Όταν με ακούς να σού μιλάω για δάκρυα, μη φαντάζεσαι ότι σε θέλω γεμάτο πίκρες και φαρμάκια.

Τα δάκρυα για τα οποία σού μιλάω, δεν φέρνουν πίκρα στην καρδιά, αλλά μια γλύκα τόσο μεγάλη, που δεν σού την δίνουν ούτε τα γέλια τα πιο τρανταχτά.

Δεν με πιστεύεις εμένα; Άκουσε τότε τον άγιο Λουκά. Μας λέγει: Οι Εβραίοι είχαν πιάσει τους αγίους αποστόλους. Και τους έδωσαν «το ξύλο της χρονιάς τους»! Και τους έδιωξαν. Και οι απόστολοι έφυγαν γεμάτοι χαρά! (Πραξ. 5,41).

Την χαρά αυτή, δεν τους την προκάλεσε το ξύλο! Αυτό μόνο πόνο προκαλεί. Όχι ευχαρίστηση. Όχι χαρά. Αυτό όμως που δεν το κάνει το ξύλο, το κάνει η πίστη στον Χριστό. Γιατί η πίστη στο Χριστό είναι επάνω από την φύση· επάνω από όλα. Και γι’ αυτό το ξύλο που έφαγαν για χάρη Του, έγινε μέσα τους αιτία καύχησης και πηγή χαράς.

Δυσκολεύεσθε ακόμη να το καταλάβετε, ότι τα δάκρυα, το κάθε δάκρυ, που χύνομε για τον Χριστό είναι πηγή χαράς; Να μη δυσκολεύεσθε!

Τα δάκρυα που χύνομε για τον Χριστό, είναι μέσα μας πηγή χαράς· βαθειάς χαράς.

Γιατί είναι μεγάλος ο Χριστός.

Γιατί η πίστη Του είναι μεγάλη.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος