Πολλοί χριστιανοί μας, νομίζουν δυστυχώς, ότι η Εκκλησία μας είναι ένας κοινωνικός και φιλανθρωπικός οργανισμός και ότι σκοπός Της είναι διάφορες «κοινωνικές» η φιλανθρωπικές εκδηλώσεις. Δυστυχώς αυτή η άποψη, επικρατεί σε πολλούς κοσμικούς κύκλους, που θέλουν την Εκκλησία και τα Μυστήριά της, (γάμοι, βαπτίσεις, κηδείες, μνημόσυνα κτλ.), να είναι, όχι μέσα σωτηρίας της ψυχής του ανθρώπου, αλλά κοινωνικές και κοσμικές εκδηλώσεις.
Οι ίδιοι κύκλοι, έχουν την Εκκλησία και ως φιλανθρωπικό οργανισμό, που σκοπό έχει τη συντήρηση των πτωχών και των πεινασμένων ανθρώπων. Οι ανωτέρω απόψεις και σκέψεις αποτελούν τη μεγαλύτερη πλάνη, αίρεση και διαστροφή, για το τι είναι η Εκκλησία και για το ποιος είναι ο σκοπός Της. Ας δούμε όμως τι λέει η Αγία Γραφή και οι Άγιοι Πατέρες τι είναι η Εκκλησία.
Η Αγία Γραφή μας, λέει ότι η Εκκλησία είναι το σώμα του Ιησού, δηλαδή ο Χριστός ως Θεάνθρωπος έχει ένα σώμα, αυτό το σώμα, το αποτελούμε όλοι εμείς οι πιστοί. Το κεφάλι του σώματος αυτού, είναι ο Χριστός και όπως το σώμα το δικό μας, υπακούει στη κεφαλή μας, έτσι και εμείς οι πιστοί, που αποτελούμε το σώμα Του, υπακούμε στο Χριστό.
Το σώμα αποτελείτε από μέλη, κεφάλι, χέρια, πόδια, καρδιά, πνευμόνια κτλ. Κεφάλι είναι ο Χριστός μας, τα υπόλοιπα μέλη, τα αποτελούμε όλοι εμείς οι βαπτισμένοι χριστιανοί. Σώμα, χωρίς κεφάλι είναι νεκρό. Ομοίως και εμείς, χωρίς τον Χριστό είμαστε νεκροί. Άρα Εκκλησία είναι ο Χριστός μαζί με εμάς που είμαστε τα μέλη Του. Αυτά αναφέρει η Αγία Γραφή.
Οι Άγιοι Πατέρες, μας λένε και παρομοιάζουν την Εκκλησία, ότι είναι ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνες. Δηλαδή, η Εκκλησία είναι ο Χριστός που κινείται και περπατά ανάμεσά μας σε όλους τους αιώνες.
Άλλοι Άγιοι, μας λένε ότι η Εκκλησία είναι η Βασιλεία του Θεού επί της γης, είναι δηλαδή, ένα κομμάτι του Ουράνιου Παραδείσου πάνω στη γη, που στόχο και σκοπό έχει το κομμάτι αυτό, να μεγαλώσει σύμφωνα με το όραμα του Προφήτου Δανιήλ και να κατακτήσει όλη τη γη, μετατρέποντάς την ξανά σε Παράδεισο.
Και αυτό μπορεί να γίνει πραγματικότητα, εάν όλοι οι άνθρωποι αποφασίζαμε να ζούσαμε, όχι σύμφωνα με το δικό μας θέλημα και εγώ, αλλά σύμφωνα με τις εντολές και το θέλημα του Θεού. Το οποίο δυστυχώς, αν και καθημερινά, στο «Πάτερ ημών» το επικαλούμεθα λέγοντας «Γεννηθήτω το θέλημά Σου», εν τούτοις, εμείς ζούμε πράττοντας συνεχώς το δικό μας θέλημα και μετατρέποντας τη γη σε καθημερινή κόλαση. Η μη υπακοή στην Κεφαλή μας, τον Ιησού, κάνει το σώμα μας, την καθημερινή ζωή μας, κόλαση.
Άλλοι Όσιοι και θεοφόροι Πατέρες, μας λένε ότι η Εκκλησία, δεν είναι χώρος μόνο για προσευχή, αλλά ότι η Εκκλησία, είναι ο χώρος της μεταμορφώσεως του ανθρώπου. Γινόμαστε μέλη του Ιησού, μέλη της Εκκλησίας (με την βάπτισή μας), για να αποκτήσουμε από τον Άγιο Θεό και εμείς αγιότητα.
Η Εκκλησία, λένε οι Άγιοί μας, είναι το μόνο επί της γης εργαστήρι της αγιότητος του ανθρώπου. Μέλος της γίνεται, μόνο εκείνος ο όποιος επιθυμεί να απαλλαγεί από την αμαρτωλή ζωή του, από τα πάθη του, από τον άσχημο κοσμικό χαρακτήρα του, από τα ανομήματά του και ποθεί την αλλαγή ζωής, με μια νέα ζωή που προσφέρει η Εκκλησία και ονομάζεται Αγιότητα.
Δηλαδή γίνεται μέλος στο σώμα του Ιησού, μέλος της Εκκλησίας, εκείνος που ποθεί την αγιότητά του. Διότι η Εκκλησία, ως εργαστήρι αγιότητος, σκοπό έχει, να λαμβάνει στα χέρια της τον άνθρωπο, όπως ακριβώς λαμβάνει και ο γλύπτης, ένα ακατέργαστο μάρμαρο μεταμορφώνοντάς το, σε ένα τέλειο άγαλμα. Έτσι και η Εκκλησία αναλαμβάνει τον αμαρτωλό παλιάνθρωπο (παλαιό άνθρωπο), για να τον μετατρέψει και να τον μεταμορφώσει σε ένα νέο Αδάμ, σε ένα νέο δηλαδή άνθρωπο, που καμία σχέση δεν έχει με τον προηγούμενο, παλαιό άνθρωπο.
Αυτή είναι η Εκκλησία και αυτός είναι ο σκοπός της επί της γης. Εμείς όλοι που είμαστε ή μας έκαναν μέλη αυτής της Εκκλησίας, του σώματος του Ιησού Χριστού, έχουμε άραγε, ως στόχο τη μεταμόρφωσή μας και την αγιότητα; Νομίζω πως όχι. Διότι εξ’ όσων βλέπω και από την πολύχρονη εμπειρία που έχω, τα περισσότερα μέλη Της, ξεκόπηκαν από το σώμα του Ιησού, έχοντας άλλους επίγειους στόχους και άλλους κοσμικούς σκοπούς. Δεν τους απασχολεί πλέον η αγιότητα και η αλλαγή του τρόπου ζωής τους. Γι’ αυτό και όταν η καμπάνα του Ναού, καλεί και προσκαλεί τα μέλη της Εκκλησίας, να μαζευτούν εντός του Ιερού Ναού, αυτοί απέχουν.
Επιλέγουν, μόνοι τους, να μείνουν έξω από τη σύγχρονη κιβωτό του Νώε, όπως έμεινε και τότε η πλειοψηφία των ανθρώπων, έξω από την κιβωτό και πνίγηκαν τελικά από τον κατακλυσμό των υδάτων. Τι φταίει και μια μεγάλη πλειοψηφία μελών του σώματος του Ιησού, προτιμά να μένει εκτός της συγχρόνου κιβωτού, που είναι η Εκκλησία του Χριστού; Αυτό θα το εξετάσουμε σε άλλο άρθρο μας. Τώρα καλούμαστε με δυνατή φωνή, να φωνάξουμε προς όλους, όσοι πιστοί προσέλθετε, στην κιβωτό του Ιησού, την Εκκλησία Του. Όσοι ποθείτε μια νέα ζωή, την ζωή της αγιότητος, εισέλθετε τώρα στην κιβωτό του Ιησού, πριν η πόρτα της κιβωτού κλείσει και ο κατακλυσμός της αμαρτίας σκορπίσει τον όλεθρο και τον θάνατο στη ζωή μας.
του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος Αρχιμ. Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη
Πηγή: ekklisiaonline.gr
