«Μή φοβοῦ˙ ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καί ὁ ἔσχατος καί ὁ ζῶν, καί ἐγενόμην νεκρός, καί ἰδού ζῶν εἰμί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων». (Ἀποκάλ. 1,17-18)

Τάδε ἔφη ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός στόν ἀγαπημένο μαθητή Του Ἰωάννη κατά τή Θεία ἀποκάλυψη πού αὐτός δέχθηκε στό νησί τῆς Πάτμου.

Μή φοβοῦ! Τί νά μή φοβᾶσαι; Μή φοβᾶσαι τόν εἰδωλολατρικό διωγμό τῆς Ἐκκλησίας. Μή φοβᾶσαι τούς βασανιστές πού καταδιώκουν πανταχόθεν τούς πιστούς Μου. Μή φοβᾶσαι τούς αὐτοκράτορες πού ἐξαπολύουν διωγμούς ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν. Μή φοβᾶσαι τούς πανίσχυρους τυράννους τοῦ κόσμου τούτου, αὐτούς πού χλευάζουν καί λοιδοροῦν τήν ταπείνωσή Μου κατά τόν θάνατό Μου ἐπί τοῦ Σταυροῦ. Μή φοβᾶσαι τούς δαίμονες πού τυφλώνουν τούς ἀνθρώπους μέ διάφορα πάθη, γιά νά μήν μποροῦν νά δοῦν καί νά διακρίνουν τήν ἀλήθεια, πού Ἐγώ ἔφερα στόν κόσμο. Μή φοβᾶσαι τίποτα!

Πῶς μπορῶ, Κύριέ μου, νά μή φοβᾶμαι; Πῶς νά μή φοβόμαστε, ὅταν ὅλος ὁ κόσμος εἶναι ὁπλισμένος μέχρι τά δόντια καί πάνοπλος πυκνώνει τίς γραμμές του ἐναντίον μας, οἱ ὁποῖοι εἴμαστε μικροί σέ ἀριθμό καί ἄοπλοι;

Μή φοβᾶσαι, διότι Ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καί ὁ ἔσχατος, καί ὁ ζῶν…τό Ἄλφα καί τό Ὠμέγα. Ὅλες οἱ ὑπερδυνάμεις πού στρέφονται ἐναντίον σας, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἕνας τυφώνας ἀπό τή χώρα τῶν νεκρῶν. Ὅμως, Ἐγώ εἶμαι ὁ ζῶν…καί ἰδού ζῶν εἰμι εἰς τούς αἰῶνας… εἰμί ὁ ὤν καί ὁ ἦν καί ὁ Ἐρχόμενος: ὁ πρό τῶν αἰώνων καί μετά τή συντέλεια τῶν αἰώνων Θεός˙ Ἐγώ εἰμι πρίν ἀπό τήν ἀρχή τῶν πάντων καί μετά τό τέλος ὅλης τῆς κτίσεως. Ὅλα τά κτίσματα εἶναι ὁριοθετημένα μέσα σέ ἕνα χρονικό φάσμα, τό ὁποῖο ἔχω μετρήσει γιά κάθε κτιστό πλάσμα˙ καί ἔξω ἀπό αὐτό δέν μποροῦν νά ἐπεκταθοῦν.

Μή φοβᾶσαι, διότι ἐγενόμην νεκρός, καί ἰδού ζῶν εἰμι. Μή φοβᾶσαι οὔτε τόν θάνατο! Ἐγώ εἰμι πρίν ἀπό τόν θάνατο καί μετά τόν θάνατο. Ὁ θάνατος εἶναι ὁ ὑπηρέτης μου κι ἐγώ ἐπιτρέπω στόν ὑπηρέτη μου νά Μέ ὑπηρετεῖ στόν κόσμο. Παρέδωσα τόν ἑαυτό Μου στόν ὑπηρέτη Μου γιά τρεῖς μόνο ἡμέρες καί μετά τόν διέταξα νά Μέ ἀφήσει καί τώρα, ἰδού, ζῶ! Ἐγώ εἶμαι ὁ Δεσπότης τοῦ θανάτου καί τῆς ζωής˙ ὁ Δεσπότης τοῦ χρόνου καί τῆς αἰωνιότητας, ὁ παντοκράτωρ. Μή φοβᾶσαι! Ἰδού ζῶν εἰμι εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Εἶμαι ζωντανός γιά πάντα. Ἐσύ ἐπίσης θά εἶσαι μαζί Μου ζωντανός. Ἀλλά καί ὅλοι ὅσοι παραμένουν σ’ Ἐμένα πιστοί καί δέν φοβοῦνται, αὐτοί θά ζοῦν μαζί Μου! Μή φοβοῦ! Ἐγώ εἰμι τό Α καί τό Ω.

Ὦ Κύριε, αἰώνιε καί ἀθάνατε, αὐτά τά ἱερά λόγια Σου ἄς ἀντηχοῦν στίς ψυχές τῶν πιστῶν δούλων Σου ὅποτε ἐγείρεται ἕνα κύμα διωγμοῦ ἐναντίον τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας Σου, ὥστε, ὁμοφρόνως στηριγμένοι στόν βραχίονά Σου τόν ὑψηλό, νά μή φοβόμαστε. Σοί πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων! Ἀμήν.

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς