Στις 14 Δεκεμβρίου 1979 επισκέφθηκε την ι. Μονή [Παναγία Εικοσιφοίνισσα στο Παγγαίο] ο κ. Γεώργιος Πουλιούδης, απ’ τη Νικήσιανη Καβάλας που μας διηγήθηκε το εξής θαύμα της Παναγίας.

Την 30ή Νοεμβρίου 1940 ήταν στρατιώτης, 27 ετών, και πολεμούσε στο Αλβανικό μέτωπο τους Ιταλούς.

Την ημέραν εκείνην βρισκόταν μεταξύ των χωριών Μογλίτσα και Κόπες, όταν το διέταξε ο αξιωματικός να πάει μαζί με την ομάδα του (10 περίπου στρατιώτες), να αναγνωρίσει μια γέφυρα του Δέβολη ποταμού.

Κατά τις 4 μ.μ. ο Πουλιούδης με έναν στρατιώτη έφθασαν στην γέφυρα, ενώ οι άλλοι 8 είχαν μείνει πιο πίσω.

Ξαφνικά διεπίστωσε ότι έπεσε σε ενέδρα. Τους περιεκύκλωσαν 10 Ιταλοί και με γυμνά ξίφη επετέθηκαν να τους σκοτώσουν.
Στην τραγική εκείνη στιγμή ο Πουλιούδης επικαλέσθηκε με όλη τη δύναμη της ψυχής του, τη βοήθεια της Παναγίας Εικοσιφοινίσσης και έταξε να της φέρει το πεντόλιρο της συζύγου του.

Ω του θαύματος! Αμέσως οι Ιταλοί σαν κάποιος να τους ώθησε, κατέβασαν τα ξίφη ανεξήγητα. Εν τω μεταξύ έφθασαν και οι υπόλοιποι 8 στρατιώτες από την ομάδα του και έπιασαν του Ιταλούς αιχμαλώτους.

Το τάμα που έκανε δεν το είπε σε κανένα, ούτε στην γυναίκα του έγραψε τίποτε.

Στις 2 Μαΐου 1941 γύρισε στο σπίτι του, στη Νικήσιανη, και στενοχωριόταν πώς να πει στην γυναίκα του για το πεντόλιρο.

Τον πρόφθασε όμως η γυναίκα του η οποία, χωρίς να γνωρίζει τίποτε για το θαύμα, του είπε ότι του Αγίου Ανδρέου το βράδυ [30 Νοεμβρίου], είδε στον ύπνο της την Παναγία Εικοσιφοίνισσα και της είπε:

– Για να σωθεί ο άνδρας σου, μου έταξε το πεντόλιρό σου και τον έσωσα. Όταν έλθει να μου το φέρετε στο Μοναστήρι μου.

Τότε της διηγήθηκε το θαύμα και την άλλη μέρα, με πολλή χαρά και ευγνωμοσύνη, έφεραν στην Παναγία το πεντόλιρο και την ευχαρίστησαν που του έσωσε τη ζωή.

Ο κ. Πουλιούδης έρχεται τακτικά και ευχαριστεί την Παναγία.

Μαρτυρία από το βιβλίο, “Θαύματα Παναγίας Εικοσιφοινίσσης”, έκδοση Ιεράς Μονής Εικοσιφοινίσσης, Δράμα, 1982.