Υπάρχουν περιπτώσεις που ο Θεός επιτρέπει να σου έρθει κάτι, για το οποίο λες: «Θεέ μου, ας έρχονταν όλα, αλλά αυτό ας έλειπε». Και αυτό μπορεί να είναι μια αρρώστια, ένα ατύχημα, μια προδοσία, μια αδικία, μια καταστροφή. Ή μπορεί να μην κάτι τόσο το φοβερό, όμως για σένα είναι κάτι το ασήκωτο για εκείνη την στιγμή που ήρθε, κάτι που δεν μπορείς να βαστάσεις.

Αν όμως τελικά παρά την δυσκολία της δοκιμασίας μέσα στην καρδιά σου πεις: «Να’ ναι ευλογημένο», και υπομείνεις καρτερικά την δοκιμασία τότε θα δεις κάτι καλό να ξεβράζε το φαινομενικό κακό που σε βρήκε. Βέβαια την ώρα της δοκιμασίας μπορεί να μην το καταλάβεις, γιατί εκείνες τις στιγμές βιώνεις τον σταυρό σου· σαν να μπαίνεις στο χειρουργείο και νιώθεις χωρίς αναισθησία τα νυστέρια. Και αυτό σου προκαλεί πόνο. Μετά όμως, αφού υπέμεινες, αφού βγήκες από την δοκιμασία (το χειρουργείο) αρχίζεις να καταλαβαίνεις την ευεργεσία του Θεού που σε άφησε να πονέσεις γιατί έτσι έγιανες. Ή ακόμα κι όταν η δοκιμασία χρονίζει και δεν περνά όμως εσύ μένεις στην πίστη και ελπίδα στον Θεό, όταν δεν αφήνεσαι στην απελπισία, όταν δεν γογγύζεις για την ζωή σου, όταν δεν κατηγορείς τους άλλους για το κακό που σε βρήκε, όταν δεν ψάχνεις ενόχους για τον πόνο σου αλλά εμβαθύνεις στην καρδιά σου, εξετάζεις τα λάθη σου και αναλαμβάνεις την ευθύνη των αμαρτιών σου, τότε αρχίζεις και φωτίζεσαι. Γίνεσαι κοινωνός της ανάστασης κι ας είσαι ακόμα πάνω στον σταυρό. Τα βλέπεις όλα διαφορετικά. Την κατάρα ως ευλογία. Το πόνο σου ως μια σκάλα προς τον ουρανό.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε ότι ο Θεός εκεί που δεν το περιμένουμε και δεν καταλαβαίνουμε από αγάπη κάνει κάτι το “δύσκολο” κυριώς γι’Αυτόν αλλά και για εμάς: μας αφήνει να πονέσουμε, δεν μας λυπάται, δεν μας σπλαχνίζεται! Προσευχόμαστε να μας απαλλάξει από τον πόνο μας και Αυτός μένει σιωπηλός. Έτσι τουλάχιστον φαίνεται. Μα τελικά επειδή ακριβώς μας σπλαχνίζεται μας αφήνει να πονέσουμε.

Συγκαταβαίνει προς εμάς, για εμάς κι γι’αυτό κάποιες φορές μας φαίνειται σκληρός. Επιτρέπει ο Θεός να πάθουμε κατί που είναι χειρότερο ακόμα κι από τον μεγαλύτερο φόβο μας, ώστε να καθαρθούμε, να ταπεινωθούμε, να εξελιχθούμε.

Το θαυμαστό με τον Θεό μας είναι ότι δεν υπολογίζει τίποτα μπροστά στην σωτηρία μας. Θα βρει τον τρόπο για να μας αρπάξει στην Βασιλεία Του. Μερικές φορές ο τρόπος αυτός μπορεί να είναι επώδυνος για εμάς, όμως παραμένει σωτήριος, διότι ο Θεός δεν αποβλέπει σε μια επίγεια και μόνο αποκατάστασή μας, αλλά στην αιώνια σωτηρία μας.

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Πηγή: imverias.blogspot.com