Τόσο o βασιλιάς Δαρείος, όσο και ο διάδοχός του Κύρος έτρεφαν μεγάλη εκτίμηση για τον Προφήτη Δανιήλ. Ωστόσο και οι δύο αναγκάστηκαν κάποτε να τον παραδώσουν στα χέρια του οργισμένου όχλου.

Όταν οι Βαβυλώνιοι εζήτησαν από τον Δαρείο να θανατώσει τον Προφήτη, γιατί προσέβαλε τα είδωλά τους, εκείνος, φοβούμενος από την μία πλευρά την οργή του πλήθους, ελπίζοντας όμως από την άλλη, ότι ο Θεός του Δανιήλ θα τον προστατεύσει, διέταξε να τον ρίξουν μέσα σ’ ένα λάκκο με λιοντάρια. Όρισε δε να βάλουν έναν μεγάλο λίθο στο στόμιο του λάκκου. Έπειτα, γύρισε στο παλάτι του λυπημένος καί όλη την νύκτα παρέμεινε άϋπνος.

Το πρωΐ πήγε στον λάκκο, να δει τι έγινε, και έκπληκτος αντύκρισε σώο και αβλαβή τον Δανιήλ. Όσο για τα λιοντάρια, αυτά κάθονταν ήρεμα γύρω του.

«Δούλε του Θεού του Υψίστου, ζεις; Δεν σε έφαγαν τα λιοντάρια;» αναφώνησε με απορία ο Δαρείος.

«Βασιλέα, ο Θεός μου έστειλε τον Άγγελό Του και έφραξε τα στόματά τους» αποκρίθηκε ο Δανιήλ.

Τότε ο Δαρείος και όλοι οι παριστάμενοι θαύμασαν την δύναμη του αληθινού Θεού, που έκανε τα άγρια και ανήμερα λιοντάρια ήρεμα. Και, ασφαλώς,ελευθέρωσε τον Δανιήλ και τον αποκατέστησε στην προηγούμενη υψηλή του θέση.

Αντίθετα, τιμώρησε με θάνατο τους συκοφάντες του προφήτη Δανιήλ.

Πηγή: dromokirix.gr