφία του Αγίου αμέσως τον γνώρισα. Δεν το πίστευα!!! Ο καλόγερος που είχα δει ήταν ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ και το κοριτσάκι η ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ. Προσευχήθηκα και παρακάλεσα τον Άγιο να πάω στη χάρη του στη Μυτιλήνη. Και αυτό που ζήτησα έγινε. Ο Άγιος με άκουσε και το Πάσχα εκείνο, πηγαίνοντας μια συγγενής μου στη Μυτιλήνη, με πήρε και μένα μαζί και έτσι πήγα στη χάρη του. Όταν έφτασα στην εκκλησία και συγκεκριμένα στον τάφο του Αγίου μοσχομύρισε μεμιάς το ΑΓΙΟ ΜΥΡΟ που μας είχε βάλει όταν τον είχα πρωτοδεί. Ήταν ένα πολύ μεγάλο θαύμα!
Το Σεπτέμβριο του 2012 αρρώστησε ο άντρας μου Γιώργος με καρκίνο στο έντερο. Νοσηλεύτηκε στο Σισμανόγλειο Αθηνών και μετά το χειρουργείο (ένα πολύ δύσκολο χειρουργείο, τεσσάρων ωρών) είδε σε όνειρο τον αγαπημένο μας Άγιο να τον κοιτάζει με ένα χαμόγελο στα χείλη και να στέκεται μπροστά στο βράχο, στο σημείο που υπάρχουν τώρα τα καγκελάκια του ιερού της εκκλησίας του Αγίου μας Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα. Είδε επίσης και τα μαρμάρινα σκαλοπάτια που υπάρχουν μπροστά στο εκκλησάκι. Όταν μου το είπε ο άντρας μου κατάλαβα ότι ο Άγιος θα τον κάνει καλά και όντως! Ο άντρας μου έγινε εντελώς καλά. Τότε βεβαίως δεν είχαμε επισκεφτεί ακόμα το Μοναστήρι του Αγίου μας στο Άνω Σούλι. Μετά ήρθαμε πρώτη φορά και συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό ήταν το μέρος στο οποίο είδε ο άντρας μου τον Άγιο Ραφαήλ στο όνειρό του.
Αυτό που κατάλαβα είναι ότι ο Άγιος Ραφαήλ μας εμφανίστηκε ολοζώντανος και μας μύρωσε για να μας δώσει δύναμη, κουράγιο και πίστη και για να μας δείξει ότι θα είναι δίπλα μας, γιατί επρόκειτο να περάσουμε ένα Γολγοθά με τις ασθένειες που μας βρήκαν στην οικογένειά μας. Με τη βοήθεια των Αγίων τα ξεπεράσαμε όλα.
Δοξασμένο το όνομα του Αγίου Ραφαήλ, του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Ειρήνης! Όσο ζω και υπάρχω θα τους δοξάζω με όλη μου την ψυχή!

«Αφού ξέρεις ότι μπορώ να κάνω ό,τι μου ζητήσεις»

Στις αρχές του Οκτωβρίου είχαμε πάει μαζί με τον κουνιάδο μου και την γυναίκα μου στο Άνω Σούλι σε μια ταβέρνα. Μόλις φτάσαμε στην ταβέρνα, λίγο πριν, είδαμε την πινακίδα που έδειχνε τον δρόμο προς το μοναστήρι του Αγ. Ραφαήλ. Λέει η κουνιάδα μου, δεν πάμε να προσκυνήσουμε; Πάμε, είπαμε ομόφωνα και οι τέσσερις. Ανηφορήσαμε λοιπόν προς το μοναστήρι. Μόλις φτάσαμε ήταν η ώρα που το μοναστήρι έκλεινε. Ο καλόγερος όμως μας είδε απογοητευμένους και μας πέρασε μέσα. Το μοναστηράκι λιτό, απλό και ένοιωθες να σε τυλίγει αγάπη, καλοσύνη, ηρεμία. Ο καλόγερος μας πήγε στην εκκλησία που γίνεται η λειτουργία. Στο προσκύνημα δεν ανεβήκαμε γιατί δεν θέλαμε να γίνουμε βάρος λόγω της περασμένης ώρας. Το απόγευμα που γύρισα σπίτι άρχισε να με ενοχλεί ένας πόνος ελαφρύς στον αυχένα. Σκέφτηκα πως κρύωσα, γιατί είχα το παράθυρο του αυτοκινήτου ανοιχτό. Όμως τη νύχτα ο πόνος έγινε οξύς και δεν με άφησε να κοιμηθώ. Τι ζεστά, τι παυσίπονα, τίποτα. Με έπιασε ένας πανικός και μια τρομάρα. Φοβήθηκα ότι είναι βλάβη στον αυχένα, στους σπονδύλους και όντως είχα δίκιο. Αυτό έδειξε η πλάκα. Έχω χειρουργηθεί αρκετές φορές, έχω κάνει δύο σπονδυλοδεσίες με αποτέλεσμα να έχω οκτώ λάμες και δέκα βίδες στην σπονδυλική στήλη μου. Γι’ αυτό δεν αντέχω άλλο τα χειρουργεία. Την άλλη μέρα οι πόνοι συνεχίστηκαν και απλώθηκαν. Το βράδυ δεν κοιμήθηκα μόνο βόγκαγα από τους πόνους. Το μεσημέρι της επομένης ξάπλωσα μήπως μπορέσω να κοιμηθώ. Τότε λοιπόν θυμήθηκα τα λόγια που μου είπε ο καλόγερος «ο Άγιος θεραπεύει τις ασθένειες». Έτσι με πήρε ο ύπνος. Κάποια στιγμή ξυπνώ από ένα φως που μπήκε στα μάτια μου. Σηκώνομαι να δω ποιος άνοιξε το παράθυρο και δεν είδα τίποτα, το παράθυρο κλειστό. Ξανά πέφτω να κοιμηθώ και μόλις κλείνω τα μάτια μου σχηματίστηκαν μπροστά μου τρία φωτεινά φωτοστέφανα. Ένα μεγάλο, ένα μικρότερο και ένα μικρούλι. Πετάχτηκα και είπα ότι ο Άγιος Ραφαήλ ήρθε να με βοηθήσει. Το Σαββάτο το βράδυ έπεσα να κοιμηθώ στεναχωρημένη με έγνοια για τον άνδρα μου, που εκτός που έχει κάνει χειρουργείο καρκίνου, έχει σε εκείνο το σημείο ένα εξάνθημα που δεν μπορούμε να το καταπολεμήσουμε με καμία θεραπεία, έχουμε αλλάξει τρεις. Έκλαιγα λοιπόν και για τους δυο μας. Προς το ξημέρωμα άκουσα μία φωνή να μου λέει «Αφού ξέρεις ότι μπορώ να κάνω ό,τι μου ζητήσεις, γιατί δεν έρχεσαι να σου δώσω λάδι από το καντήλι μου». Μόλις ξύπνησε ο άνδρας μου του λέω, το και το, πάμε στο μοναστήρι τώρα. Έτσι, φτάσαμε στο μοναστήρι, πήγαμε στο προσκύνημα και του ζήτησα βοήθεια για μένα να με φυλάξει μακρυά από τα χειρουργεία να με αφήσει να ζήσω χωρίς πόνους πια και να βοηθήσει να ιαθεί ο άνδρας μου. Φεύγοντας πήρα και λαδάκι από το ακοίμητο καντηλάκι του Αγίου Ραφαήλ και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Ο πόνος μου στον αυχένα άρχισε να μου περνά και μέχρι το σπίτι δεν είχα πόνους. Ο γιατρός που ξαναπήγα ξαφνιάστηκε πως μου πέρασε τόσο γρήγορα. Ο άνδρας μου τώρα είναι πολύ καλά και το κυριότερο αυτός που είναι αντιδραστικός με τα μοναστήρια, τώρα έχει αλλάξει, δέχτηκε που του έκανα θεραπεία με το άγιο λαδάκι. Όλα είναι δόξα τω Θεώ καλά θα είναι ακόμα καλύτερα, το νοιώθω. Δοξάζω τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη και τους ευχαριστώ.
Α.Π. – Κερατέα.

«Είμαι και εγώ μια μάνα όπως όλες οι μάνες του κόσμου»

Άγιέ μου Ραφαήλ.
Είμαι και εγώ μια μάνα όπως όλες οι άλλες του κόσμου, και θέλω μέσα από την καρδιά μου και όλη η οικογένειά μου να σε ευχαριστήσουμε για το θαύμα που έκανες στο παιδί μου.
Πριν από ένα χρόνο έκανε εγχείρηση μόρφωμα στο επινεφρίδιο και τέλος Οκτωβρίου μετά από εξετάσεις που έγιναν στο θυροειδή μας ειδοποίησαν οι γιατροί, ότι πρέπει να χειρουργηθή επειγόντως, διότι είχε καρκίνο στο θυροειδή. Έφυγε αμέσως και πήγε στην κλινική, έκανε την εγχείρηση και οι γιατροί μας δώσανε τρεις μήνες ζωή. Το παιδί μου όμως μέχρι και σήμερα δεν είχε ιδέα, και ούτε έχει για ό,τι συνέβαινε. Είμαστε όλη η οικογένεια σε άσχημη κατάσταση.
Μία φίλη μας οικογενειακή όμως μπήκε τυχαία στο ίντερνετ και βρήκε το Μοναστήρι σας και τον Άγιο Ραφαήλ. Μίλησε με τον ηγούμενο, του είπε την ιστορία του φίλου της με δάκρυα στα μάτια. Αυτός μόλις άκουσε όλα όσα συμβαίνανε, της απάντησε: «Μην στεναχωριέσαι κορίτσι μου και ο φίλος σου θα γίνη καλά. Από όλα αυτά που μου λες δεν έχει τίποτα». Επίσης η κόρη μου κάθε μέρα σε παρακαλούσε Άγιέ μου θερμά να κάνεις το θαύμα σου στον αδελφό της.
Περιμέναμε με αγωνία να βγούνε όλα τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Μόλις βγήκαν και είδανε ότι ήταν όλες αρνητικές δεν το πιστεύανε ούτε οι γιατροί. Μόνο ένα θαύμα έλεγαν ότι έχει γίνει και σηκώσανε τα χέρια ψηλά.
Σήμερα το παιδί μου είναι μια χαρά. Ήλθε στο Μοναστήρι σου, προσκύνησε την εικόνα σου και πήρε και λαδάκι και σταυρώνεται καθημερινά.
Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου Άγιέ μου και να είσαι προστάτης σε όλη την οικογένειά μας.
Με σεβασμό και ευλάβεια, η μητέρα του Φ.Ρ.

«Με προσκάλεσε ο Άγιος Ραφαήλ και δεν μπορώ να αρνηθώ!»

Την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012, κατά τις 19.00 το απόγευμα, η γυναίκα μου, μου διάβαζε τα θαύματα του Αγίου Ραφαήλ, του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Ειρήνης από ένα βιβλίο που της χάρισε μια φίλη της και μετά με πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησα, της διηγήθηκα το όνειρό μου. Της είπα ότι ήμασταν σ’ έναν μεγάλο δρόμο με το αυτοκίνητό μας και βρεθήκαμε σε μία διασταύρωση. Δεν ξέραμε που να πάμε. Εκεί φανερώθηκε ένας ψηλός άνδρας, του οποίου δεν μπορούσα να διακρίνω το πρόσωπό του. Μου έγνεψε με το δάκτυλο και μου είπε: «Να έρθετε στον ναό μου, να πάρετε λάδι, να σταυρωθείτε και όλα αυτά που θέλετε, θα γίνουν!». Ήμουν πολύ ταραγμένος γιατί έβλεπα στο όνειρό μου ότι είχα χάσει το δρόμο μου. Ξαφνικά φύγαμε από την κίνηση και τα φανάρια και βρεθήκαμε με το αυτοκίνητο μπροστά σε ένα όμορφο, πράσινο και ερημικό τοπίο, όπου είδα μια περίφραξη από συρματόπλεγμα με πύλη, που μου έμοιαζε σαν στρατόπεδο. Όταν μπήκα μέσα και πέρασα την πύλη, αντίκρυσα έναν ωραίο κήπο με ελιές, τριανταφυλλιές και γενικά με πολύ πράσινο. Προχώρησα και είδα στο δεξί μου χέρι ακριβώς, έναν ναό με μαρμάρινα σκαλοπάτια, μαρμάρινες πλάκες και κολώνες με καμάρες. Ξαφνικά την ώρα εκείνη ξύπνησα. Διηγήθηκα στη γυναίκα μου το όνειρό μου συγκλονισμένος και αναστατωμένος.

Αφού της διηγήθηκα όλο το όνειρο, η γυναίκα μου, μου είπε: «Μήπως είναι ο ναός του Αγίου Ραφαήλ;». Αυτό συμπέρανε, διότι μου διάβαζε τα θαύματα του Αγίου και της απάντησα ότι δεν ξέρω, γιατί δεν έχω δει ποτέ μου τον συγκεκριμένο ναό. Η γυναίκα μου μπήκε στο ίντερνετ και έψαξε να δει αρχικά πως είναι ο ναός του Αγίου Ραφαήλ στη Μυτιλήνη και μου τον έδειξε. Της είπα ότι δεν ήταν ο ναός που είδα στο όνειρό μου και ξάπλωσα ξανά. Μετά η γυναίκα μου έψαξε κι’ άλλο και βρήκε το ναό του Αγίου Ραφαήλ στον Μαραθώνα και μου είπε φωνάζοντας: «Έλα να δεις μήπως είναι αυτός ο ναός». Έτρεξα να τον δω και τότε δεν πίστευα στα μάτια μου, ήταν ο ναός και ο κήπος, όπως ακριβώς τα είδα στο όνειρό μου! Αμέσως αποφάσισα να πάμε στον ναό του Αγίου Ραφαήλ. Είπα: «Με προσκάλεσε ο Άγιος Ραφαήλ και δεν μπορώ να αρνηθώ!». Πράγματι, την Κυριακή 25-11-2012 ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο για τον ναό του Αγίου Ραφαήλ στον Μαραθώνα. Βρεθήκαμε σε μια διασταύρωση, όπως την είχα δει στο όνειρό μου, ήταν ίδια και χαθήκαμε όπως στο όνειρο! Βέβαια, βρήκαμε το δρόμο μας, αφού μας βοήθησε ένας πολύ ευγενικός κύριος. Φτάσαμε και τι να δω; Το όμορφο καταπράσινο ερημικό τοπίο, την πύλη με το συρματόπλεγμα, τον κήπο με τις ελιές, τις τριανταφυλλιές, τον ναό με τις μαρμάρινες πλάκες, τα μαρμάρινα σκαλοπάτια και τις κολώνες με καμάρες! Ακριβώς ίδια, όπως στο όνειρό μου! Συγκινήθηκα τόσο πολύ, που ένιωσα σαν να μου ρίχνουν κρύο νερό σ’ όλο μου το κορμί. Παρακολουθήσαμε τη Θεία Λειτουργία, προσκυνήσαμε τον Άγιο Ραφαήλ, την Αγία Ειρήνη και τον Άγιο Νικόλαο και πήραμε βαμβακάκι με λάδι από την ακοίμητη κανδήλα του. Ένιωσα ηρεμία, γαλήνη και ήμουν σίγουρος ότι οι Άγιοι θα με βοηθούσαν σ’ ότι τους ζητούσα. Μου άρεσε τόσο πολύ, που δεν ήθελα να φύγω από το ναό!

Παναγιώτης Θ.
Αθήνα, 4-12-2012

«Παρακάλεσα τον Άγιο Ραφαήλ να θεραπεύσει τον εγγονό μου»

Ο εγγονός μου Αναστάσης, 4 ½ ετών, πριν 6 μήνες, ξαφνικά διαγνώσθηκε ότι πάσχει από λευχαιμία τύπου Β. Εισήχθη στο Ογκολογικό Παίδων «ΕΛΠΙΔΑ» και το γεγονός αυτό συντάραξε όλη την οικογένεια και μας αποδιοργάνωσε ψυχικά και σωματικά.
Εγώ, η γιαγιά του παιδιού βρίσκομαι τα τελευταία χρόνια σε αναπηρική καρέκλα λόγω πολυομυελίτιδος.
Από περίεργες κι’ ανεξήγητες συγκυρίες έφτασα για ολιγοήμερες διακοπές στο Μαραθώνα. Σχεδίαζα να ταξιδέψω στη Μυτιλήνη, να προσκυνήσω και να προσευχηθώ στον Άγιο Ραφαήλ.
Στο Μαραθώνα όμως, πληροφορήθηκα την ύπαρξη της Μονής Αγίου Ραφαήλ, στο Άνω Σούλι. Τη Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012, από λανθασμένη πληροφόρηση, έφτασα στη Μονή το μεσημέρι, λίγο πριν σταματήσει το επισκεπτήριο. Ωστόσο, ο μοναχός Ειρηναίος μας άνοιξε την πόρτα και μας οδήγησε στην εκκλησία. Εξήγησα στο μοναχό ότι ο λόγος της επίσκεψής μου δεν ήταν να προσευχηθώ για μένα που είμαι στην καρέκλα, αλλά για τον άρρωστο εγγονό μου. Ο μοναχός Ειρηναίος μας διηγήθηκε την ιστορία του Αγίου Ραφαήλ και τη θαυμαστή εμφάνισή του στον ιερό τόπο της Μονής.
Προσευχήθηκα συντετριμμένη και παρακάλεσα τον Άγιο Ραφαήλ να θεραπεύσει τον εγγονό μου. Το ίδιο απόγευμα, με ειδοποίησαν η κόρη μου και ο γιος μου ότι όλες οι νέες εξετάσεις που έγιναν την ημέρα αυτή (διότι γίνονταν νέες εξετάσεις που καθόριζαν την εξέλιξη της εκάστοτε θεραπείας του παιδιού) ήσαν καθαρές!! Αυτό εγώ το απέδωσα σε θαύμα του Αγίου Ραφαήλ και Τον ευχαρίστησα κλαίγοντας που εισήκουσε την προσευχή μου την ίδια κιόλας μέρα!
Η ιατρική παρακολούθηση συνεχίζεται μέχρι σήμερα από τους γιατρούς, όπως πάντοτε σε τέτοιες ασθένειες. Το παιδί είναι καθαρό, ζωηρό, με διάθεση και ξαναγύρισε κοντά στην οικογένειά του. Μακάρι ο Θεός να χαρίζει υγεία σε όλα τα παιδιά του κόσμου, με τις πρεσβείες των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης και όλων των Αγίων.

Θεανώ Τ.
Αθήνα, 30/10/2012

Πηγή: ekklisiaonline.gr