Ο σωστός και Ορθόδοξος χαιρετισμός των ημερών δεν είναι τα χρόνια πολλά αλλά το «Χριστός ετέχθη».

Όταν λέμε: «Χριστός ετέχθη», είναι το ίδιο με το να λέμε: «Ο Μεσσίας γεννήθηκε», ή «ο Βασιλιάς γεννήθηκε», ή «ο Σωτήρας γεννήθηκε»!

Με τον χαιρετισμό αυτό ισχυριζόμαστε και μαρτυρούμε ο ένας στον άλλο, ότι ήρθε στον κόσμο Εκείνος ο οποίος έπρεπε να έρθει για τη σωτηρία της γενεάς των ανθρώπων, και ότι εκτός Αυτού άλλον δεν πρέπει να περιμένουμε.

Εκείνος, τον οποίο ο Θεός υποσχέθηκε στους προπάτορές μας όταν διώχθηκαν από τον Παράδεισο,

Εκείνος τον οποίο οι ασεβείς λαοί μόλις που διαισθάνονταν,

Εκείνος που οι Εβραίοι προφήτες ξεκάθαρα προφήτευσαν,

Εκείνος για τον οποίο η αβοήθητη ανθρωπότητα χιλιάδες χρόνια πονεμένα αναστέναζε,

Εκείνος έλαμψε στη γη όπως ο ήλιος μετά από μακριά νύχτα.

Κι έτσι όταν λέμε: «Χριστός ετέχθη»,μαρτυρούμε και ότι ο Ύψιστος κράτησε την υπόσχεσή Του, και ότι η προαίσθηση της ανθρωπότητας εκπληρώθηκε, και ότι οι προφητείες των προφητών πραγματοποιήθηκαν, και ότι οι ανθρώπινοι αναστεναγμοί χόρτασαν χαρά.

«Χριστός ετέχθη»

Ο Μεσσίας γεννήθηκε, ο Πανθαύμαστος, ταυτόχρονα Άνθρωπος και Θεός, ήρθε για να ξεκουραστούν επάνω Του τα κουρασμένα ανθρώπινα μάτια και να μην κοιτάξουν άλλον Μεσσία.

Ο Βασιλιάς γεννήθηκε, Εκείνος που είναι Παντοδύναμος και Ελεήμων και ταυτόχρονα κρατά το σκήπτρο της δύναμης και το καντήλι του ελέους ήρθε στον κόσμο μας για να σταθούν όρθιοι και οι ελάχιστοι και να φωνάξουν: «Εμείς είμαστε παιδιά του βασιλιά»!

Ο Ήρωας γεννήθηκε, ο Ακατανίκητος, για να υπερασπιστεί τους δίκαιους, για να κατακτήσει τους αμαρτωλούς, για να καταρρίψει τα πνεύματα της μοχθηρίας κάτω από τον ουρανό.

Ο Οδηγός γεννήθηκε, ο Πανορατικός, για να βγάλει στο δρόμο τους χαμένους και να τους οδηγήσει.

Ο Διαφωτιστής γεννήθηκε, ο Πανφωτισμένος, για να διώξει το σκότος και να διαφωτίσει τους σκοτισμένους.

Ο Ποιμήν γεννήθηκε, ο Πάμπλουτος, για να ταίσει τους πεινασμένους, όχι με τη γη αλλά με τον ουρανό, με το ουράνιο σώμα Του και με το πύρινο αίμα Του.

Ο Φιλάνθρωπος γεννήθηκε, ο σπάνιος, για να αγκαλιάσει στα στήθη Του, και να ζωντανέψει με την αγάπη τα αμέτρητα ορφανά Του, που για πολύ καιρό πήγαιναν από τον τάφο της ζωής στον τάφο του θανάτου.

Ο της αποκαλύψεως Θεός γεννήθηκε, ο Μέγιστος, για να τραβήξει την αυλαία και να αποκαλύψει στους θνητούς το αθάνατο Βασίλειο των Ουρανών.

Όλα αυτά σημαίνουν εκείνα τα θαυμάσια λόγια, με τα οποία οι χριστιανοί τα Χριστούγεννα χαιρετιούνται και με τα οποία και εγώ αδελφοί εσάς χαιρετώ:

Χριστός ετέχθη! Xριστός ετέχθη επί γης εν φάτνη σπάργανα φορέσας τα δεσμά διαρήξας των ανομιών ημών.(δις)
* (Στις Σλαβικές χώρες συνηθίζεται ο χαιρετισμός αυτός τα Χριστούγεννα, κατ’ αναλογία με τον χαιρετισμό του Πάσχα, δηλαδή «Χριστός ετέχθη» και η απάντηση «Αληθώς ετέχθη»).

(Από το βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…»)

ΔΟΞΑ ΕΝ ΥΨΙΣΤΟΙΣ ΘΕΩ!

Η αληθινή παράδοση της Εκκλησίας μας, η ίδια η αγία Γραφή, μας γνωρίζει πως όταν οι άγγελοι του Θεού εμφανίστηκαν στους αγραυλούντες ποιμένες, η δόξα του Κυρίου τους κάλυψε και κείνοι φοβήθηκαν υπερβολικά. Η δόξα του Θεού που φωτίζει τους άγγέλους και τους δίκαιους είναι θαυμαστή.

Ο άγγελος που ήταν καλυμμένος με την ουράνια δόξα καθησυχάζει τους ποιμένες με τα εξής λόγια: «Μη φοβείσθε· ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ. ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος, εν πόλει Δαβίδ. και τούτο υμίν το σημείον· ευρήσετε βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν φάτνη».

Στη Νέα Κτίση οι άγγελοι λειτουργούν ως κήρυκες του Δημιουργού. Άγγελος εμφανίστηκε αρχικά στην αγία Παρθένο Μαρία, μετά στο δίκαιο Ιωσήφ, τώρα στους ποιμένες. Και θα συνεχίσουν οι άγγελοι να εμφανίζονται στους «μάγους εξ Ανατολών». Τα πάντα γίνονται σύμφωνα με τις ανάγκες του σχεδίου και της πρόνοιας του Θεού. Ο αρχάγγελος χαιρέτησε την αγία Παρθένο με το «Χαίρε». Παρόμοια λέξη χρησιμοποιήθηκε προς τους ποιμένες: «Ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην». Όταν οι μάγοι είδαν τον αστέρα στον ουρανό «εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα». Ο Χριστός είναι πηγή ανέκφραστης χαράς. Έρχεται για να ελευθερώσει τους δεσμώτες. Μπορεί να νιώσει κανείς μεγαλύτερη χαρά απ’ αυτήν; Και μόνο η φωνή του είναι γλυκύτερη και πολύ πιο ζωοδότρα από εκείνην των αγγέλων. Ο μεγάλος προφήτης Ησαίας άκουσε τη γλυκύτατη αυτή αγγελική φωνή να ψάλλει: «Άγιος, άγιος, άγιος, Κύριος σαβαώθ, πλήρης πάσα η γη της δόξης αυτού». Κι ο μέγας Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, γράφει για το όραμά του με τους αγγέλους: «Και είδον και ήκουσα ως φωνήν αγγέλων πολλών κύκλω του θρόνου και των ζώων και των πρεσβυτέρων, και ην ο αριθμός αυτών μυριάδες μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων».

Τέτοια ουράνια δόξα αποκαλύφτηκε και στους ποιμένες της Βηθλεέμ. Ως τότε μόνο εκλεκτά πρόσωπα, ατομικά, είχαν αξιωθεί να δούν τέτοια δόξα. Αυτή είναι η πρώτη φορά που συναντάμε στην Αγία Γραφή ολόκληρη ομάδα θνητών ανθρώπων να βλέπουν και ν’ ακούνε χορεία αγγέλων. Αυτό είναι ένα σημείο πως με την έλευση του Χριστού στη γη ανοίχτηκε ο ουρανός για όλους εκείνους που τον αναζητούν με καρδιακή καθαρότητα.

Πηγή: ekklisiaonline.gr