Παράκληση στην Αγία Μαρία Μαγδαληνή…

Ευλογήσαντος τού Ιερέως ο ρνβ (142 ) Ψαλμός καί τό Θεός Κύριος μετά τών στίχων αυτού. Είτα Τροπάρια. Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ.

Τήν ισαπόστολον σεπτήν Μυροφόρον, καί τήν μαθήτριαν Χριστού τού Σωτήρος, θεραπευτήν πανάριστον τών νόσων εν ωδαίς, άπαντες τιμήσωμεν, πρός αυτήν εκβοώντες πρόφθασον καί λύτρωσαι, σούς ικέτας εκ βλάβης, τής ενεστώσης, ίνα σε αεί, ως ευεργέτην Μαρία γεραίρομεν.

Δόξα.
Οι τή σορώ τής Μυροφόρου προστρέχοντες, χειρός αυτής πανευλαβώς μετά πίστεως, δεύτε εκ πόθου ταύτην ανυμνήσωμεν, πρός αυτήν κραυγάζοντες, εκ βαθέων καρδίας Μαρία πανένδοξε, τούς σέ νύν προσκαλούντας, από παντοίων λύτρωσαι δεινών, επιφοράς τε καί πάσης κακώσεως.

Δόξα. Καί νύν. Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τάς δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γάρ Σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν, έως νύν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ Σού, Σούς γάρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ο Ν (50) Ψαλμός.

Είτα ο Κανών.
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ. Υγράν διοδεύσας.
Πολλοίς συνεχόμενοι πειρασμοίς, καί σοί προσδραμόντες, Μυροφόρε Μαγδαληνή, δεόμεθα πάσης επηρείας, σαίς προστασίαις καί νόσου διάσωσον.
Η πάντιμος χείρ σου Μαγδαληνή, παρέχει ιάσεις τοίς νοσούσι καί πυρετοίς, τούς συνεχομένους διασώζει, καί εκδιώκει δαιμόνων τήν μάστιγα.
Νοσούντες τό σώμα καί τήν ψυχήν, παθών καχεξία, σού προστρέχομεν τή σορώ, ίασιν αιτούντες ταίς ευχαίς σου, απολαβείν καί πταισμάτων συγχώρησιν.
Θεοτοκίον.
Μαρίαν μαθήτριαν τού Χριστού, καί τήν Θεοτόκον ανυμνούμεν οι ευσεβείς, νόσων θεραπείαν εξαιτούντες, απολαβείν καί δεινών απολύτρωσιν.

Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Μυροφόρε Μαρία τά τής ψυχής ίασαι, πάθη καί τού σώματος δέομαι ταίς πρεσβείαις σου, όπως γεραίρω σε, καί εκτελώ σου τήν μνήμην, πόθω θεοδόξαστε καί ισαπόστολε.
Ευμενή σε προστάτιν πρός τόν Θεόν ένδοξε, πάντες προβαλλόμεθα πίστει Μαρία πάνσεμνε, καθικετεύοντες, ως Μυροφόρων σε πρώτην, λυτρωθήναι άπαντας τή προστασία σου.
Ευπροσδέκτοις ευχαίς σου Μαγδαληνή ίασαι, νόσους τε καί πάθη ποικίλα καί πάσαν κάκωσιν, χειρός προσπτύξει σου, τής πανευόσμου Μαρία, ήν Θεός εδόξασε παντοίοις θαύμασι.
Θεοτοκίον.
Παναγία Παρθένε η τόν Θεόν τέξασα, ρύσαι πάσης θλίψεως βλάβης τε τούς προστρέχοντας, καί ανυμνούντάς Σε, σύν Μυροφόρω καί σώζε, πάσης περιστάσεως μόνη Πανύμνητε.
Διάσωσον, από κινδύνων τούς δούλους σου Μυροφόρε, ότι σέ εν πειρασμοίς προβαλλόμεθα ένδοξε, ως έτοιμον βοηθόν εν ανάγκαις.
Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί τήν εμήν χαλεπήν τού σώματος κάκωσιν, καί ίασαι τής ψυχής μου τό άλγος.

Κάθισμα. Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Πρεσβείαν τήν σήν ως όπλον απροσμάχητον, πλουτούμεν αεί καί πίστει εκβοώμέν σοι Μυροφόρε πάνσεμνε, Μαγδαληνή Μαρία πρόφθασον, καί εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, ταίς θείαις πρός Κύριον πρεσβείαις σου.

Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Υπέρ φύσιν χαρίσμασιν, ωραϊζομένη χείρ σου η πάντιμος, Μυροφόρε ισαπόστολε, θεραπεύει νόσους τών τιμώντων σε.
Αρυόμενοι πάντοτε, τήν εκ τής σορού χειρός σου χάριν αέναον, ώ Μαρία ευφημούμέν σε, καί τόν σέ δοξάσαντα γεραίρομεν.
Νοσημάτων θεράπευσον, πληθύν τήν ημών Μαρία δεόμεθα, διπλήν ίασιν βραβεύουσα, τής ψυχής ομού τε καί τού σώματος.
Θεοτοκίον.
Τής Μητρός Σου δεήσεσι, καί ισαποστόλου Μαρίας Κύριε Σοίς ικέταις δός συγχώρησιν, τών πλημμελημάτων ως Φιλάνθρωπος.

Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Χείρά σου σεπτήν, Μυροφόρε ασπαζόμεθα, τήν προσψαύσασαν τούς πόδας τού Χριστού, ήν προσκυνούντες, πάσης νόσου εκλυτρούμεθα.
Έμπλησον ημών, τάς ψυχάς Μαρία χάριτος, τή προσπτύξει τής σεπτής σου χειρός, καί τάς νόσους πάσας ημών ίασαι.
Λύτρωσαι ημάς, εκ κινδύνων τε καί θλίψεων, καί αιωνίας τυχείν αξίωσον, τού παραδείσου τής τρυφής Μαρία ένδοξε.
Θεοτοκίον.
Μόνην πρός Θεόν, προστασίαν Σέ κεκτήμεθα, οι Σοί ικέται Θεομήτορ αγνή, Όν Σαίς πρεσβείαις εξιλέωσαι δεόμεθα.

Ωδή στ΄. Τήν δέησιν.
Εδόθη σοι, τών θαυμάτων δύναμις, καί η χάρις τού ιάσθαι τάς νόσους, τών ασθενών, Μυροφόρε οξέως όθεν τελείς καθ εκάστην τοίς κάμνουσι, θαυμάσια παντοδαπά, καί ιάσεις Μαρία πανένδοξε.
Μή παύση, υπέρ ημών πρεσβεύουσα, περισκέπουσα αεί καί φρουρούσα, ότι πρός σέ, Μυροφόρε Μαρία, διά παντός αφορώμεν οι δούλοί σου, παντοίας ούν επιφοράς, ανωτέρους ημάς διαφύλαξον.
Εκ σάλου, τής τών παθών οχλήσεως, καί δεινής ημάς θεόφρον Μαρία, τών πονηρών, λογισμών καταιγίδος, πρός γαληνόν εγκαθόρμισον όρμημα, ισχύεις γάρ τού βοηθείν, παρρησίαν ως σχούσα πρός Κύριον.
Θεοτοκίον.
Υμνούμέν Σε, Θεομήτορ άχραντε, καί δοξάζομεν αεί κατά χρέος, ότι βροτών, σωτηρία υπάρχεις, ελπίς καί δόξα καί σκέπη καί καύχημα, καί στήριγμα τών ευσεβώς, προσκυνούντων τήν θείαν εικόνα Σου.

Διάσωσον, από κινδύνων τούς δούλους σου Μυροφόρε, ότι σέ εν πειρασμοίς προβαλλόμεθα ένδοξε, ως έτοιμον βοηθόν εν ανάγκαις.
Άχραντε, η διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως, επ εσχάτων τών ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Κοντάκιον. Ήχος β΄. Προστασία τών χριστιανών.
Οι ποθούντες τών ασθενειών αναρρώσασθαι, τή σορώ Μυροφόρου χειρός νύν προσδράμωμεν, καί εικόνα τήν αυτής, προσκυνούντες ευλαβώς, μετά πόθου κράξωμεν αυτή, ως λαβούσα χάριν εκ Θεού, τούς νοσούντας ιάσθαι, παντοίων πειρατηρίων, καί πικρών αλγηδόνων, θεράπευσον Μαγδαληνή, τούς εν πίστει ανυμνούντάς σε.

Προκείμενον. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς Αγίοις Αυτού.
Στ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτής καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτής.
Ευαγγέλιον εκ τού κατά Μάρκον (Κεφ. 16:9-20).
Τώ καιρώ εκείνω, αναστάς ο Ιησούς πρωί πρώτη Σαββάτου, εφάνη πρώτον Μαρία τή Μαγδαληνή, αφ ής εκβεβλήκει επτά δαιμόνια. Εκείνη πορευθείσα απήγγειλε τοίς μετ αυτού γενομένοις, πενθούσι καί κλαίουσι κακείνοι ακούσαντες ότι ζή, καί εθεάθη υπ αυτής, ηπίστησαν. Μετά δέ ταύτα δυσίν εξ αυτών περιπατούσιν εφανερώθη, εν ετέρα μορφή, πορευομένοις εις αγρόν. Κακείνοι απελθόντες, απήγγειλαν τοίς λοιποίς ουδέ εκείνοις επίστευσαν. Υστερον, ανακειμένοις αυτοίς τοίς ένδεκα εφανερώθη, καί ωνείδισε τήν απιστίαν αυτών καί σκληροκαρδίαν ότι τοίς θεασαμένοις αυτόν εγηγερμένον ουκ επίστευσαν. Καί είπεν αυτοίς πορευθέντες εις τόν κόσμον άπαντα κηρύξατε τό Ευαγγέλιον πάση τή κτίσει. Ο πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται, ο δέ απιστήσας κατακριθήσεται. Σημεία δέ τοίς πιστεύσασι ταύτα παρακολουθήσει. Εν τώ ονόματί μου δαιμόνια εκβαλούσι γλώσσαις λαλήσουσι καιναίς όφεις αρούσι κάν θανάσιμόν τι πίωσιν, ου μή αυτούς βλάψει επί αρρώστους χείρας επιθήσουσι, καί καλώς έξουσιν. Ο μέν ούν Κύριος, μετά τό λαλήσαι αυτοίς, ανελήφθη εις τόν ουρανόν καί εκάθισεν εκ δεξιών τού Θεού. Εκείνοι δέ εξελθόντες, εκήρυξαν πανταχού, τού Κυρίου συνεργούντος, καί τόν λόγον βεβαιούντος, διά τών επακολουθούντων σημείων. Αμήν.
Δόξα. Ταίς τής Μυροφόρου…
Καί νύν. Ταίς τής Θεοτόκου…
Προσόμοιον. Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι. Στ. Ελέησόν με ο Θεός…
Μή παρίδης δέησιν, τών αναξίων σου δούλων, Μυροφόρε ένδοξε, αλλά δέξαι τάχιστα, καί βοήθησον, θλίψεσιν οδύναις τε, πλείσταις προσπαλαίουσι, καί δαιμόνων επιθέσεσι, σκέπην γάρ έχομεν, σέ καί προσκαλούμεθα πάνσεμνε λύτρωσαι ούν τούς δούλους σου, βλάβης εκ παντοίας καί θλίψεως, ίασιν αφθόνως ψυχών τε καί σωμάτων δωρεάν, Μαρία τάχος παρέχουσα, πάσι τοίς αιτούσί σε.

Ωδή ζ΄. Οι εκ τής Ιουδαίας.
Ισαπόστολος ούσα Μυροφόρε Μαρία σοφή πανένδοξε, εκλύτρωσαι κινδύνων, καί πάσης επηρείας, τούς εν πίστει κραυγάζοντας ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Πειρασμών ανηκέστων συμφορών αδοκήτων Μαρία ένδοξε, μαστίγων πολυτρόπων, δεινών επερχομένων, ρύσαι πάντας τούς ψάλλοντας ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Ψυχικήν ευεξίαν καί σωμάτων τήν ρώσιν Μαρία ένδοξε, παράσχου τοίς εν πίστει, τώ θείω σου λειψάνω, προσιούσι καί ψάλλουσιν ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Θεοτοκίον.
Σωμάτων ιατήρα καί ψυχών τόν Σωτήρα Παρθένε τέξασα, Χριστόν σύν Μυροφόρω, Μαρία εκδυσώπει, διασώσαι τούς ψάλλοντας ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η΄. Τόν Βασιλέα.
Τούς τήν σήν χείρα, πανευλαβώς προσκυνούντας, εκ παντοίων φύλαττε κινδύνων, καί πληγής απάσης, Μαρία Μυροφόρε.
Τής τών δαιμόνων, πανωλεθρίου μανίας, καί ανδρών εχθίστων απονοίας, πρόφθασον καί ρύσαι, Μαρία σούς ικέτας.
Τών ιαμάτων, η σορός τής χειρός σου, θεία κρήνη εδείχθη Μυροφόρε, τοίς ασπαζομένοις, αυτήν πίστει καί πόθω.
Θεοτοκίον.
Τούς πεποιθότας, ανενδοιάστως Παρθένε, τή πανσωστική Σου προστασία, ανεπηρεάστους, συντήρησον καί σώσον.

Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Τούς πίστει προσκυνούντας, τήν σορόν χειρός σου, καί εμφερείας τό θείον εκτύπωμα, σκέπε καί φρούρει Μαρία, Χριστού μαθήτρια.
Σορός σεπτής χειρός σου, ιατρείον πέλει, πνευματικόν διό ταύτη προστρέχοντες, παθών καί νόσων παντοίων, απολυτρούμεθα.
Μή παύση συντηρούσα, ταύτην σου τήν ποίμνην σου, εκ πολυπλόκων σκανδάλων τού όφεως, καί εξ ανθρώπων αδίκων, Μαρία ένδοξε.
Θεοτοκίον.
Τήν όντως Θεοτόκον, πάντες Σέ τιμώμεν, καί τού Αγγέλου τό χαίρε Σοί κράζομεν ως διά Σού σωτηρίας, τυχόντες Δέσποινα.

Μεγαλυνάρια.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν αειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τού Θεού ημών. Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβείμ καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
Χαίροις ώ μαθήτρια τού Χριστού, χαίροις Μυροφόρων, κορυφαία Μαγδαληνή, πρώτη κατιδούσα, Ανάστασιν Κυρίου, καί ταύτην Αποστόλοις, πρώτη μηνύσασα.
Χαίροις ισαπόστολε τού Χριστού, χαίροις ώ Μαρία, Μυροφόρων η καλλονή, χαίροις η τό χαίρε, μετά τής Θεοτόκου, φαιδρώς ενωτισθείσα, τή Αναστάσει Αυτού.
Ώρθρισας τώ τάφω τού Ιησού, επέστης σύν μύροις, Μυροφόρε πρώτη διό, εκλήθης καί μύσταις, τήν έγερσιν Κυρίου, Μαγδαληνή Μαρία, χαίρουσα έφησας.
Τούς ασπαζομένους ευλαβώς, τήν σεπτήν σου χείρα, τήν μυρίσασαν τό Χριστού, σώμα Μυροφόρε, διάσωζε εκ βλάβης, καί πάσης επηρείας, νόσων καί θλίψεων.
Έρρανε τόν τάφον Μαγδαληνή, η αγία χείρ σου, πανευώδη μύρα τερπνά, Χριστού τού Σωτήρος, ρανάτω σου τήν χάριν, καί εφ ημάς τούς πόθω, ασπαζομένους αυτήν.
Τής Χριστού εγέρσεως θεωρόν, πρώτην καί Αγγέλων, επακούσασαν τής φωνής, καί τών Αποστόλων, Απόστολον οφθείσαν, Μαγδαληνήν εν ύμνοις, ανευφημήσωμεν.
Πάσαι τών Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά τής Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις τό σωθήναι ημάς.

Τό Τρισάγιον καί τά Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι τήν ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής τών ανομιών ημών. Αλλ επίβλεψον καί νύν ως εύσπλαχνος καί λύτρωσαι ημάς εκ τών εχθρών ημών. Σύ γάρ εί Θεός ημών καί ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου καί τό όνομά Σου επικεκλήμεθα.
Καί νύν.
Τής ευσπλαγχνίας τήν πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σέ μή αστοχήσομεν, ρυσθείημεν διά Σού τών περιστάσεων, Σύ γάρ η σωτηρία τού γένους τών Χριστιανών.

Είτα ο Ιερεύς, τήν Εκτενή Δέησιν, ημών ψαλλόντων τό λιτανευτικόν Κύριε ελέησον. Υπό τού Ιερέως Απόλυσις. Καί τών Χριστιανών ασπαζομένων τήν Εικόνα τής Μυροφόρου καί χριομένων δι αγίου ελαίου, ψάλλονται τά παρόντα Τροπάρια. Ήχος β. Ότε εκ τού ξύλου.
Πάντας, τούς τήν θείαν καί σεπτήν, σού ασπαζομένους εικόνα, καί τήν σορόν τής χειρός, πάσης απολύτρωσαι, οργής καί θλίψεως, Μυροφόρε πανένδοξε, καί πάσης ανάγκης, ημάς νύν απάλλαξον, Χριστού μαθήτρια, όπως ταίς πρεσβείαις σου πάντες, πάντοτε σωζόμενοι πόθω, τό σεπτόν σου όνομα γεραίρομεν.
Δέσποινα πρόσδεξαι τάς δεήσεις τών δούλων Σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.
Τήν πάσαν ελπίδα μου εις Σέ ανατίθημι, Μήτερ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην Σου