(Κανών τού Ακαθίστου, Ωδή ζ Καί νύν)
«Σώσον τούς θλίψεσι βυθιζομένους ημάς»

ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ: Τήν Βασιλεύουσα Πόλη πολιορκεί εχθρός αλλόφυλος καί αλλόθρησκος. Ζητεί νά τήν κυριεύσει, νά τήν ερημώσει· νά τήν κατασφάξει καί νά τήν κατακαύσει.
Μπροστά σ’αυτή τή μεγάλη θλίψη καί δοκιμασία οι χριστιανοί τού Βυζαντίου, ιερός κλήρος καί πιστός λαός, καταφεύγουν στήν Υπεραγία Θεοτόκο καί τής λένε μέ πόνο ψυχής τά λόγια: «Κλίνον τό ούς σου, Αγνή, καί σώσον τούς θλίψεσι βυθιζομένους ημάς».

Σκύψε, πλησίασε τά ώτα σου γιά νά ακούσεις τήν ικεσία μας, Αγνή, Υπεραγία Θεοτόκε, καί σώσε μας, καθώς βυθιζόμαστε μέσα στό πέλαγος τών θλίψεων.

Η προσευχή τους εισακούεται, τό θαύμα γίνεται καί η Πόλη τών πόλεων διαφεύγει τόν κίνδυνο. Ο εχθρός νικιέται καί ντροπιασμένος απομακρύνεται. Από τότε μέ τά ίδια λόγια Κανόνος τού Ακαθίστου Ύμνου προσευχήθηκαν στήν Παναγία μας μυριάδες μυριάδων χριστιανών. Κι εμείς σήμερα άνθρωποι θλιμμένοι καί βασανισμένοι μέ τά ίδια λόγια προσευχόμαστε πάντοτε, ιδιαιτέρως όμως τώρα τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί ειδικώς τίς ημέρες τής δοκιμασίας τής λοιμικής νόσου πού μαστίζει ολόκληρο τόν πλανήτη.

*****

«Σώσον τούς θλίψεσι βυθιζομένους ημάς»

Μέ πέλαγος φουρτουνιασμένο μοιάζει η ζωή μας. Καί είμαστε όλοι θαλασσοδαρμένοι. Τόσα κύματα μάς κτυπούν, καθώς ταξιδεύουμε πρός τό ποθητό λιμάνι τής πραγματικής πατρίδας μας, πού είναι ο Ουαρνός. Κύματα πολλά καί διάφορα μάς συγκλονίζουν. Έρχεται ο θάνατος καί αρπάζει ξαφνικά καί χωρίς διακρίσεις πρόσωπο πολύ αγαπητό μέσα από τήν οικογένειά μας. Τόν πατέρα πού είναι τό στήριγμα τού σπιτιού ή τή στοργική μητέρα, η οποία πάντα σκορπίζει τήν αγάπη της μέσα στήν οικογένεια. Ή τό καλύτερο παιδί πού είναι τό κρυφό καμάρι τών γονέων του. Έτσι η οικογένειά μας μέ τήν επίσκεψη τού θανάτου βυθίζεται μέσα στό πένθος.

Έρχεται πολλές φορές η ασθένεια, μάς προσ-βάλλει καί μάς ρίχνει στό κρεββάτι τού πόνου όχι γιά λίγες ημέρες, αλλά γιά μήνες πολλούς· κάποτε μάλιστα γιά χρόνια ή καί ισοβίως ή καί μάς οδηγεί στόν θάνατο. Τήν περίοδο αυτή δέ η λοιμική νόσος, πού ενέσκηψε απειλητική, δοκιμάζει άτομα καί λαούς καί οδηγεί στόν θάνατο αδιακρίτως μικρούς καί μεγάλους, αποτελεί δοκιμασία παγκόσμια. Επίσης κύματα απειλητικά δέρνουν καί τραντάζουν τό σκάφος τής οικογενειακής μας ζωής, οικονομικές δυσχέρειες, αδικίες, συκοφαντίες, ανεργία. Όλα αυτά καί τόσα άλλα είναι κύματα δυνατά, όπως είπαμε, καί μεγάλα. Μάς κάνουν νά κλαίμε καί νά τά χάνουμε. Όμως γιά νά αποφύγουμε τού καταποντισμού τόν κίνδυνο, νά στρέφουμε, αγαπητοί, τό βλέμμα πρός τήν Μεγάλη Μητέρα, τήν Παναγία μας καί νά ζητούμε τή βοήθεια καί τήν προστασία της. Σ’αυτήν νά καταφεύγουμε μετά τόν Θεόν καί νά τήν ικετεύουμε: «κλίνον τό ούς σου, Αγνή, καί σώσον τούς θλίψεσι βυθιζομένους ημάς». Σέ παρακαλούμε, Κυρία Θεοτόκε, μέ όλη τή δύναμη τής ψυχής μας. Άκουσε τόν πόνο μας. Μήν αδιαφορήσεις. Σκύψε από τό ύψος τής δόξας στήν οποία βρίσκεσαι κοντά στόν Υιόν Σου καί έλα κοντά μας.

Γιατί; Διότι γνωρίζεις από πόνους καί θλίψεις. Εσύ εγέννησες μέσα σ’ένα βρώμικο σταύλο τόν άγιο Υιό καί Θεό σου. Εσύ έζησες καί τήν ξενιτιά, γιά νά γλυτώσεις τό Βρέφος από τή φονική μανία τού Ηρώδη. Εσύ πόνεσες όσο καμμιά άλλη μητέρα βλέποντας τόν Υιόν σου νά κρέμεται ως κακούργος στόν Σταυρό.

Μήν σέ ανακόψει νά τρέξεις νά μάς βοη-θήσεις η αδιαφορία αρκετών συμπατριωτών μας καί η αδιάντροπη ζωή τους, πού φανερώνει αχαριστία πρός τόν Υιόν σου.

Άκουσε, σέ παρακαλούμε, Δέσποινα τού κόσμου, Κυρία Θεοτόκε, τούς στεναγμούς τού πιστού λαού, δές μέ στοργικό βλέμμα τά δάκρυα τών πολυτέκνων οικογενειών, αφουγκράσου τούς στεναγμούς τών ανέργων, τών αστέγων, τών ασθενών αδελφών μας. Τών γερόντων πού ζούν μέσα στήν εγκατάλειψη καί τή σκληρή μοναξιά. Γλύκανε τόν πόνο τών αδικημένων συζύγων. Ανάλαβε υπό τήν προστασία σου τά παιδιά τών διαλυμένων οικογενειών· προστάτευσέ τα ώστε νά μείνουν μακριά από λανθασμένες επιλογές πού θά τά βλάψουν καί μπορεί νά τά οδηγήσουν στήν καταστροφή. Ενίσχυε πάντοτε, ιδιαίτερα τήν περίοδο αυτή τούς αδελφούς μας πού διακονούν στά νοσοκομεία τούς εκ τής λοιμικής νόσου πληττομένους αδελφούς μας.

Καί επειδή είσαι Μητέρα πονεμένη, καί μάλιστα η μόνη Μητέρα πού εισακούεται πάντα η μεσολάβησή της, παρακάλεσε τόν Υιόν σου νά μάς λυπηθεί. Νά στείλει αγγέλους πού θά εμπνεύσουν πνεύμα μετανοίας μέσα στίς ψυχές όλων μας. Ζήτησε νά χαρισθεί σέ όλους μας διάθεση μετανοίας καί επιστροφής στή ζωή τής Εκκλησίας.

Τό γνωρίζουμε ότι άν δέν μετανοήσουμε, δέν πρόκειται νά σωθούμε. Γιά νά μάς σώσει ο Θεός, θέλει νά δεί τή μετάνοιά μας, όπως έγινε στά παλιά χρόνια μέ τήν πρωτεύουσα τής Ασσυρίας Νινευή.

Γι’αυτό σέ παρακαλούμε, Παναγία μας, ά-κουσε τή δέηση τών πιστών δούλων σου καί παρακίνησε τούς μεγάλους κήρυκες τής μετανοίας, τόν άγιο Ιωάννη τόν Πρόδρομο καί τόν άγιο Νίκωνα τόν «Μετανοείτε», νά μεσολαβήσουν καί αυτοί στόν Κύριο καί Υιό σου, ώστε νά στείλει πνεύμα μετανοίας σέ όλους μας, στούς άρχοντες καί τόν λαό μας, γιά νά σωθεί ο τόπος μας καί όλος ο κόσμος από τή λοιμική νόσο καί από κάθε υποδούλωση υλική καί πνευματική. Καί νά δοξολογείται τό όνομα τού Κυρίου καί Θεού μας ειλικρινά καί νά υμνείσαι καί σύ, η Παναγία Μητέρα του, από όλους καί σ’όλο τόν κόσμο.

Κι εκείνη θά μάς κυττάζει μέ στοργή. Δέν θά περιφρονεί τήν επίκλησή μας σέ ώρες αγωνίας καί πόνου. Θά μάς ακούει κι άς είμαστε αμαρτωλοί, καί θά μεσιτεύει στόν Υιόν της γιά εμάς. Τότε η θλιμμένη ψυχή μας θά γαληνεύει, θά παρηγορείται, θά παίρνει δύναμη στίς δύσκολες περιστάσεις.

****

«Σώσον τούς θλίψεσι βυθιζομένους ημάς»

Πολλοί ναυτικοί, Θεοφιλέστατε, αγαπητοί μου αδελφοί, πρίν επιχειρήσουν τά ταξίδια τους ζητούσαν καί ζητούν τήν προστασία τής Παναγίας γιά νά μή βουλιάξουν μέσα στά μελανιασμένα καί αφρισμένα κύματα τών θαλασσών, αλλά νά φθάσουν στόν προορισμό τους. Καί εμείς ως ποντοπόροι τής παρούσας ζωής νά επικαλούμαστε τή βοήθειά της γιά νά μή καταποντισθούμε στά κύματα τών θλίψεων καί γιά νά φθάσουμε στό γαλήνιο λιμάνι τής Βασιλείας τών ουρανών, όπου εκεί καί αυτή ως Μητέρα πνευματική μάς περιμένει μέ πολλή χαρά. Ευχηθείτε μας, Θεοφιλέστατε.

Μακαριστού Αρχιμανδρίτου Γρηγορίου Μουσουρούλη