Δίκοπο μαχαίρι το γιορτινό τραπέζι κάθε χρόνο, αφού μαζί με εκείνους που λαχταράς να δεις, να αγκαλιάσεις και να μάθεις τα νέα τους κατ ιδίαν, καμιά φορά φορτώνεσαι και τους άλλους…
Τους αφόρητους συγγενείς που λένε τα ίδια και τα ίδια κάθε φορά – με μικρές ή μεγάλες παραλλαγές, αν η επικαιρότητα το προστάζει. Κι εδώ που τα λέμε, φέτος είναι που «το καραπροστάζει», τώρα που η πανδημία έχει χωρίσει στη μέση οικογένειες ολόκληρες.
Ευτυχώς, η κυβέρνηση φρόντισε και μια φορά πριν από μας για μας και τα σκληρά μέτρα δούλεψαν πανηγυρικά υπέρ μας. Με λίγα λόγια, φέτος δεν θα ‘χουμε την τιμή ν’ ακούμε τις παρλαπίπες συγγενών όπως αυτοί:
Η «δεν κάνω το εμβόλιο» ξαδέρφη
Ήταν που ήταν «φεύγα» η υγιεινίστρια ξαδέρφη που μας πρήζει κάθε χρόνο να δοκιμάσουμε το κέικ με ταχίνι της, τώρα με το εμβόλιο του κορονοϊού θα ξεσπάθωνε κυριολεκτικά. Κι εμείς θ’ ακούγαμε τα μύρια όσα για παρενέργειες, πολυεθνικές, Μπιλ Γκέιτς, πειραματόζωα και όλα τα σχετικά. Άλλωστε, τα έχει ήδη πει πολλάκις κι έξω απ’ τα δόντια στους φίλους της στο fb (που δυστυχώς ανήκουμε σ’ αυτούς, αλλά ντρεπόμαστε κιόλας να κρύψουμε τις δημοσιεύσεις της).
Ο «τα ξέρω από μέσα» ανηψιός
Δεν έχει ούτε δύο χρόνια που ήρθε απ’ το χωριό για να αναλάβει τη βυσματική θέση που του κανόνισε ο πατέρας του (ο κοινοτάρχης) κι έχει γίνει μόνιμος θαμώνας των γιορτινών τραπεζιών της οικογένειας. Πώς μας το ξεπληρώνει; Προσφέροντάς μας απλόχερα μια γερή δόση ανέκδοτων εικόνων από τα παρασκήνια της πολιτικής σκηνής, με ιδιαίτερη έμφαση στα τσιλιμπουρδίσματα των πολιτικών.
Τι να την κάνεις που έμεινε γεροντοκόρη και είμαστε τα αγαπημένα της ανήψια… Κάθε χρόνο, η θεία κάθεται στην ίδια πολυθρόνα, τρώει ακριβώς ένα μελομακάρονο και έναν κουραμπιέ και, απογοητευμένη από τη σύγχρονη Ελλάδα, αναπολεί τα χρόνια της νιότης της που όλα ήταν πιο αγνά και πιο άδολα. Το ευτύχημα για μας είναι πως είναι απολιτίκ, αλλιώς ποιος ξέρει τι θα ακούγαμε για… τα «χρόνια της αθωότητας».
Ο «νοσταλγός του Αντρέα» θείος
Ναι, μιλάω για εκείνον τον θείο που πήρε σύνταξη στα 40 του επειδή είχε μπει στην τράπεζα πριν καλά καλά βγει απ’ τ’ αυγό, χάρη στο παλιό καλό ΠΑΣΟΚ του ανυπέρβλητου Ανδρέα Παπανδρέου. Κι έτσι, χρόνια τώρα άεργος, νοσταλγεί με δέος την «πράσινη» δεκαετία, τότε που ο λαός είχε χορτάσει ψωμί και πολιτισμό. Και φυσικά, γκρινιάζει σα να μην υπάρχει αύριο για τις κομμένες συντάξεις και για τα λαμόγια που χαντάκωσαν το κόμμα!
Ο «δεν υπάρχει πανδημία» ξάδερφος
Εντάξει, σ’ άλλες εποχές βρίσκει πάντα κάτι άλλο που «δεν είναι αυτό που φαίνεται», αλλά «αυτό που μας έχουν φορέσει καπέλο τα ΜΜΕ και η λέσχη Μπίλντεμπεργκ». Σήμερα, αν μπορούσε να μας τιμήσει με την παρουσία του, θα έσκαγε χωρίς μάσκα, θα μας έλεγε πρόβατα (μεταξύ σοβαρού και αστείου) και θα μας διαφώτιζε για όλα όσα μας κρύβουν και όσα λέν οι άλλοι επιστήμονες, αυτοί που το σύστημα κρατάει φιμωμένους.
Πηγή: mama365.gr
